Μου ήρθε στο νου, δίχως κάποιον ιδιαίτερο λόγο, εκείνη η τρομερή διπλή αναμέτρηση του τεώς "αυτοκράτορα" του ελληνικού μπάσκετ, Άρη Θεσσαλονίκης, με τη φημισμένη και κάτοχο μίας σειράς διακρίσεων, Ιταλική ομάδα "Ολίμπια" του Μιλάνου, το φθινόπωρο του 1986. Τότε που, ο Έλληνας πρωταθλητής μετείχε στα προκριματικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης (σήμερα "Ευρωλίγκα Ανδρών") και η κλήρωση τον έφερε αντιμέτωπο με τον Ιταλικό κολοσσό. 

Σημειωτέον, ότι η Ιταλική ομάδα (την οποία προπονούσε ο εμβληματικός Νταν Πίτερσον) είχε στις τάξεις της τον περίφημο βετεράνο Αμερικανό μπασκετμπολίστα Μπομπ Μάκαντου, με 14 χρόνια θητεία στο NBA, δις πρωταθλητή με τους Los Angeles Lakers και 5 φορές All Star. Τον Μάκαντου πλαισίωναν, ακόμη, ο Ιταλοαμερικανός πλέι-μέικερ (με το προσωνύμιο "κομπιούτερ", για το προγραμματισμένο παιχνίδι του) Μάικ Ντ' Αντόνι, το "τοτέμ" του Ιταλικού μπάσκετ Ντίνο Μενεγκίν, ο νεαρός τότε Αμερικανός σέντερ Κένεθ Μπάρλοου (που εν-συνεχεία διέπρεψε στην Ισραηλινή Μακάμπι και στον ΠΑΟΚ) ο διεθνής "ελ" Ρομπέρτο Πρέμιερ, ενώ στο "ρόστερ" του συλλόγου υπήρχαν και οι έμπειροι Γκαλινάρι, Μποζέλι, Μπάρνια κ.α.

Η συνέχεια (από λήμμα μου στη ΒΠ):

Ο Άρης λοιπόν, έφθασε ένα βήμα από την είσοδό του στην ημιτελική φάση, αλλά δεν τα κατάφερε. Με προπονητή τον Γιάννη Ιωαννίδη και το Γκάλη σε σπουδαία βραδιά πέτυχε στον πρώτο αγώνα (30 Οκτωβρίου 1986) του δεύτερου προκριματικού γύρου (στον πρώτο γύρο είχε αποκλείσει εύκολα τη Βελγική Σουνέρ Οστάνδης με συνολικό σκορ 250-154) μια ανεπανάληπτη νίκη σε βάρος της φημισμένης Τρέισερ στο Αλεξάνδρειο (5.500 θεατές) με το εκπληκτικό 98-67 (διαφορά 31 πόντων, ημίχρονο 60-34), ενώ εννέα λεπτά προ της λήξης είχε προηγηθεί ακόμα και με 37 πόντους (83-46).
Διαιτητές: Βιρόβνικ (Ισραήλ), Μαϊνινί (Γαλλία).

• Άρης: Γκάλης 44 (15/20 δίπ.), Γιαννάκης 6, Τζάκσον 6 (2 καρφώματα), Φιλίππου 10, Σούμποτιτς 18, Ρωμανίδης, Λυπηρίδης 4, Δοξάκης 10.
  
  
• Τρέισερ: Ντ' Αντόνι 16, Πρέμιερ 13, Μάκαντου 26, Μενεγκίν, Μπάρλοου 11, Γκαλινάρι, Μπάρνια 1, Μποζέλι.
  
  

