Roy of the Rovers

10/3/2023, 13:48

Ο θρυλικός Roy Race, αρχηγός και ηγέτης των διάσημων “Rovers” του Melchester, ένας «χάρτινος» αλλά εντούτοις ακόμα ζωντανός χαρακτήρας στις μνήμες των παιδικών και εφηβικών μου χρόνων, αρνείται να «πεθάνει».

Τι κι αν πέρασαν πάνω από 50 χρόνια απ’την πρώτη του εμφάνιση στη χώρα μας, διαμέσου των σελίδων του παλιού εβδομαδιαίου περιοδικού "Ζαγκόρ" (αργότερα στο "Αγόρι") που επανεξέδιδε το κόμικ από τα Αγγλικά πρωτότυπα έντυπα. Τι κι αν μεγάλωσε εκείνη η γενιά των πιτσιρικάδων της δεκαετίας του ’70, που «γαλουχήθηκε» ποδοσφαιρικά διαβάζοντας τις ιστορίες και προσπαθούσε να μιμηθεί στις αλάνες τα κατορθώματα του ήρωά της.

Πόσες φορές δεν ονειρεύτηκαν πολλοί από μας, ότι διέθεταν το ταλέντο και τις απίστευτες ικανότητες του Roy και πόσοι δεν "διψούσαν" να τον φτάσουν, εφαρμόζοντας τις αρχές του “fair play”, που απλόχερα εκείνος δίδασκε…

Μαγεμένος από το εκπληκτικό σκίτσο της αδικοχαμένης Yvonne Hutton, που θύμιζε έντονα την τεχνοτροπία του δικού μας-επίσης αείμνηστου- Βύρωνα Απτόσογλου, παρακολουθούσα με βουλιμία τα επεισόδια, αναπαράγοντας ζωγραφικά στο χαρτί την αγαπημένη μου σειρά!

9/8/2023, 11:16

Εδώ και λίγα χρόνια, εκδίδονται νέες περιπέτειες, τις οποίες επιμελείται ο βετεράνος εικονογράφος David Sque.

6/12/2023, 09:52

Ο θρυλικός Roy Race, αρχηγός και ηγέτης των διάσημων Rovers του Melchester, ένας «χάρτινος» αλλά εντούτοις ακόμα ζωντανός χαρακτήρας στις μνήμες των παιδικών και εφηβικών μου χρόνων, αρνείται να «πεθάνει». Τι κι αν πέρασαν πάνω από 50 χρόνια απ’την πρώτη του εμφάνιση στη χώρα μας, διαμέσου των σελίδων ενός παλιού εβδομαδιαίου περιοδικού που έφερε αυτό το κόμικ στην Ελλάδα από την Αγγλία. Τι κι αν μεγάλωσε εκείνη η γενιά των πιτσιρικάδων της δεκαετίας του ’70, που «ανδρώθηκε» ποδοσφαιρικά διαβάζοντας τις ιστορίες και προσπαθούσε να μιμηθεί στις αλάνες τα κατορθώματα του ήρωά της. Πόσες φορές δεν ονειρεύτηκαν πολλοί από μας, ότι διέθεταν το ταλέντο και τις απίστευτες ικανότητες του Roy και πόσοι δεν μόχθησαν να τον φτάσουν, εφαρμόζοντας τις αρχές του “ευ αγωνίζεσθε”, που απλόχερα εκείνος δίδασκε…

Μαγεμένος από το εκπληκτικό σκίτσο της αδικοχαμένης Yvonne Hutton, παρακολουθούσα με βουλιμία τα επεισόδια αναπαράγοντας ζωγραφικά στο χαρτί την αγαπημένη μου σειρά!

Με σκληρές προσπάθειες που διήρκεσαν πολλά χρόνια, κατόρθωσα να συμπληρώσω όλες τις συνέχειες από το 1968 έως και το 1976, κατά τις οποίες σεζόν οι περίφημοι Ρόβερς πέτυχαν εκπληκτικές νίκες φθάνοντας στον κολοφώνα των διακρίσεων τους!

Σαν προσφορά στους αναγνώστες της ΔΟΡΥΦΟΡΙΚΗΣ ξεκινώ σήμερα τη δημοσίευση των περιπετειών που απέδωσα σε μορφή κειμένου, με βάση το πρωτότυπο κόμικ.

Νίκος Δ. - Θ. Νικολαΐδης.

7/12/2023, 08:55

Ονομάζομαι Roy Race και γεννήθηκα το 1937 σε μία εργατική συνοικία του Melchester, στη βόρεια Αγγλία. Ανδρώθηκα παίζοντας ποδόσφαιρο στις γειτονιές, πλάι στις όχθες του ποταμού Mel και φλέρταρα βολτάροντας στα δρομάκια του πάρκου της πόλης. Πέρα όμως από τους εφηβικούς μου έρωτες, μία ήταν η μεγάλη μου αγάπη την οποία δεν πρόδωσα ποτέ μου! Ήταν φυσικά η «στρογγυλή θεά», η μπάλα, στην οποία αφιέρωσα κυριολεκτικά όλη μου τη ζωή. Μεγάλωσα, παντρεύτηκα τη λατρεμένη μου Penny Laine, δημιούργησα οικογένεια και έκανα τρία παιδιά, που έχουν ιδιαίτερη θέση στη ζωή και την καρδιά μου, όμως ποτέ δεν εγκατέλειψα την ομάδα μου. Από το Νοέμβριο του 1954, που μαζί με τον κολλητό μου “Blackie” Gray υπέγραψα για πρώτη φορά στους “Rovers”, μετά από παρότρυνση του συχωρεμένου πια Alf Leeds, έως και σήμερα που έχω αναλάβει τη γενική διεύθυνση του κλαμπ.

Στα 39 χρόνια της αγωνιστικής μου δράσης - εγκατέλειψα τα γήπεδα το 1993 σε ηλικία 56 ετών, μετά από το τραγικό δυστύχημα που μου κόστισε την απώλεια του αριστερού μου ποδιού, όπως πολλοί από σας θα θυμούνται - μία συγκεκριμένη χρονική περίοδος θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη μου. Ήταν εκείνο το διάστημα που ο σύλλογος μας ενισχύθηκε με την προσθήκη νεαρών, διψασμένων για διακρίσεις παικτών, στις θέσεις κάποιων βετεράνων που αποχώρησαν και με τη στιβαρή καθοδήγηση του Ben Galloway και του Tony Storme, φθάσαμε στην κορυφή των διακρίσεων μας!

Αυτή λοιπόν την εποχή διάλεξα να σας διηγηθώ όταν μου έγινε η πρόταση να καταγράψω τα… απομνημονεύματά μου.

Δέχθηκα ευχαρίστως με την πεποίθηση πως όσα διαβάσετε θα σας βοηθήσουν να θυμηθείτε και να διδαχθείτε από τη μαγεία, που κάποτε ομόρφυνε την παιδικότητά σας…

8/12/2023, 09:20

Μια επιλογή που ταράζει τα νερά.

Το Φθινόπωρο του 1971 βρισκόμουν σε μία ιδιαίτερη κατάσταση όσον αφορούσε στα προσωπικά μου, καθώς η μνηστή μου είχε αντιληφθεί την απόλυτη προσήλωση μου στις υποχρεώσεις της ομάδας και αυτό ήταν δυνατό να επηρεάσει καθοριστικά τη σχέση μου μαζί της. Για πρώτη φορά στα αρκετά χρόνια της γνωριμίας μας χρειαζόταν να προσπαθήσω πολύ για να κρατήσω τις αναγκαίες ισορροπίες, σε μια ηλικία (ήμουν τότε σχεδόν 35 ετών) που άλλοι είχαν δημιουργήσει ήδη οικογένεια.

Βέβαια το γεγονός ότι το νέο μου σπίτι είχε πια ετοιμασθεί στα προάστια της πόλης, έδινε και στους δυο μας την δυνατότητα μελλοντικής συμβίωσης και ενίσχυε τη βεβαιότητα για μια κοινή πορεία.

Αλλά και οι Rovers βρίσκονταν σε δύσκολη καμπή, αφού μετά από μία εποχή μεγάλων διακρίσεων είχε φθάσει η κρίσιμη ώρα της ανανέωσης. Δύο- τρεις νέοι παίκτες που είχαν προωθηθεί στην βασική ενδεκάδα τις προηγούμενες χρονιές διεκδικούσαν πλέον τη μονιμοποίησή τους στο αγωνιστικό σχήμα, ενώ η αποχώρηση δύο βασικών αμυντικών προκαλούσε επιπρόσθετη ανησυχία.

Κι όλα αυτά με απασχολούσαν ακόμη και τη στιγμή που χάζευα την καθιερωμένη ομαδική φωτογραφία της ομάδας, ενόψει της νέας περιόδου 1971-72, που θα χάριζα στην Penny για να κοσμήσει το γραφείο της , αυτό της γραμματέως του συλλόγου.

