Ο Νίκος Μιχιώτης (1929 - 20 Απριλίου 2014) ήταν Έλληνας αντιστασιακός, ιατρός και συγγραφέας.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1929. Κατοικούσε στο Αιγάλεω από το 1935. Το Νοέμβριο του 1943 εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ και από τον Ιανουάριο του 1944 ήταν στέλεχος του ενόπλου τμήματός της. Την 1η Ιουνίου του ’44 συνελήφθη από τις αρχές κατοχής σε διαδήλωση στην Αθήνα και φυλακίσθηκε στα κρατητήρια της οδού Μπουμπουλίνας.
Το Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου αποχώρησε οικογενειακά μαζί με τα τελευταία τμήματα του ΕΛΑΣ και εγκαταστάθηκε στην Κοζάνη.
Το 1948 πήγε κρυφά στην Αθήνα, πήρε μέρος σε εξετάσεις, πέτυχε και γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Συνδέθηκε με τις παράνομες ομάδες του ΚΚΕ στο Αιγάλεω και στον Πανεπιστημιακό χώρο, όπου λόγω της συνδικαλιστικής δράσης που ανέπτυξε αντιμετώπισε πολλά προβλήματα (αποκλεισμός από τις εξετάσεις, πειθαρχικές ποινές κ.α.).
Από τον Απρίλιο του 1951 είχε την κομματική ευθύνη για τα δημοτικά πράγματα στο Αιγάλεω. Εκλέχθηκε δημοτικός σύμβουλος στην πόλη από το 1959 έως το 1995, ενώ διετέλεσε πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου^[1] αλλά και "Δημαρχεύων" (αναπληρωτής Δήμαρχος) κατά τη διάρκεια ασθένειας του Σταύρου Μαυροθαλασσίτη^[2].
Την 21η Απριλίου του 1967 συνελήφθη από τα όργανα των πραξικοπηματιών και εκτοπίστηκε στη Γυάρο.
Το 1998 εξέδωσε το έργο του «60 χρόνια τοπική αυτοδιοίκηση στο Αιγάλεω»^[3] που αποτελεί μια μελέτη πάνω στα κοινά της πόλης και το 2001 το βιβλίο «Χρέος Τιμής», ένα ντοκουμέντο για την άνανδρη δολοφονία 100 άοπλων Αιγαλιωτών από τα Γερμανικά στρατεύματα, στις 29 Σεπτεμβρίου του 1944.
Το 2007 εξέδωσε το τρίτο του βιβλίο, με τίτλο "Τα έκτακτα στρατοδικεία της περιόδου 1946-1960" και το 2011 το τέταρτο, με τίτλο "Δεν θέλω να μου κλείσετε τα μάτια (Οι εκτελέσεις του 1946-1960)"
Ο Νίκος Μιχιώτης απεβίωσε ^[4] στο σπίτι του στις 20 Απριλίου, ανήμερα το Πάσχα του 2014 και κηδεύτηκε στις 23 Απριλίου 2014 στο Γ΄ Νεκροταφείο Αθηνών.

Πηγές

• «Τέχνης έργα και πρόσωπα του Αιγάλεω» (Έκδοση Δήμος Αιγάλεω, 2006)
  
  

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Σχετικό άρθρο του "Ριζοσπάστη"
  
  

Παραπομπές

[list=references][*]↑ Φύλλο της ομογενειακής εφημερίδας "Ταχυδρόμος Καΐρου" της 16 Οκτωβρίου του 1961, σελ. 4: "Πως προεκλήθησαν εις Αιγάλεω τα προεκλογικά επεισόδια" Ανακτήθηκε στις 27/10/2019

[*]↑ Φύλλο εφημερίδας "Έθνος" της 11 Οκτωβρίου του 1960, σελ. 6: "Οι Εισπράκτορες του Δήμου Αιγάλεω"

[*]↑ "Ντοκουμέντο αγωνιστικής Αυτοδιοίκησης" Ανακτήθηκε στις 1/10/2019

[*]↑ ««Εφυγε» απ' τη ζωή ο Νίκος Μιχιώτης». Risospastis.gr. 23 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2019.

[/list]

Ήταν ενεργό στέλεχος τής πανελλήνιας επιτροπής για τις γερμανκές αποζημιώσεις. Μετά από συγκέντρωση τής Δημοτικής Αλλαγής, όπου κατασυκοφαντήθηκε από Ρομπόκο και Σπηλιόπουλο το 1986 τού είπα να κάνει μήνυση, στην αρχή δεν ήθελε, και μετά την έκανε και δικαιώθηκε. Τις συκοφαντίες άκουσα από τη στάση λεωρφορείου στη Μεγάλου Αλεξάνδρου και έψαξα να βρω πού είχε συγκέντρωση η παράταξη εκείνη την ώρα για να τον συναντήσω. Είχε έρθει σε ρήξη με τον δημοτικό σύμβουλο τού Μαυροθαλασσίτη Χαραλαμπόπουλο, και ήρθε στα γραφεία τής εφημερίδας μου και πήρε κάποια χαρτιά που του έδωσα να διαβάσει, για να κινηθεί δικαστικά εναντίον του, ενώ εγώ του τα έδωσα μόνο για να τα διαβάσει και όχι για να τα πάρει.

Έκανε μεγάλο αγώνα, μέσω έρευνας, για την ανακάλυψη της εντολής που ενδέχεται να είχε δοθεί από το Βερολίνο, για τη σφαγή του Αιγάλεω, στις 29-9-1944. Ουδέποτε, όμως, ανταποκρίθηκε το γερμανικό κράτος, που του απαντούσε, προφανέστατα υπεκφεύγοντας, ότι "Τα αρχεία των ναζί έχουν καταστραφεί..." (sic) Το αναφέρει σαφώς στο βιβλίο του, "Χρέος Τιμής", το οποίο μου δώρισε, όταν τον είχα επισκεφτεί, προ αρκετών ετών, στο ιατρείο που διατηρούσε στο Αιγάλεω.