Όλα τα ΜΜΕ της εποχής χαρακτήριζαν απίστευτη την ήττα της Ιταλικής ομάδας (οι Ιταλοί την αποκαλούσαν, αυτάρεσκα, ως την "24η ομάδα του NBA"), η οποία ήταν η βαρύτερη που είχε υποστεί μέχρι τότε σε Ευρωπαϊκό αγώνα της. Το μέγεθος της επιτυχίας αποκτά μεγαλύτερες διαστάσεις, από το γεγονός ότι ο Άρης αγωνίσθηκε ουσιαστικά χωρίς τον Γιαννάκη καθώς ο τελευταίος φορτώθηκε πολύ γρήγορα (7ο λεπτό) με 4 φάουλ και αποσύρθηκε στον πάγκο αντικαθιστώμενος από τον αναπληρωματικό πλει-μέικερ Δοξάκη, που ωστόσο τα πήγε περίφημα τόσο στην οργάνωση του παιχνιδιού, όσο και στο σκοράρισμα. Μετά τον αγώνα ο προπονητής των Ιταλών, Νταν Πίτερσον, πήγε στα αποδυτήρια του Άρη και συνεχάρη το Νίκο Γκάλη, λέγοντας του πως ήταν ο μεγαλύτερος αντίπαλος που είχε έως τότε αντιμετωπίσει στην καριέρα του σαν τεχνικός και ότι τον θεωρούσε ισάξιο του Ντράζεν Πέτροβιτς και του Άρβιντας Σαμπόνις.
Το όνειρο, εντούτοις, δεν κράτησε πολύ για τον Άρη. Στον επαναληπτικό του Παλατρουσάρντι (6 Νοεμβρίου 1986) και έπειτα από ένα αγωνιώδες 40λεπτο (το οποίο αποκλήθηκε ως "Το Θαύμα του Παλατρουσάρντι") που παρακολούθησαν εκατομμύρια Έλληνες τηλεθεατές οι οποίοι δεν πίστευαν στα μάτια τους, οι Ιταλοί ανέτρεψαν αρκετά πριν το τέλος της αναμέτρησης τη διαφορά και πέρασαν στην εξάδα, νικώντας με 34 πόντους (83-49, ημίχρονο 44-30).

• Τρέισερ: Μπάρνια 8, Μποζέλι 9, Ντ΄Αντόνι 9, Πρέμιερ 20, Μενεγκίν 12, Γκαλινάρι 1, Μπάρλοου 12, Μάκαντου 12.
  
  
• Άρης: Λυπηρίδης, Γιαννάκης 15, Γκάλης 16, Σούμποτιτς 7, Φιλίππου 4, Ρωμανίδης 2, Τζάκσον 5, Δοξάκης.
  
  

Φημολογία
Στον απόηχο του αποκλεισμού, πολλά ακούστηκαν από διάφορους, χωρίς όμως τελικά να αποδειχτεί κάτι. Φήμες που κυκλοφόρησαν σχολίαζαν την μεγάλη οικονομική ζημία που θα είχε υποστεί η Τρέισερ αν έμενε έξω από τη συνέχεια, σε συνδυασμό με το ότι οι Θεσσαλονικείς -ύστερα απ΄ την αποτυχία της προηγούμενης χρονιάς με τον άδοξο αποκλεισμό από τη Λιμόζ- δεν είχαν στον προγραμματισμό τους την επιπλέον διάκριση. Για το λόγο αυτό είχαν περιοριστεί στην απόκτηση μόνο ενός ξένου (εκτός του "έλληνα" Σλόμπονταν-Λευτέρη Σούμποτιτς), του "γυρολόγου" Αμερικανού Γουίλ Τζάκσον, που πληρωνόταν με το παιχνίδι, κόστισε ελάχιστα (5.000 δολάρια ανά παιχνίδι), ωστόσο αποδείχθηκε ένας από τους χρησιμότερους αλλοδαπούς παίκτες που αγωνίστηκαν ποτέ στην Ελλάδα. Χαρακτηριστικό είναι ότι μόνο η αποζημίωση του βετεράνου Μακάντου της Τρέισερ, που ανερχόταν σε 50 εκ. δολάρια, θα ξεπερνούσε κατά πολύ το συνολικό προϋπολογισμό του Άρη εκείνης της χρονιάς! Ακόμη, ιδιαίτερα αρνητική εντύπωση έκανε η πολύ κακή απόδοση των Γιαννάκη και Γκάλη (που συχνά στον αγώνα υπέπιπταν σε λάθος πάσσες, βήματα κ.λ.π.) πράγμα ασυνήθιστο για παίκτες της δικής τους κλάσης, ακόμη κι αν στην εξέδρα οι 9.000 Ιταλοί φίλαθλοι είχαν δημιουργήσει ένα αφόρητο για την Ελληνική ομάδα κλίμα. Τέλος, δεν πέρασε απαρατήρητη ούτε η στάση του προπονητή Ιωαννίδη, ο οποίος παρακολουθούσε χωρίς ιδιαίτερες αντιδράσεις τη δραματική σε βάρος της ομάδας του εξέλιξη του ματς, χωρίς να προβεί σε καμία ενέργεια από εκείνες που συνήθιζε να κάνει σε παρόμοιες καταστάσεις λόγω του έντονου ταμπεραμέντου που τον διέκρινε (βγάλσιμο του σακακιού του, διαμαρτυρίες προς τους διαιτητές, χειρονομίες κ.λ.π.)