Καλησπέρα,

σας αποστέλλουμε την τοποθέτηση της Βουλευτή Δυτικής Αθήνας και Αν. Τομεάρχη Πολιτικής Προστασίας της ΚΟ ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Χαράς Καφαντάρη, στην Ολομέλεια της Βουλής, την Τετάρτη 19/05/2021, κατά τη συζήτηση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης «Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίου»



Ένα ακόμα νομοσχέδιο το οποίο εκτός του ότι αποτελεί προϊόν κακής νομοθέτησης, αποδεικνύει μία καθεστωτική αντίληψη της Κυβέρνησης, η οποία: ​

-σύστησε νομοπαρασκευαστική επιτροπή με έγκριτους νομικούς και ειδικούς επιστήμονες, το πόρισμα της οποίας δεν το έλαβε υπόψη στο εν λόγω σχέδιο νόμου

-δεν έκανε ουσιαστικό διάλογο με τους αρμόδιους φορείς, δεν είδε και τις γυναικείες οργανώσεις

-δεν αφουγκράστηκε τις αντιδράσεις στην κοινωνία, στον επιστημονικό κόσμο, στον πολιτικό κόσμο, το ότι όλη η αντιπολίτευση είναι αντίθετη και βέβαια τις αντιδράσεις μέσα στο ίδιο της το κόμμα.

-δεν έλαβε υπόψη τις προτάσεις και τις αντιρρήσεις που διατυπώθηκαν στη συνεδρίαση-ακρόαση εξωκοινοβουλευτικών φορέων.

-φέρνει ένα νομοσχέδιο μέσα στην πανδημία, μέσα σε πρωτόγνωρες συνθήκες λειτουργίας του κοινοβουλίου για ένα άκρως ευαίσθητο ζήτημα που έχει να κάνει με το παιδί.


Εντύπωση κάνει η απουσία της Υφυπουργού Οικογένειας. Πού είναι η Υφυπουργός; Δεν συμμετέχει, δεν ακούστηκε, δεν δέχτηκε γυναικείες οργανώσεις να συζητήσει. Διότι –λέει- το παιδί, δεν αφορά την αρμοδιότητα του Υπουργείου, ενώ δήλωσε ότι το νομοσχέδιο δεν αντίκειται στη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης.
Είναι ένα νομοσχέδιο που παραβιάζει τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης και γενικά τη διεθνή σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού. Από παιδοκεντρικό το οικογενειακό δίκαιο, από παιδοκεντρική αντίληψη και θεώρηση με αυτό που φέρνετε πάμε στη λογική τη γονεοκεντρική.
Υπάρχουν προβλήματα μεταξύ διαζευγμένων γονέων σε σχέση με την επικοινωνία και την επαφή με τα παιδιά. Ας λύσουμε αυτά τα προβλήματα που η ζωή έχει αποδείξει, όχι όμως φέρνοντας ένα διχαστικό νομοσχέδιο που δημιουργεί αντίπαλα στρατόπεδα μέσα στην κοινωνία.
Δημιουργήστε κάποιες δομές υποστήριξης, οικογενειακούς κοινωνικούς λειτουργούς, παιδοψυχολόγους. Επιτάσσει ο ν. 2447/1996 κάποια πράγματα μεταξύ των οποίων και τα οικογενειακά δικαστήρια. Δείξτε ότι λειτουργείτε υπέρ των συμφερόντων πραγματικά του παιδιού και όχι υπέρ μιας μειοψηφική άποψης μέσα στην κοινωνία.
Με αυτό το νόμο αντί να λύνετε υπαρκτά ζητήματα, δημιουργείτε περισσότερα που θα τα βρούμε μπροστά μας. Και πολύ φοβάμαι όμως ότι το θύμα για άλλη μια φορά θα είναι το παιδί.
Κάντε δεκτές κάποιες προτάσεις, όχι μόνο της αντιπολίτευσης αλλά των σχετικών επιστημονικών φορέων, του νομικού κόσμου της χώρας μας. Και αν δεν τις κάνετε δεκτές, παρακαλώ αποσύρετέ το.

Ακολουθεί ο σύνδεσμος με το βίντεο και ολόκληρη η τοποθέτηση

https://youtu.be/n-LYR8saZsQ​




ΧΑΡΟΥΛΑ (ΧΑΡΑ) ΚΑΦΑΝΤΑΡΗ

Κύριοι Υπουργοί, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, δεν μπορώ να μην αναφερθώ και εγώ σήμερα για την ημέρα μνήμης των Ελλήνων Ποντίων. Τιμούμε τη θυσία τους. Δηλώνουμε ότι η ιστορική μνήμη πρέπει να διατηρείται, η ιστορική αλήθεια να αναδεικνύεται και πάντα η ιστορική μνήμη είναι δύναμη για τους λαούς και σε παγκόσμιο επίπεδο να μην επιτρέψουμε από εδώ και πέρα εθνοκαθάρσεις και βέβαια ποτέ πια προσφυγιά.

