Ποίηση τού Μαγιακόβσκι

Σημείωμα τής δημοσιογράφου Ρένας Παπαπαναγιώτου:
Όποιος θέλει να έχει τα ποιήματα τού Μαγιακόβσκι, καλό θα ήταν να ψάξει να βρει τις Εκδόσεις "Κέδρος" με πρόλογο και απόδοση για το ποιητικό του έργο, από τον ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟ. Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από την κριτική και ανάλυση που κάνει στο βιβλίο "Περί Μαγιακόβσκη" ο μεγάλος μας ποιητής:
"Άχαρο λοιπόν έργο η κριτική, όταν αντιμετωπίζει ένα έργο σαν του Μαγιακόβσκη, που την αφοπλίζει. (Τουλάχιστον αυτή η αναγνώριση κ' η ομολογία, ας μετριάσει την εντύπωση της αχαριστίας και της αδικίας). Άχαρο, είπαμε, και σχεδόν ακατόρθωτο, γιατί η ακτινοβολία της ποίησης του Μαγιακόβσκη, είταν, και παραμένει, τόσο μεγάλη, που θαμπώνει την όραση και το λόγο του κριτικού, τόσο που να θεωρούμε τούτο το "θάμβος" σαν χαρακτηριστικό στοιχείο της ποίησής του και να μη θέλουμε να παραιτηθούμε απ' αυτό, με το φόβο μήπως απογυμνώσουμε και φτωχύνουμε κ' εμάς κ' εκείνην. Εξάλλου η ποίηση του Μαγιακόβσκη, είναι συνυφασμένη, φύσει και θέσει, με τη δύναμη και τη νεότητα της επανάστασης, με τη νεότητα μιας πανανθρώπινης ελπίδας, με τις προσωπικές μας συγκινήσεις και την ίδια μας τη νεότητα, σωματική, ψυχική, ιδεολογική, καλλιτεχνική. Κι ακόμη, η γενική αναγνώριση, από φίλους και αντιπάλους, της αξίας του Μαγιακόβσκη, έκανε το έργο του Μαγιακόβσκη μια ουσιαστική κοινωνική, προοδευτική δύναμη, ένα όπλο πάλης, που το χρησιμοποιούσε κανείς χωρίς νάχει τη δυνατότητα να σταθεί στη μέση της μάχης και με δάχτυλα ψυχρά και ουδέτερα να ψηλαφήσει και να περιεργαστεί το καυτό μέταλλό του. Το κύρος, επιπλέον, του Μαγιακόβσκη, στάθηκε μια έμπρακτη απόδειξη της αξίας της κοινωνικής ποίησης (και το θεμέλιό της, άλλωστε) κ' ένα αποστομωτικό ε π ι χ ε ί ρ η μ α των συναδέλφων του στη χώρα του, και των προοδευτικών ποιητών όλου του κόσμου, έναντι των δύσπιστων, των ταλαντευόμενων, των αναποφάσιστων ή των αμείλικτων αρνητών που αμφισβητούσαν κατά βάση τη δυνατότητα ύπαρξης μιας καθαρά κοινωνικής, ιδεολογικής, κι ακόμη περισσότερο, κομματικής ποίησης.
Κι η ποίηση του Μαγιακόβσκη είταν μια δύναμη, ένα όπλο, μια απόδειξη κι ένα επιχείρημα. Και τελικά, μια δόξα και μια πίστη.".
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||

ΥΛΙΚΑ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΟΥ-ΤΕΛΑΡΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ ΣΕ ΚΑΛΕΣ ΤΙΜΕΣ (ΙΔΕΑ-ΓΚΑΛΕΡΙ ΚΑΦΕΤΖΗ, ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΚΥΔΩΝΙΩΝ 15, ΑΙΓΑΛΕΩ, ΤΗΛ. 2105909350). ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΔΥΟ ΑΠΟ ΤΑ ΕΙΔΗ ΜΑΣ

Βαθιά αναλυτικός ο πρόλογος του μεγάλου μας ποιητή, Γιάννη Ρίτσου. Μία μόνο, απορία έχω: Γιατί ο Μαγιακόβσκι γράφεται (στο κείμενο) με "η" στη γενική, σαν δηλαδή να μπορεί να κλιθεί (ο Μαγιακόβσκης, του Μαγιακόβσκη κλπ) ;;;

Δεν κλίνεται, είναι παλιά γραφή όπως το "είταν"