Υπάρχει η μία πλευρά, αυτή των Οικονόμου, Παυλόπουλου στον Σκάι, που ισχυρίζεται ότι με τέσσερις φέτες ζαμπόν χορταίνει όλη η οικογένεια. Είναι η Ελλάδα της αναξιοπρέπειας, της προσβολής, της τηλεόρασης.

Υπάρχει και η άλλη πλευρά, αυτή της Μαρίας Καρυστιανού, της «μάνας των Τεμπών», της μάνας της αδικοχαμένης  Μάρθης Ψαροπούλου, που συγκλόνισε το πανελλήνιο. Είναι η Ελλάδα της αξιοπρέπειας, της ανθρωπιάς, που αγωνίζεται για Δικαιοσύνη.

Αυτή είναι η Ελλάδα του Μητσοτάκη. Μια Ελλάδα χωρισμένη δύο. Από τη μια οι Παυλόπουλοι που επιχειρούν με καθημερινή πλύση εγκεφάλου να πείσουν την κοινωνία που δυσκολεύεται να βγάλει τον μήνα ότι είναι χορτάτη και από την άλλη αυτοί που αγωνίζονται να σταθούν όρθιοι, αυτοί που δίνουν άνιση μάχη με το «τέρας». Σήμερα η Μαρία Καρυστιανού, χτες ο Γιάννης Μάγγος, προχτές η Μάγδα Φύσσα.

Είναι αυτοί που υψώνουν ανάστημα χωρίς φόβο και δεν το βάζουν κάτω σε αυτό τον μοναχικό και δύσβατο δρόμο της αναζήτησης Δικαιοσύνης.

 Συγκλόνισε, λέει, το πανελλήνιο η κατάθεση της «μάνας των Τεμπών» στην Εξεταστική. Αντί να συγκλονίζεται το πανελλήνιο θα έπρεπε να κοκκινίζει από ντροπή, να κοκκινίζουμε από ντροπή, που αφήσαμε αυτή τη μάνα μόνη να δίνει τη μάχη με το θηρίο που σκότωσε χτες το παιδί της και αύριο μπορεί να σκοτώσει τα δικά μας παιδιά. Όπως θα έπρεπε να κοκκινίζουμε από ντροπή που χτες αφήσαμε μόνο τον Γιάννη Μάγγο και προχτές τη Μάγδα Φύσσα.
 
Ναι, η Μαρία Καρυστιανού δίδαξε αξιοπρέπεια, δίδαξε ανθρωπιά. Δεν αποτελεί, όμως, άλλοθι για την αποχαύνωση της κοινωνίας που έχει κάνει σύμβολα τους Παυλόπουλους. Δεν είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας. Είναι ένας καθρέφτης αλλά η κοινωνία μέσα του θα έπρεπε να ντρέπεται να δει το είδωλό της…