Έρχομαι τώρα στο σχέδιο νόμου το οποίο συζητάμε. Κύριοι Υπουργοί, φέρατε ένα ακόμα νομοσχέδιο το οποίο εκτός του ότι αποτελεί προϊόν κακής νομοθέτησης, αποδεικνύει, κύριε Υπουργέ, και μία καθεστωτική αντίληψη της Κυβέρνησης. Ζήσαμε εδώ μέσα δηλώσεις και από Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας ότι αυτό το νομοσχέδιο έτυχε αποδοχής από φορείς. Ακούσαμε Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας να λέει ότι είμαστε σε μία κοινωνία μητριαρχίας. Ακούσαμε διάφορα πράγματα εδώ.

Πόσο έξω από την πραγματικότητα είστε σαν Νέα Δημοκρατία, σαν Κυβέρνηση; Σε ποιο κόσμο πραγματικά ζείτε όταν αφήνετε να ακούγονται τέτοια πράγματα; Και πώς να μην χαρακτηρίσουμε καθεστωτική αυτή την αντίληψη της Κυβέρνησης, όταν η ίδια σύστησε μία νομοπαρασκευαστική επιτροπή με έγκριτους νομικούς και επιστήμονες ειδικούς, το πόρισμα της οποίας δεν το έλαβε υπόψη στο εν λόγω σχέδιο νόμου.

Η Κυβέρνηση δεν έκανε ουσιαστικό διάλογο με τους αρμόδιους φορείς. Δεν είδε δε και τις γυναικείες οργανώσεις. Η Κυβέρνηση δεν αφουγκράστηκε τις αντιδράσεις που έχουν δημιουργηθεί στην κοινωνία με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, τις αντιδράσεις που υπάρχουν στον επιστημονικό κόσμο που έχει σχέση με το οικογενειακό δίκαιο, -παιδοψυχιατρική εταιρεία αναφέρω ενδεικτικά- τις αντιδράσεις στον πολιτικό κόσμο, το ότι όλη η αντιπολίτευση είναι αντίθετη, τα κόμματα και βέβαια τις αντιδράσεις οι οποίες υπάρχουν και μέσα στο ίδιο της το κόμμα.

Αυτά πραγματικά δείχνουν, παρά τις επιμέρους τροποποιήσεις - όπως αυτό το «εξίσου» που εμείς λέμε «ισότιμα» και αν δεν γίνει αυτό τέλος πάντων να εξαλειφθεί- ότι είστε αποφασισμένοι να προχωρήσετε. Δεν λάβατε υπόψη τις προτάσεις και τις αντιρρήσεις που διατυπώθηκαν εδώ στο κοινοβούλιο στη δεύτερη συνεδρίαση-ακρόαση εξωκοινοβουλευτικών φορέων.

Και βέβαια φέρνετε ένα νομοσχέδιο -και αυτό είναι το πολύ σημαντικό- μέσα στην κρίση της υγείας, της πανδημίας, που περνάτε μια σειρά πράγματα με αφορμή αυτή την πανδημία, μέσα σε πρωτόγνωρες συνθήκες λειτουργίας του κοινοβουλίου – έχει ανοίξει η αγορά, ανοίγουν οι διάφορες δραστηριότητες και η Βουλή λειτουργεί όπως λειτουργεί ακόμα – για ένα άκρως ευαίσθητο ζήτημα που έχει να κάνει με το παιδί.

Εγώ όμως θα σταθώ σε ένα πράγμα συγκεκριμένα, στην απουσία της Υφυπουργού Οικογένειας, που δημιουργήσατε σαν καινούργια Κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας Υφυπουργείο Οικογένειας. Πού είναι η Υφυπουργός; Δεν συμμετέχει, δεν ακούστηκε, δεν δέχτηκε γυναικείες οργανώσεις να συζητήσει. Διότι –λέει- το παιδί, όπως λέει και η ανακοίνωση του συλλόγου των εργαζομένων στην Γενική Γραμματεία, δεν αφορά την αρμοδιότητα του Υπουργείου. Διάβασα δε ότι έκανε και δήλωση ότι το νομοσχέδιο είναι σχετικό, δεν αντίκειται στη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης.

