Βρήκαμε σήμερα ένα δημοσίευμα της εφημερίδας 'Έθνος" (από την ιστοσελίδα της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδας) σχετικά με έναν φιλικό αγώνα της ομάδας του Αιγάλεω εναντίον του Εθνικού Πετραλώνων (5-1), που είχε γίνει πριν ακριβώς 53 χρόνια, στις 4 Σεπτεμβρίου του 1966. Στη φάση πρωταγωνιστεί ο αξεπέραστος επιθετικός άσος του "Σίτι", Μήτσος Εξωμανίδης, μία φυσιογνωμία πολύ γνωστή σε όλους τους φιλάθλους και τους ποδοσφαιριστές (συμπαίκτες και αντιπάλους) εκείνης της μακρινής εποχής. Ο Εξωμανίδης συνεχίζει να παρακολουθεί όλους τους αγώνες της ομάδας της πόλης μας, έως και σήμερα.
Παραθέτουμε και το βιογραφικό του, όπως το έχουμε αναρτήσει στην Ελληνική Βικιπαίδεια.
Ο Δημήτρης Εξωμανίδης αποτελεί μια από τις πλέον αναγνωρίσιμες φυσιογνωμίες στην ιστορία της Α΄Εθνικής κατηγορίας, καθώς έπαιξε σε αυτήν για 10 περιόδους με τα χρώματα του Αιγάλεω, φτάνοντας τις 212 συμμετοχές και σκοράροντας 43 φορές. Ακόμη, έχει πετύχει 16 γκολ στο Κύπελλο, ενώ την περίοδο 1964-65 αναδείχθηκε με το Αιγάλεω πρωταθλητής Β΄Εθνικής, σκοράροντας ακόμη 11 φορές.
Όμως, αυτό για το οποίο τον θυμούνται περισσότερο και από τα αγωνιστικά του επιτεύγματα οι Έλληνες φίλαθλοι είναι το γεγονός πως αγωνίζονταν με βαριά σωματική αναπηρία (έβλεπε μόνο από το ένα μάτι), γεγονός πρωτόγνωρο στα παγκόσμια χρονικά για ποδοσφαιριστή τέτοιας ποιότητας, με μόνον ίσως τον βραζιλιάνο Γκαρίντσα να προσομοιάζει ως περίπτωση. Παρά τη σαφή μειονεκτική του θέση έναντι των αντιπάλων του κατάφερε να αναδειχθεί σε έναν από τους κορυφαίους σκόρερ της Α’ Εθνικής κατηγορίας, απ’ τα μέσα της δεκαετίας του ’60 έως τα τέλη της.
Ωστόσο, ο Εξωμανίδης είχε και την αρνητική του πλευρά, καθώς, συχνά αντιδρώντας σε πειράγματα αντιπάλων παικτών και οπαδών, επεδείκνυε αντιαθλητική συμπεριφορά, με αποτέλεσμα να του αφαιρεθεί προσωρινά η φίλαθλος ιδιότητα. Παρ' όλη όμως την αμφιλεγόμενη συμπεριφορά του κατά τις στιγμές έντασης, υπήρξε ένας άνθρωπος με πηγαίο χιούμορ, κάτι που αναγνωρίσθηκε από συμπαίκτες και αντιπάλους.
Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο σε ηλικία 21 ετών από το ανεξάρτητο σωματείο του Κεραυνού Ψυχικού, το οποίο λάμβανε μέρος στη δόκιμη κατηγορία της Ε.Π.Σ. Αθηνών (1958). Το καλοκαίρι του 1961 μετεγγράφηκε στο Βύζαντα και τον επόμενο χρόνο υπέγραψε στο Αιγάλεω, στο οποίο αγωνίσθηκε έως και το 1973
Μετά το τέλος της σταδιοδρομίας του ως παίκτης, ανέλαβε προπονητής αρκετών ομάδων της Αθήνας, αλλά και της εφηβικής ομάδας του Αιγάλεω. Από το 1995 είναι μέλος του Συνδέσμου Παλαιμάχων της ομάδας. Με τη σύζυγό του απέκτησαν τρία παιδιά (δυο κορίτσια, ένα αγόρι). Η μεγάλη κόρη του χρημάτισε αθλήτρια του μπάσκετ.
Παραθέτουμε και το βιογραφικό του, όπως το έχουμε αναρτήσει στην Ελληνική Βικιπαίδεια.
