Ειναι γνωστή η δυναμη της χρήσης των λεξεων και κυριαρχεί στην κοινωνια "της προσομοίωσης" που ζούμε σήμερα. "Εχουμε πολεμο στα σύνορα " Οχι, προβοκάτσιες και μικροεπεισόδια στην παραμεθόριο έχουμε, υποστηριζόμενα σπο εναν κακο γειτονα. Μερικές εκατοντάδες άοπλοι, "οπλισμένοι" με καπνογόνα και πέτρες απέναντί σε φυλασσόμενα συνορα δεν συνιστούν πολεμο.
" Εχουμε πολεμο με αόρατο εχθρό " Οχι, ειναι μια πανδημία που μας απειλεί ως ανθρώπινο είδος σε παγκόσμια κλίμακα. Αλλα δεν αόρατη ,ειναι ορατή στα tests που δυστυχώς δεν μπορουμε να κανουμε στην απαιτούμενη απο τον ΠΟΥ έκταση, ελπιζω προς το παρον.
Κατάσταση που μας επιβάλλει υπευθυνότητα, αλληλεγγυη, συνεργασία και διαρκή προσοχή. Δεν ειμαστε επιστρατοι, προσπαθουμε να γινουμε υπεύθυνοι πολίτες, τηρώντας τις οδηγίες των ειδικών. Η επιστημονική κοινότητα δεν ειναι στρατηγοι ειναι δημόσιοι, κοινωνικοί λειτουργοί. Η υπαρξη εκτακτως υποχρεωτικων περιοριστικών κανόνων απο την Πολιτεία δεν πρεπει να σημάνει στρατιωτικοποίηση της κοινωνικης ζωης. Στις δημοκρατίες ολα υπόκεινται σε δημόσιο έλεγχο και κριτικη , ακομα και οι εντολες, στον στρατό οχι. Μακαρι και οι μελλοντικές μας κυβερνήσεις να τύχουν αντιπολιτευτικης αντιμετώπισής αυτου του ύψους. Η Ιστορια της ανθρωποτητας μας λέει οτι μετα τις κρισεις και τις πανδημιες ακολουθουν σημαντικές κοινωνικες αλλαγές . Ελπιζω προς το καλυτερο, με πρόσημο το εμεις και οχι το εγω.
(Μας το κοινοποίησε ο Δημήτρης Μπίρμπας, τον τίτλο τον βάλαμε για να τον πειράξουμε. αλλά και για να τραβήξουμε κόσμο να το διαβάσει)