Όρθιοι πόζαραν οι Taffy Morgan (γυμναστής), Eddie Eager, “Chalkie” White, Chris Dylan, Tubby Morton, Lofty Peak, Goeff Giles, Ben Galloway (μάνατζερ) και καθιστοί οι Terry West, “Blackie” Gray, εγώ, Jumbo Trudgeon, Vernon Eliot και Andy Croydon, το σύνολο δηλαδή του έμψυχου δυναμικού της πρώτης ομάδας.

« Γιατί λείπουν από το πλάνο οι Cooper και Millar ;» διερωτήθηκε η Penny και τότε της γνωστοποίησα την απόφαση τους να εγκαταλείψουν το ποδόσφαιρο για να ασχοληθούν επαγγελματικά με την αρχιτεκτονική!

11/12/2023, 08:55

Το αστείο στην υπόθεση ήταν πως αφορμή για την επιλογή εκείνη των δύο παικτών είχε σταθεί η κατασκευή του νέου μου σπιτιού. Καθώς η οικονόμος μου μας υποδέχθηκε για ένα τσάϊ, η Penny βρήκε την ευκαιρία –σαν γυναίκα- να παρατηρήσει τη διακόσμηση του σαλονιού. –«Όλα τα πρόβλεψαν ο Cooper και ο Millar όταν συμβούλευσαν το Ρόϋ να εξοπλίσει αυτό το σπίτι» είπε η κυρία Tanner και τότε σκέφθηκα πως η επιθυμία μου είχε γίνει η αιτία να χάσουμε δύο έμπειρους παίκτες…

Στην πρώτη προπόνηση της χρονιάς ο Ben μου δήλωσε ότι είχε σκοπό να χρησιμοποιήσει σαν αριστερό ακραίο αμυντικό το 19χρονο τότε Noel Baxter, που τα είχε καταφέρει περίφημα την προηγούμενη σεζόν με την αναπληρωματική ομάδα. Καλωσόρισα το νεαρό και του ευχήθηκα να εκμεταλλευτεί οπωσδήποτε τη σπουδαία ευκαιρία που του παρουσιαζόταν.

Ωστόσο οι οπαδοί μας φάνηκαν ιδιαίτερα ανήσυχοι στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος, όταν υποδεχτήκαμε τη Milboro. Θυμάμαι ότι ξεκινήσαμε επιθετικά, με πολύ καλή απόδοση στα πρώτα λεπτά του παιχνιδιού, έως ότου ήρθε η στιγμή να δοκιμασθεί και η άμυνά μας. Καθώς λοιπόν ο Baxter προσπαθούσε να «μπει» στο ματς, βρέθηκε μπροστά σε ένα απρόβλεπτο εμπόδιο, την υπερπροστασία του Lofty Peak!

Ο γιγαντόσωμος σέντερ χαφ μας θεωρούσε σκόπιμο να βρίσκεται συνεχώς δίπλα του και να επεμβαίνει ακαριαία σε κάθε φάση, περιορίζοντας του όμως έτσι τις πρωτοβουλίες. Ώσπου, το κακό έγινε! Σε μία επικίνδυνη κατεβασιά των αντιπάλων μας, οι δύο τους συγκρούσθηκαν και το αποτέλεσμα ήταν να επωφεληθεί ένας παίκτης της Milboro, που «κεραυνοβόλησε» από κοντά το δύστυχο Tubby!

Μάλιστα οι αποδοκιμασίες των φιλάθλων μας που δεν είχαν δει με καλό μάτι την αλλαγή στο αμυντικό σχήμα της ομάδος, ήταν τόσο έντονες που χρειάσθηκε η επέμβασή μου για να συγκρατήσω τον οξύθυμο Giles, πριν τα βάλει με όλο τον κόσμο. Ζήτησα παράλληλα από τον Peak να ελαττώσει τις επεμβάσεις του προς την αριστερή πλευρά, έτσι ώστε να ελευθερωθεί ο Noel από την ασφυκτική του παρουσία.

Το άσχημο ήταν πως δεν υπήρχε ο απαραίτητος χρόνος για την προσαρμογή των παικτών και έτσι η οπισθοφυλακή μας έδειχνε να έχει περίπου…τα χάλια της! Στην επόμενη κιόλας φάση ο Baxter κοντρολάρισε τη μπάλα άψογα, όμως η πάσα του προς το Lofty –που είχε αλλάξει θέση- ήταν κακή και μοιραία δεχθήκαμε και δεύτερο τέρμα… Μη χάνοντας άλλο χρόνο άσκοπα, ο Ben έσπευσε να αντικαταστήσει το Noel με τον αναπληρωματικό White. Επίσης τράβηξε πίσω τον Croydon, σε μία προσπάθεια να συμμαζέψει τα πράγματα, όμως δυστυχώς η κατάσταση δεν άλλαξε. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Chalkie να «βουλώσει» τα κενά, το αποτέλεσμα παρέμεινε ως τη λήξη. Είχαμε χάσει τον πρώτο αγώνα της περιόδου και μάλιστα εντός έδρας !

12/12/2023, 08:23

Στα αποδυτήρια ο Lofty έσπευσε να υπερασπισθεί τον Noel, που όμως είχε ήδη εξαφανισθεί. Όταν αργότερα μπήκαμε μαζί με το Ben στα γραφεία δεν προσέξαμε πως ο νεαρός καθόταν στην προεδρική πολυθρόνα με γυρισμένη την πλάτη προς εμάς. Έτσι μας άκουσε να συζητάμε για το πρόβλημα της άμυνας που θα λυνόταν μόνο με μία ακριβή μετεγγραφή και προφανώς απογοητεύθηκε, αφού θεώρησε εύλογα ότι δεν είχε πολλές πιθανότητες να καθιερωθεί.

Ωστόσο η έρευνα αγοράς που επιχείρησε με πολύ όρεξη η Penny τις επόμενες ημέρες, δεν έδειχνε να οδηγεί πουθενά και σ’αυτό συμφώνησε και ο Ben ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά στις σχετικές προσφορές. Ο λόγος ήταν πως όλες οι ομάδες εκείνη την εποχή αναζητούσαν ταλαντούχους ποδοσφαιριστές. Τότε μου ήρθε η ιδέα να κοιτάξω τον ατομικό φάκελο του ίδιου του Baxter. Ισως εκεί σκέφθηκα, να βρισκόταν η λύση στο πρόβλημά μας…

26/1/2024, 18:18

Δύο δικά μου σχέδια από την περίοδο 1968-69 της ιστορίας του Ρόυ και της Μέλτσεστερ, που δημοσιεύθηκαν στο Βρετανικό αθλητικό περιοδικό Tiger Comic.
Τα σχεδίασα με μπλε στυλό (που είναι το αγαπημένο μου μέσο ζωγραφικής) κοιτώντας τις πρωτότυπες, εξαιρετικές συνθέσεις της αξέχαστης (κι ας μη την έχω γνωρίσει...) Υβόνης Χιούτον.

Ας Αναπαύεται εν Ειρήνη Κυρίου η ψυχή της.

23/3/2024, 15:04

Ένα εξαιρετικό δείγμα του τεράστιου ταλέντου της αείμνηστης Υβόν Χάτον από το μακρινό 1985, το οποίο μας έστειλε κάποιος Βρετανός φίλος στο Τουίτερ.

23/4/2024, 20:39

Σε λίγες μέρες θα κλείσει τα ογδόντα του χρόνια, ωστόσο ο βετεράνος εικονογράφος του αγαπημένου μας Ρόυ, ο Βρετανός ζωγράφος Ντέιβιντ Σκιου παραμένει ένας αιώνιος έφηβος, απολαμβάνοντας τη ζωή με τα αγαπημένα του πρόσωπα και επιδιδόμενος σε ένα από τα σπορ που αγαπά, το γκολφ!
Όπως ο ίδιος είχε παραδεχτεί σε συνέντευξή του, όταν κλήθηκε να διαδεχτεί την αείμνηστη Υβόν Χιούτον στο βρετανικό αθλητικό περιοδικό Tiger και να συνεχίσει πλέον αυτός τις ιστορίες του Ρόυ και της Μέλτσεστερ, στα τέλη του 1975, δεν είχε και πολύ σχέση με το άθλημα.
Εκείνος λάτρευε τον αγωνιστικό μηχανοκίνητο αθλητισμό, όντας ο σχεδιαστής της σχετικής σειράς Το Καταπληκτικό Μίνι (Martin's Marvellous Mini) που δημοσίευσε στην Ελλάδα το Αγόρι. Μάλιστα ο ίδιος μου έχει πει ότι στον οδηγό του Μίνι Κούπερ έδωσε τη δική του μορφή!
Ξεκινώντας να σχεδιάζει το Ρόυ, 'πιλότο' είχε αρχικά τη σχεδιαστική γραμμή της προκατόχου του (που φιλοτεχνούσε τη σειρά από τα τέλη του 1967) έτσι ώστε οι αναγνώστες να μην... παραξενευτούν πολύ.
Και ενώ σταδιακά επέβαλε τη δική του τεχνική (από το Σεπτέμβριο του 1976 στο νέο περιοδικό Roy of the Rovers) τελικά έφτιαξε σε βάθος χρόνου εξαιρετικές εικόνες, που μας έμειναν στη μνήμη στον ίδιο βαθμό με τις αντίστοιχες της Υβόν.
Θεωρώ τιμή μου που απολαμβάνω τη φιλία του, πέραν του ότι μας συνδέει ένας κοινός μας "παλιόφιλος" (για να χρησιμοποιήσω την κλασσική ατάκα του άλλου Ροϋ-κού φίλου μου, του καθηγητή ξένων γλωσσών και ντισκ-τζέι, μέγα λάτρη της μουσικής και των κόμικς, Στράτου Καββάδα από το Βροντάδο της Χίου) και αυτός ο ''παλιόφιλος'' είναι ο Ρόυ φυσικά.
Άφησα για το τέλος ότι ο αειθαλής Ντέιβιντ είναι ένας πιστός φιλέλληνας, καθώς εκτιμάει πολύ τη χώρα μας (την οποία έχει επισκεφτεί οκτώ φορές), τις ομορφιές, τη φύση, τον ήλιο, το φαγητό και τους ανθρώπους της.

24/4/2024, 13:15

Παραθέτω δύο από τα παλαιότερα σχέδιά μου, που έκανα κοιτώντας εικόνες της σειράς Ο Ρόυ Ξαναγυρίζει από το ελληνικό περιοδικό Αγόρι των αείμνηστων συνεργατών-εκδοτών Νίκου Δεληγιώργη - Κώστα Μπαζαίου, από τα τέλη της δεκαετίας του '70. Ο πρωτότυπος σχεδιασμός ήταν της Υβόν Χάτον.

27/4/2024, 09:15

Στο ξεκίνημα της σεζόν 1975-76 η Υβόν Χάτον αποχώρησε (προσωρινά) από την εικονογράφηση της σειράς Roy of the Rovers στο Tiger Comic και τη διαδέχτηκε ο συνάδελφός της Ντέιβιντ Σκιου. Αυτή είναι η πρώτη σελίδα που φιλοτέχνησε ο Ντέιβιντ, την οποία εγώ αποτύπωσα σε δικό μου τετράδιο λίγα χρόνια μετά, κοιτώντας την αναδημοσίευση στο περιοδικό Αγόρι. Είναι εμφανής η προσπάθεια του Σκιου να μιμηθεί τη σχεδιαστική γραμμή της προκατόχου του, έτσι ώστε να μην 'ξαφνιαστούν' οι αναγνώστες.

25/7/2024, 13:57

Διαβάστε ΕΔΩ ένα σούπερ αφιέρωμα!

17/8/2024, 17:22

Ο Ρόυ Ρέης (αριστερά) και ο προπονητής του στη Μέλτσεστερ (κατά την περίοδο 1973-74) Τόνυ Στορμ, βετεράνος παίκτης της ίδιας ομάδας.
Σχέδιά μου, από τα πρωτότυπα της Yvonne Hutton (1941-1992), τα οποία δημοσιεύονταν κάθε εβδομάδα στο βρετανικό περιοδικό Tiger.

15/10/2024, 11:22

1	#1
2	#352
3	#000000
4	#0000ff
5	#175
6	#news
7	#2
8	#954f72
9	#380-7163

Roy of the Rovers

Roy of the Rovers

Νέες ιστορίες του Ρόυ!

Ο Ρόυ της Μέλτσεστερ

Εισαγωγή

Απ: Roy of the Rovers

Απ: Roy of the Rovers

Απ: Roy of the Rovers

Δύο ακόμη σχέδια από το υπέροχο αυτό κόμικ

Δείγμα του Ρόυ Ρέης, από την αείμνηστη Υβόν Χάτον

Ο λάτρης της Ελλάδας, Ντέιβιντ Σκιου

Το Ρόυ τον λάτρεψα!!!

Η πρώτη σελίδα που φιλοτέχνησε ο Ντέιβιντ Σκιου

Απ: Roy of the Rovers

Απ: Roy of the Rovers

Jumbo Trudgeon

Δευ	Τρι	Τετ	Πεμ	Παρ	Σαβ	Κυρ
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30