Φόρουμ
Γεγονότα
Εικονοθήκη
Latest images
Αναζήτηση
Εγγραφή
Σύνδεση
Νίκος Δ. - Θ. Νικολαΐδης- Αριθμός μηνυμάτων : 1093
Ημερομηνία εγγραφής : 23/06/2022
Νίκος Κεσσανλής
15/11/2023, 15:18
(Σχέδιο του καλλιτέχνη, από την Μαρία - Ελένη Σπιτιέρη)
Ο Νίκος Κεσσανλής (1930-2004) ήταν Έλληνας εικαστικός καλλιτέχνης και καθηγητής και Πρύτανης της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών.
Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1930. Μετακόμισε στην Αθήνα το 1950 για να σπουδάσει ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών έως το 1955. Μαθήτευσε στο εργαστήριο του Γιάννη Μόραλη, ενώ εργάστηκε ως βοηθός του Γιάννη Σπυρόπουλου και του Νίκου Νικολάου.[11] Το 1952 έλαβε μέρος στην Πανελλήνιο έκθεση με τρία έργα του.[11]
Από το 1955 έως το 1960 έζησε στη Ρώμη, όπου συνέχισε τις σπουδές του στη Σχολή Συντήρησης Έργων Τέχνης.[12] Στη Ρώμη παρουσίασε και την πρώτη ατομική του έκθεση. Μαζί με τους Γιάννη Γαϊτη, Κώστα Τσόκλη, Βλάση Κανιάρη και Δημήτρη Κοντό δημιούργησε την «Ομάδα Σίγμα» στην Ιταλία.[13] Έπειτα, εγκαταστάθηκε και δραστηριοποιήθηκε στο Παρίσι μέχρι και το 1981.[12]
Σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εξελέγη καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και συγκεκριμένα στο Ε' εργαστήριο ζωγραφικής της ΑΣΚΤ. Το 1988 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Μπιενάλε. Έχει λάβει διακρίσεις και βραβεία σε διεθνές επίπεδο.[14]
Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σύζυγος του ήταν η Χρύσα Ρωμανού.
Έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Επί Πρυτανείας Παναγιώτη Τέτση, παραχωρήθηκαν στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών οι χώροι της παλαιάς βιομηχανίας «Ελληνικών Υφαντηρίων Α.Ε.» γνωστή και ως «Σικιαρίδειο», προς χρήση. Εν συνεχεία ο Νίκος Κεσσανλής ως πρύτανης αξιοποίησε τον χώρο, στον οποίο από το 1997 στεγάζεται η Σχολή. Ο εκθεσιακός χώρος της Σχολής φέρει το όνομά του.[15]
Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το έργο του έχει επηρεαστεί από την άμορφη τέχνη.
Ο Νίκος Κεσσανλής πειραματίστηκε με υλικά δημιουργώντας παραμορφωτικές εικόνες με δραματικές διαστάσεις.[16] Την δεκαετία του 1960 ασχολείται με την μηχανο- φωτογραφική προβολή σε ευαισθητοποιημένο χαρτί. Η λειτουργία του φωτός προσφέρει εικόνες μεταξύ ψευδαίσθησης και πραγματικότητας με την αίσθηση του γλυπτικής απεικόνισης.
Τα έργα αυτής της περιόδου έχουν χαρακτηριστεί ως "Χειρονομίες", ενώ συγκαταλέγονται σ' εκείνα του κινήματος του "Νέου Ρεαλισμού".
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Παπανικολάου, Μιλτιάδης Μ. (2006). Η ελληνική τέχνη του 20ου αιώνα Ζωγραφική Γλυπτική. Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις Βάνιας. ISBN 960-288-158-5.
- Μεντζαφού - Πολύζου, Όλγα, επιμ. (1999). Εθνική Πινακοθήκη - 100 χρόνια - τέσσερις αιώνες ελληνικής ζωγραφικής. Αθήνα: Εθνική Πινακοθήκη. ISBN 960-7791-02-9.
- Καλλιγάς, Μαρίνος (2003). Τεχνοκριτικά 1937-1982. Αθήνα: Εκδόσεις Άγρα & Μουσείο Μπενάκη. ISBN 960-8452-98-8.
|
_________________
"Δεν υπάρχουν ιδέες, υπάρχουν μόνο άνθρωποι που κουβαλούν ιδέες. Και τότε κάθε ιδέα παίρνει το σχήμα εκείνου που την κουβαλά".
Νίκος Καζαντζάκης
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης