Χρήστος Χατζησκουλίδης (1952-2010)

Ο Χρήστος Χατζησκουλίδης (Πειραιάς 3 Νοεμβρίου 1952-Αθήνα 19 Ιανουαρίου 2010) (προσωνύμια: "ψηλός" και "το μαύρο διαμάντι") ήταν ποδοσφαιριστής που αγωνίσθηκε στη θέση του κεντρικού επιθετικού, κάτοχος του τίτλου του δεύτερου σκόρερ στην ιστορία της Β' Εθνικής κατηγορίας όλων των εποχών, με 150 συνολικά τέρματα. Ξεκίνησε παίζοντας ποδόσφαιρο σε ηλικία 13 ετών το 1965 για ερασιτεχνικές ομάδες του Ρέντη ως δεξιός επιθετικός και το 1972, σε ηλικία 19 ετών, μεταγράφηκε στον Ατρόμητο Πειραιώς. Διέθετε εκπληκτικής ακρίβειας κεφαλιά, που ήταν ο αγαπημένος του τρόπος να σκοράρει, βαρύ εκτόπισμα και ισχυρότατο σουτ. Στην εποχή του ήταν ένας από τους κλασσικότερους σέντερ φορ, κατά τη διάρκεια του αγώνα απασχολούσε τουλάχιστον δύο αμυντικούς στην αντίπαλη περιοχή.
Επιτεύγματα σε Β' και Α' Εθνική
Ο Χατζησκουλίδης έγινε ευρύτατα γνωστός τόσο για το ύψος του (1,91 μ.) όσο και για τη δεινότητά του στο σκοράρισμα από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 έως και τις αρχές του '80, όταν μεταπήδησε από το συγκρότημα των Καμινίων (με το οποίο είχε ήδη σκοράρει 73 φορές στο πρωτάθλημα Β' Εθνικής τις πέντε χρονιές που έπαιξε) στην ομάδα του Αιγάλεω Α.Ο. και με αυτήν σημείωσε ακόμη 93 γκολ (16 στην Α Εθνική κατηγορία και 77 στη Β Εθνική) στις επτά χρονιές που φόρεσε τη φανέλα της. Αξίζει να σημειωθεί ότι τόσο το πρώτο, όσο και το τελευταίο παιχνίδι πρωταθλήματος του παίκτη με τα χρώματα του Αιγάλεω δόθηκε εναντίον του Άρη Θεσσαλονίκης στο Δημοτικό Στάδιο Αιγάλεω (Περίοδος 1977-78, 1-0 υπέρ του Αιγάλεω με κεφαλιά του Χατζησκουλίδη και περίοδος 1983-84, 1-0 υπέρ του Άρη).
Την περίοδο 1981-82 ο Χατζησκουλίδης αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ Β' Εθνικής (Νότιου και Βορείου Ομίλου) με 28 τέρματα, επίτευγμα για το οποίο τιμήθηκε από τον Π.Σ.Α.Π. και την επόμενη χρονιά (1982-83) πρώτος σκόρερ του Νότιου Ομίλου (24 γκολ). Στα πολλά του ρεκόρ συμπεριλαμβάνονται τα πέντε γκολ που σημείωσε σε έναν αγώνα, εναντίον της ομάδας του Α.Ο. Χανιών (7-3) στο Αιγάλεω (περίοδος 1981-82, για τη Β' Εθνική), ενώ έχει σημειώσει ακόμη αρκετές φορές "χατ-τρικ" αλλά και "καρέ" τερμάτων. Όπως το πρώτο του τέρμα για την Α' Εθνική σημειώθηκε με κεφαλιά, έτσι συνέβη και με το τελευταίο και μάλιστα ξανά σε βάρος ομάδας από τη συμπρωτεύουσα. Ήταν η συνάντηση Αιγάλεω-Καλαμαριάς (1-0) που έλαβε χώρα το φθινόπωρο του 1983.
Στις μικρότερες κατηγορίες
Το 1984 αποδεσμεύθηκε οριστικά από το Αιγάλεω και αγωνίσθηκε σε μικρότερες κατηγορίες, με τα χρώματα των Νεάπολης Πειραιά (Γ' Εθνικής), Ακράτητου Άνω Λιοσίων (Δ' Εθνικής), Φλόγας Περιστερίου, Αγίας Ελεούσας και Ορφέα Αιγάλεω σαν παίκτης-προπονητής (Α' κατηγορίας ΕΠΣΑ) έως και το 1991.
Προπονητική
Διετέλεσε προπονητής στον Ορφέα (1990-91, 1996-97, 1998-99, 2000) και το Θεμιστοκλή Αιγάλεω (2002, 2003, 2005-06), ενώ για ένα μικρό διάστημα (2001) ήταν βοηθός του Γιώργου Χατζάρα στο Αιγάλεω[7].
Προσωπική ζωή
Ήταν παντρεμένος και είχε δυο παιδιά, ένα αγόρι (που αγωνίσθηκε ως καλαθοσφαιριστής) και ένα κορίτσι. Τον τελευταίο καιρό ήταν απομονωμένος λόγω του προβλήματος που αντιμετώπιζε με την υγεία του, εξαιτίας του οποίου έφυγε πρόωρα από τη ζωή.