Όταν αναφέρεται ότι τα γονικά δικαιώματα δραστών ενδοοικογενειακής βίας ή σεξουαλικών εγκλημάτων δύναται να παύσουν, να περιοριστούν μετά από πρωτόδικη δικαστική απόφαση που τους καταδικάζει. Παραβιάζεται έτσι η υποχρέωση της Ελλάδας να μην θέτει σε κίνδυνο τα δικαιώματα και την ασφάλεια όσων έχουν υποστεί ενδοοικογενειακή βία και των παιδιών που αντιμετωπίζουν κακοποιητικό περιβάλλον. Είναι αντίθετο στη Σύμβαση Κωνσταντινούπολης, αντίθετο βέβαια και στα δικαιώματα του παιδιού.

Φαίνεται λοιπόν ότι είστε αποφασισμένοι να προχωρήσετε. Νομοθετείτε για ένα 3%. Πολλοί συνάδελφοι από την αντιπολίτευση, όχι μόνο από τον ΣΥΡΙΖΑ, αναφέρθηκαν σε στατιστικά στοιχεία. Και εγώ το επαναλαμβάνω, το 86% των διαζυγίων είναι συναινετικά, από το υπόλοιπο 14% μόνο το 7% συνεχίζει μετά το αρχικό στάδιο της προσωρινής διαταγής και των ασφαλιστικών μέτρων και ασκεί κύρια αγωγή και στο εφετείο φτάνει μόνο το 3%.

Όλα αυτά όμως δημιουργούν σοβαρά ερωτηματικά γιατί το κάνετε. Γιατί κανείς δεν υποστηρίζει από όλους μας ότι δεν υπάρχουν προβλήματα στην εφαρμογή του υπάρχοντος οικογενειακού δικαίου, το οποίο για την εποχή του ήταν πρωτοποριακό και είναι πολύ σημαντικό.

Υπάρχουν προβλήματα μεταξύ διαζευγμένων γονέων σε σχέση με την επικοινωνία και την επαφή με τα παιδιά. Ας λύσουμε λοιπόν αυτά τα προβλήματα που η ζωή έχει αποδείξει, όχι όμως φέρνοντας ένα διχαστικό νομοσχέδιο που δημιουργεί αντίπαλα στρατόπεδα μέσα στην κοινωνία. Ξοδεύτηκε και πάρα πολύ χρήμα και το είπαμε και στην πρώτη επιτροπή. Είχα τοποθετηθεί σχετικά. Και όλα αυτά δημιουργούν ερωτηματικά. Είναι ένα νομοσχέδιο που παραβιάζει τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης και γενικά τη διεθνή σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού. Από παιδοκεντρικό το οικογενειακό δίκαιο, από παιδοκεντρική αντίληψη και θεώρηση με αυτό που φέρνετε πάμε στη λογική τη γονεοκεντρική.

Υπάρχουν προβλήματα, όπως είπα πριν, στο οικογενειακό δίκαιο του 1983, που ήταν πρωτοπόρο για την εποχή του και προϊόν σημαντικής διαβούλευσης με τους αρμόδιους επιστημονικούς, νομικούς φορείς. Εφαρμόστε, λοιπόν, αφού υπάρχουν ζητήματα, κάποιες δομές υποστήριξης, οικογενειακούς κοινωνικούς λειτουργούς, παιδοψυχολόγους. Επιτάσσει ο ν. 2447/1996 κάποια πράγματα μεταξύ των οποίων και τα οικογενειακά δικαστήρια. Δείξτε ότι λειτουργείτε υπέρ των συμφερόντων πραγματικά του παιδιού και όχι υπέρ μιας μειοψηφική άποψης μέσα στην κοινωνία.

Με αυτό το νόμο αντί να λύνετε υπαρκτά ζητήματα, δημιουργείτε περισσότερα που θα τα βρούμε μπροστά μας. Μιλάω για την κοινωνία συνολικά. Και πολύ φοβάμαι όμως ότι το θύμα για άλλη μια φορά θα είναι το παιδί. Και δεν νομίζω ότι κανείς από εμάς θέλει κάτι τέτοιο.

Λοιπόν, κάντε δεκτές κάποιες προτάσεις όχι μόνο της αντιπολίτευσης αλλά των σχετικών επιστημονικών φορέων, του νομικού κόσμου της χώρας μας. Και αν δεν τις κάνετε δεκτές, παρακαλώ αποσύρετέ το.

Ευχαριστώ.


​



Χαρά Καφαντάρη