Ποια είδη μπύρας συμβάλλουν στην πρόληψη της άνοιας

Onmed
Πέμπτη, 10 Νοεμβρίου 2022 16:00  
Οι μπύρες με πικρή γεύση και φρουτώδες άρωμα μπορεί να μειώνουν τον κίνδυνο άνοιας, σύμφωνα με νέα μελέτη.
     

Οι χημικές ουσίες που δίνουν στις μπύρες IPA (India pale ale) τη μοναδική πικρή τους γεύση, απέτρεψαν τη συσσώρευση πλακών πρωτεΐνης που συνδέονται στενά με τη νόσο του Αλτσχάιμερ.
Όλες οι μπύρες περιέχουν εκχύλισμα λυκίσκου, ο οποίος περιέχει φυσικά αντιοξειδωτικά που πιστεύεται ότι προστατεύουν τα κύτταρα στο σώμα.



Το Tettnang, ένα είδος λυκίσκου που καλλιεργείται στη Γερμανία και βρίσκεται στις μπύρες τύπου amber (κεχριμπαρένιου χρώματος) και λάγκερ (μπύρες χαμηλής ζύμωσης), βρέθηκε ότι είναι το καλύτερο στην απομάκρυνση των συσσωματωμάτων πρωτεϊνών.

Οι Ιταλοί επιστήμονες προειδοποιούν ωστόσο, ότι τα ευρήματά τους μπορεί να μην δικαιολογούν την αύξηση της κατανάλωσης μπύρας, καθώς η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου για τη νόσο Αλτσχάιμερ.
Αυτό συμβαίνει επειδή η μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ επιταχύνει τη συρρίκνωση της λευκής ουσίας του εγκεφάλου, η οποία στέλνει σήματα μεταξύ διαφορετικών τμημάτων του εγκεφάλου, οδηγώντας σε γνωστικά προβλήματα.
Το Αλτσχάιμερ είναι μια ανίατη νευροεκφυλιστική νόσος και η πιο κοινή μορφή άνοιας.
Χαρακτηρίζεται από μη φυσιολογικά επίπεδα κολλωδών εναποθέσεων που ονομάζονται βήτα αμυλοειδές. Αυτές οι κολλώδεις εναποθέσεις συσσωματώνονται μεταξύ τους για να σχηματίσουν πλάκες που συγκεντρώνονται μεταξύ των νευρώνων και διαταράσσουν τη λειτουργία των κυττάρων.

Περισσότεροι από πέντε εκατομμύρια άνθρωποι πάσχουν από Αλτσχάιμερ στις ΗΠΑ, όπου είναι η έκτη κύρια αιτία θανάτου, ενώ στη Βρετανία ο αριθμός ξεπερνά το ένα εκατομμύριο.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Milano-Bicocca εξέτασαν τρόφιμα με φαρμακευτική ή διατροφική λειτουργία.

Επικεντρώθηκαν στα άνθη λυκίσκου, τα οποία προηγούμενες έρευνες είχαν δείξει ότι θα μπορούσαν να παρεμβαίνουν στη συσσώρευση βήτα αμυλοειδούς στον εγκέφαλο.

Η ομάδα εξέτασε τέσσερις κοινές ποικιλίες λυκίσκου χρησιμοποιώντας μια μέθοδο παρόμοια με αυτή που χρησιμοποιούν οι ζυθοποιοί για την παραγωγή μπύρας.
Στη συνέχεια εξέθεσαν τον λυκίσκο σε αμυλοειδείς πρωτεΐνες και ανθρώπινα νευρικά κύτταρα.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα εκχυλίσματα λυκίσκου είχαν αντιοξειδωτικές ιδιότητες και ήταν σε θέση να εμποδίσουν τη συσσώρευση βήτα αμυλοειδών πρωτεϊνών γύρω από τα κύτταρα.
Τα εκχυλίσματα λυκίσκου προκάλεσαν επίσης διαδικασίες ανανέωσης που ονομάζονται αυτοφαγικά μονοπάτια - όπου το σώμα διασπά και επαναχρησιμοποιεί παλιά κυτταρικά μέρη για να αυξήσει την αποτελεσματικότητα.
Ο λυκίσκος με τις κορυφαίες επιδόσεις ήταν το Tettnang, το οποίο χρησιμοποιείται σε πολλές διαφορετικές lager και πιο ελαφριές μπύρες.
Το συγκεκριμένο είδος λυκίσκου ευνοούσε την απομάκρυνση των ανενεργών πρωτεϊνών.
Αυτό οφείλεται στην υψηλή περιεκτικότητά του σε αντιοξειδωτικές πολυφαινόλες, οι οποίες βρίσκονται επίσης στα φρούτα, τα λαχανικά, τα βότανα και τα μπαχαρικά, τα οποία είχαν την ισχυρότερη φαρμακευτική δράση.
Οι ερευνητές είπαν ότι τα ευρήματά τους μπορεί να μην δικαιολογούν την κατανάλωση περισσότερης μπύρας, δείχνουν όμως ότι ο λυκίσκος θα μπορούσε να είναι η βάση για τροφές που θα μειώνουν τον κίνδυνο νευροεκφυλιστικών ασθενειών.
Ο λυκίσκος βρίσκεται επίσης σε αφεψήματα βοτάνων και αναψυκτικά.
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση ACS Chemical Neuroscience.