Ο Δημήτρης Εξωμανίδης αποτελεί μια από τις πλέον αναγνωρίσιμες φυσιογνωμίες στην ιστορία της Α΄Εθνικής κατηγορίας, καθώς έπαιξε σε αυτήν για 10 περιόδους με τα χρώματα του Αιγάλεω, φτάνοντας τις 212 συμμετοχές και σκοράροντας 43 φορές. Ακόμη, έχει πετύχει 16 γκολ στο Κύπελλο, ενώ την περίοδο 1964-65 αναδείχθηκε με το Αιγάλεω πρωταθλητής Β΄Εθνικής, σκοράροντας ακόμη 11 φορές.
Όμως, αυτό για το οποίο τον θυμούνται περισσότερο και από τα αγωνιστικά του επιτεύγματα οι Έλληνες φίλαθλοι είναι το γεγονός πως αγωνίζονταν με βαριά σωματική αναπηρία (έβλεπε μόνο από το ένα μάτι), γεγονός πρωτόγνωρο στα παγκόσμια χρονικά για ποδοσφαιριστή τέτοιας ποιότητας, με μόνον ίσως τον βραζιλιάνο Γκαρίντσα να προσομοιάζει ως περίπτωση. Παρά τη σαφή μειονεκτική του θέση έναντι των αντιπάλων του κατάφερε να αναδειχθεί σε έναν από τους κορυφαίους σκόρερ της Α’ Εθνικής κατηγορίας, απ’ τα μέσα της δεκαετίας του ’60 έως τα τέλη της.
Ωστόσο, ο Εξωμανίδης είχε και την αρνητική του πλευρά, καθώς, συχνά αντιδρώντας σε πειράγματα αντιπάλων παικτών και οπαδών, επεδείκνυε αντιαθλητική συμπεριφορά, με αποτέλεσμα να του αφαιρεθεί προσωρινά η φίλαθλος ιδιότητα. Παρ' όλη όμως την αμφιλεγόμενη συμπεριφορά του κατά τις στιγμές έντασης, υπήρξε ένας άνθρωπος με πηγαίο χιούμορ, κάτι που αναγνωρίσθηκε από συμπαίκτες και αντιπάλους.
Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο σε ηλικία 21 ετών από το ανεξάρτητο σωματείο του Κεραυνού Ψυχικού, το οποίο λάμβανε μέρος στη δόκιμη κατηγορία της Ε.Π.Σ. Αθηνών (1958). Το καλοκαίρι του 1961 μετεγγράφηκε στο Βύζαντα και τον επόμενο χρόνο υπέγραψε στο Αιγάλεω, στο οποίο αγωνίσθηκε έως και το 1973
Μετά το τέλος της σταδιοδρομίας του ως παίκτης, ανέλαβε προπονητής αρκετών ομάδων της Αθήνας, αλλά και της εφηβικής ομάδας του Αιγάλεω. Από το 1995 είναι μέλος του Συνδέσμου Παλαιμάχων της ομάδας. Με τη σύζυγό του απέκτησαν τρία παιδιά (δυο κορίτσια, ένα αγόρι). Η μεγάλη κόρη του χρημάτισε αθλήτρια του μπάσκετ.
Στατιστικά στοιχεία
- 1961/62: Βύζας Μεγάρων-Β΄ Εθνική
- 1962/63: Αιγάλεω Α.Ο.-Α΄ Εθνική-23 συμμετοχές, 1 γκολ
- 1963/64: Αιγάλεω Α.Ο.-Α΄ Εθνική-18 συμμετοχές, 2 γκολ (Υποβιβασμός)
- 1964/65: Αιγάλεω Α.Ο.-Β΄ Εθνική-22 συμμετοχές, 11 γκολ (Άνοδος)
- 1965/66: Αιγάλεω Α.Ο.-Α΄ Εθνική-21 συμμετοχές, 7 γκολ
- 1966/67: Αιγάλεω Α.Ο.-Α΄ Εθνική-23 συμμετοχές, 8 γκολ
- 1967/68: Αιγάλεω Α.Ο.-Α΄ Εθνική-18 συμμετοχές, 6 γκολ
- 1968/69: Αιγάλεω Α.Ο.-Α΄ Εθνική-34/34 συμμετοχές, 10 γκολ
- 1969/70: Αιγάλεω Α.Ο.-Α΄ Εθνική-21 συμμετοχές, 3 γκολ
- 1970/71: Αιγάλεω Α.Ο.-Α΄ Εθνική-29 συμμετοχές, 3 γκολ
- 1971/72: Αιγάλεω Α.Ο.-Α΄ Εθνική-24 συμμετοχές, 3 γκολ
- 1972/73: Αιγάλεω Α.Ο.-Α΄ Εθνική-1 συμμετοχή
