Η 2^α Φεβρουαρίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Υγροτόπων. Στις 2 Φεβρουαρίου 1971 υπογράφτηκε η Σύμβαση για τους Υγροτόπους στην πόλη Ραμσάρ του Ιράν με σκοπό την προστασία των υδροβιοτόπων και των οικοσυστημάτων τους. Το επίσημο όνομα της Σύμβασης είναι Σύμβαση για τους Υγροτόπους Διεθνούς Σημασίας ειδικά ως Ενδιαιτήματα Υδρόβιων Πτηνών (Convention on Wetlands of International Importance especially as Waterfowl Habitat).

Η Ελλάδα υπέγραψε τη συνθήκη Ραμσάρ το 1974 βάσει της οποίας προστατεύονται έντεκα υγρότοποι: το Δέλτα Έβρου, τις Λίμνες Βιστωνίδα – Ισμαρίδα, τη λιμνοθάλασσα Πόρτο Λάγος και τις λιμνοθάλασσες Θράκης, το Δέλτα Νέστου, τη Λίμνη Κερκίνη, τις Λίμνες Κορώνεια και Βόλβη, το Δέλτα Αξιού – Λουδία – Αλιάκμονα και Αλυκής Κίτρους, τις λίμνες Μικρή και Μεγάλη Πρέσπα, τον Αμβρακικό Κόλπο, τις Λιμνοθάλασσες Μεσολογγίου – Αιτωλικού και το Δάσος Στροφυλιάς – Λιμνοθάλασσα Κοτύχι.

Οι υγρότοποι αποτελούν φυσικό μέσο προστασίας από τις φυσικές καταστροφές, ενώ διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση των ακραίων καιρικών φαινομένων συμβάλλοντας στον περιορισμό των πλημμυρών ή των συνεπειών που προκαλούνται από ξηρασία. Επιπλέον, οι υδροβιότοποι συμβάλλουν καταλυτικά στην ισορροπία των οικοσυστημάτων, έχουν πλούσια βλάστηση, γίνονται σταθμοί αποδημητικών πουλιών, έχουν αρδευτική και υδρευτική αξία, εμπλουτίζουν τα υπόγεια νερά βελτιώνοντας την ποιότητα του, ενώ ρυθμίζουν και το μικροκλίμα της περιοχής.

Στη νέα ΠΡΑΣΙΝΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ της Ε.Ε. (NEWGREENDEAL), γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στο στόχο της προστασίας της Βιοποικιλότητας, ενώ η ΕΕ έχει κηρύξει τη δεκαετία 2020-2030, ως δεκαετία προστασίας της βιοποικιλότητας.

Η χώρα μας έχει πάνω από 1300 μικρούς και μεγάλους υδροβιοτόπους με έκταση πάνω από 2 εκατομμύρια στρέμματα. Από το 1920 όμως ως σήμερα, έχουν χαθεί περίπου το 60%, από αποξηράνσεις.

Είναι γεγονός ότι η  ρύπανση, η αστικοποίηση,  τα φράγματα, η υπερβολική συγκομιδή κλπ, υποβαθμίζουν και θέτουν σε κίνδυνο τους υγροτόπους ενώ η κλιματική αλλαγή επιδεινώνει τις συνέπειες αυτών των απειλών.

Παρ’ότι η διατήρηση των υγροτόπων προωθείται στο πλαίσιο ευρωπαϊκών και διεθνών δεσμεύσεων και λόγω της κλιματικής αλλαγής, δυστυχώς η μέχρι σήμερα περιβαλλοντική και υποκριτικά «Πράσινη» πολιτική της Κυβέρνησης της ΝΔ και ο αντιπεριβαλλοντικός νόμος του κ. Χατζηδάκη, που καταργεί «ουσιαστικά» τους φορείς διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών (ΦΔΠΠ), δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας, για ουσιαστική προστασία των υδροβιότοπων. Ο αγώνας όμως της Κοινωνίας και των κινημάτων για ουσιαστική προστασία τους είναι διαρκής.

Με εκτίμηση

Το Γραφείο Τύπου

​