Συμπτωματικά σήμερα ολοκλήρωσα την ανάγνωση ενός ενθέτου των "Ιστορικών" της 'Ελευθεροτυπίας', με θέμα τον Λένιν και την επανάσταση στη Ρωσία το 1917. Πολύ ενδιαφέρον.

Στα αρκετά από τα κεφάλαια του τεύχους αυτού, υπάρχουν αναλύσεις έγκριτων ακαδημαϊκών καθηγητών σχετικά με τα χαρακτηριστικά της ρωσικής κοινωνίας στα τέλη του 19ου αιώνα, τα ρεύματα και τις τακτικές των διαφόρων πολιτικών ομάδων, τις διαφοροποιήσεις και τους ανταγωνισμούς, αλλά και όλες τις κοινωνικές ζυμώσεις που οδήγησαν στο ξέσπασμα της πρώτης επανάστασης (αστικο-δημοκρατικής) του Φεβρουαρίου, μέχρι και την επικράτηση των μπολσεβίκων, το φθινόπωρο του ίδιου έτους. Το έργο και η τακτική του Λένιν αναλύονται διεξοδικά, ενώ ολόκληρη η κρίσιμη εκείνη χρονική περίοδος παρουσιάζεται με σαφήνεια και αντικειμενικότητα στον αναγνώστη που αναζητάει την ιστορική αλήθεια.

Διαχειριστής έγραψε:Αντικειμενικότητα δεν υπάρχει, δεοντολογία υπάρχει

Η πρώτη (όταν επιτυγχάνεται, στον όποιο, ανθρωπίνως δυνατό βαθμό) βοηθά στην αξιοπιστία του γράφοντος. Η δεύτερη (που είναι βασική αρχή δικαίου) συνεισφέρει στην εκτίμηση του κάθε έργου ή πράξης.

Καλημέρα!