Στις 5 Απριλίου του 1950 πέθανε ο στρατιωτικός, πολεμικός ανταποκριτής - δημοσιογράφος και κριτικός θεάτρου Πολύμερος Μοσχοβίτης σε ηλικία μόλις 58 ετών, υποκύπτοντας στην επάρατη νόσο.
Γεννημένος το 1892 στο Βόλο έλαβε μέρος σε όλες τις πολεμικές επιχειρήσεις της εποχής του (εθελοντής στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13, απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων εν συνεχεία τάχθηκε με την κυβέρνηση της Εθνικής Άμυνας και πήρε μέρος στο Μακεδονικό Μέτωπο του Α' Παγκόσμιου Πολέμου). Τον Αύγουστο του 1922 πιάστηκε αιχμάλωτος στα Μουδανιά της Μικράς Ασίας από τον τουρκικό στρατό, όταν η Μεραρχία του (XI) υπό τον υποστράτηγο Νικόλαο Κλαδά περικυκλώθηκε και αναγκάστηκε να παραδοθεί. Υπόμεινε σχεδόν ένα χρόνο την αιχμαλωσία του στα βάθη της Ανατολίας και ήταν από τους λίγους τυχερούς αξιωματικούς μας που ανταλλάχθηκαν, στα τέλη του 1923.
Σκίτσο του γράφοντα.
Έγραψε τις αναμνήσεις του από την περιπέτειά του οι οποίες δημοσιεύονταν σε αλλεπάλληλες συνέχειες σε εφημερίδα της εποχής (Έθνος) με έναρξη το 1930. Συγκλονίζει η απόδοση των γεγονότων που βίωσε, ιδιαιτέρως δε η εμπειρία του να αντικρίσει το άψυχο σώμα συμπολεμιστή του αξιωματικού, του 25χρονου λοχαγού Χαράλαμπου ("Λάμπη") Σταματέλου από τη Λευκάδα, επιτελή του 3ου Γραφείου που πιάστηκε από το Τουρκικό Ιππικό εκτελώντας αποστολή και κατακρεουργήθηκε (σκίτσο μου, άνω).
* Από τους συνολικά 50.000 Έλληνες στρατιώτες και 2.700 αξιωματικούς που πιάστηκαν αιχμάλωτοι στη Μικρασία κατά την κατάρρευση του μετώπου και την άτακτη οπισθοχώρηση, ανταλλάχθηκαν και γύρισαν στην πατρίδα μόλις 13.000 στρατιώτες και 720 αξιωματικοί. Από δε τους πολίτες αμάχους (όμηροι) που ήταν 270.000 επέστρεψαν μόλις 8.000. Όλοι οι υπόλοιποι χάθηκαν για πάντα, μαζί με το μικρασιατικό πολιτισμό της ανατολικής πλευράς του Αιγαίου.
_________________
"Δεν υπάρχουν ιδέες, υπάρχουν μόνο άνθρωποι που κουβαλούν ιδέες. Και τότε κάθε ιδέα παίρνει το σχήμα εκείνου που την κουβαλά".
Νίκος Καζαντζάκης
Γεννημένος το 1892 στο Βόλο έλαβε μέρος σε όλες τις πολεμικές επιχειρήσεις της εποχής του (εθελοντής στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13, απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων εν συνεχεία τάχθηκε με την κυβέρνηση της Εθνικής Άμυνας και πήρε μέρος στο Μακεδονικό Μέτωπο του Α' Παγκόσμιου Πολέμου). Τον Αύγουστο του 1922 πιάστηκε αιχμάλωτος στα Μουδανιά της Μικράς Ασίας από τον τουρκικό στρατό, όταν η Μεραρχία του (XI) υπό τον υποστράτηγο Νικόλαο Κλαδά περικυκλώθηκε και αναγκάστηκε να παραδοθεί. Υπόμεινε σχεδόν ένα χρόνο την αιχμαλωσία του στα βάθη της Ανατολίας και ήταν από τους λίγους τυχερούς αξιωματικούς μας που ανταλλάχθηκαν, στα τέλη του 1923.
Σκίτσο του γράφοντα.Έγραψε τις αναμνήσεις του από την περιπέτειά του οι οποίες δημοσιεύονταν σε αλλεπάλληλες συνέχειες σε εφημερίδα της εποχής (Έθνος) με έναρξη το 1930. Συγκλονίζει η απόδοση των γεγονότων που βίωσε, ιδιαιτέρως δε η εμπειρία του να αντικρίσει το άψυχο σώμα συμπολεμιστή του αξιωματικού, του 25χρονου λοχαγού Χαράλαμπου ("Λάμπη") Σταματέλου από τη Λευκάδα, επιτελή του 3ου Γραφείου που πιάστηκε από το Τουρκικό Ιππικό εκτελώντας αποστολή και κατακρεουργήθηκε (σκίτσο μου, άνω).
* Από τους συνολικά 50.000 Έλληνες στρατιώτες και 2.700 αξιωματικούς που πιάστηκαν αιχμάλωτοι στη Μικρασία κατά την κατάρρευση του μετώπου και την άτακτη οπισθοχώρηση, ανταλλάχθηκαν και γύρισαν στην πατρίδα μόλις 13.000 στρατιώτες και 720 αξιωματικοί. Από δε τους πολίτες αμάχους (όμηροι) που ήταν 270.000 επέστρεψαν μόλις 8.000. Όλοι οι υπόλοιποι χάθηκαν για πάντα, μαζί με το μικρασιατικό πολιτισμό της ανατολικής πλευράς του Αιγαίου.
_________________
"Δεν υπάρχουν ιδέες, υπάρχουν μόνο άνθρωποι που κουβαλούν ιδέες. Και τότε κάθε ιδέα παίρνει το σχήμα εκείνου που την κουβαλά".
Νίκος Καζαντζάκης