Ακόμη (last but not least που λένε και οι Άγγλοι) μεταξύ των υποψηφίων του Μέρα25 είναι ο αθλητής της καλαθοσφαίρισης Αβραάμ (Άκης) Καλλινικίδης, ένας άνθρωπος με άμεμπτο χαρακτήρα

Γιατί ψήφισα, ότι ψήφισα…
Δεν είναι χαλαρή πια η ψήφος στις Ευρωεκλογές!
(Γράφει ο Ανώνυμος)
Η ψήφος όλων μας είναι προσωπική υπόθεση. Και πάνω απ’ όλα μυστική. Αλίμονο αν βγαίναμε ο καθένας να διατυμπανίζουμε τι πιστεύουμε. Όμως δεν ισχύει το ίδιο για όλους. Τα πολιτικά κόμματα διαθέτοντας συγκεκριμένη ατζέντα, έχουν το δικαίωμα όχι μόνο να διατρανώνουν την υπεροχή τους (το ένα έναντι των άλλων) αλλά και -κάποια από αυτά- να ασκούν φορτική προπαγάνδα. Στο παιχνίδι αυτό κομβικό ρόλο παίζουν τα περίφημα ΜΜΕ. Που κάθε άλλο παρά ανεξάρτητα είναι… Όσο «ανεξάρτητοι» μπορούν να είναι π.χ. οι υποψήφιοι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και –θα τολμούσα- ακόμη λιγότερο. Κοντολογίς όλοι και όλα έχουν μία συγκεκριμένη «ταυτότητα» την οποία δεν κρύβουν, το αντίθετο θα έλεγα.
Προσωπικά, σκέφτηκα αρκετά πριν σταθώ μπροστά στην κάλπη των Ευρωεκλογών. Με την αίσθηση πως η ακροδεξιά ρητορική αυξάνει την επιρροή της πανευρωπαϊκά, τρεφόμενη από πολέμους, μισαλλοδοξία, ρατσισμό και ξενοφοβία, κάπου θα πρέπει να μπει ένας φραγμός. Θα μου πείτε, ποιος θα τον βάλει. Έλα ντε…
Ωστόσο, κανένα από τα κόμματα «εξουσίας» δεν με πείθει ότι έχει τη διάθεση να αλλάξει κάτι στην Ευρώπη, όλοι –κατά την ταπεινή μου γνώμη- βολεύονται και τους αρκούν όσα κατέχουν στην εγχώρια πολιτική κονίστρα. Ο ένας μας μιλάει για σταθερότητα και πλησίασμα περισσότερο προς την… Ευρώπη (προφανώς η Ελλάδα είναι… ασιατική χώρα), ο άλλος φιγουράρει μοστράροντας το αστραφτερό του χαμόγελο, ο τρίτος μας καλεί να αγκαλιάσουμε την πάλαι ποτέ μεγάλη δημοκρατική παράταξη (οι άλλες τι είναι;;;), ένας ακόμη αρκείται –κατά πάγια τακτική του κόμματός του- να κατακεραυνώνει τους πάντες και τα πάντα (λύσεις δε βλέπω να προτείνει, αλλά λύσεις εφικτές…).
Πάντως αυτός ο τελευταίος μου είναι ο πλέον συμπαθής από τα υπόλοιπα τρία «κοπέλια», που προανέφερα. Ευχαρίστως θα έπινα έναν καφέ μαζί του και είμαι σίγουρος ότι πρόκειται για έναν άνετο τύπο, με ενσυναίσθηση. Αλλά…
Αν τώρα πάμε σε κάτι άλλα… παλικάρια που τους ήρθε μεγάλη «κεραμίδα» εδώ και αρκετό καιρό και αποφάσισαν να διαφοροποιηθούν. Έ, ας προσέχατε ρε παιδιά. «Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα». Δεν επιθυμώ να επεκταθώ στις υπόλοιπες υποψηφιότητες, διότι μάλλον θα απογοητεύσω τελείως όσους τύχει να διαβάσουν αυτό το κείμενο.
Στο δια ταύτα λοιπόν, που συνηθίζουν να γράφουν οι δικαστές στις αποφάσεις τους.
Προτίμησα Γιάνη και του δίνω… 25 (όχι εκατό) Μέρες για να μου αποδείξει με όσα κάνει ή δεν κάνει, ότι έπραξα σωστά ή ότι μάλλον θα πρέπει να το πάρω απόφαση, πως τίποτα δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει σε αυτή τη χώρα. Όμως, γιατί τον προτίμησα, αν και πριν αρκετό καιρό που επιχείρησα να έχω μία προσωπική γνωριμία μαζί του (επιθυμούσα να κάνω μία κουβέντα 10-15 λεπτών, τίποτα άλλο) με αγνόησε. Δεν ξέρω βέβαια ποιος χειρίζεται τα προφίλ του στα διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πάντως στο Τουίτερ που του έστειλα ένα μήνυμα, δεν υπήρξε ποτέ απάντηση. Παρά ταύτα εγώ τον προτίμησα, για τους παρακάτω λόγους:
Είναι «χορτάτος» όπως λέμε. Δεν μπήκε στην πολιτική για να «κονομήσει», όπως ίσως άλλοι… Είναι διεθνώς αναγνωρισμένος ως οικονομολόγος (στον τομέα του) και θα έλεγα ιδιαίτερα πετυχημένος. Βέβαια το παν δεν είναι το χρήμα. Ίσως να εισήλθε στο χώρο της πολιτικής από δίψα για εξουσία, προσωπικό ναρκισσισμό κλπ. Αδιάφορο, είδαμε και όλους τους προηγούμενους που μας κυβέρνησαν τι πέτυχαν και που μας φτάσανε. Στον απόλυτο «πάτο». Και σίγουρα μεταξύ τους υπήρξαν πολλοί αρχομανείς…
Από εκεί και πέρα.
Μετείχε στις σκληρές διαπραγματεύσεις ως υπουργός οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ, πάλεψε με τα «θηρία» της Τρόικα και στο τέλος έγινε ο εύκολος στόχος (τι βολικό) ως ένας «αποδιοπομπαίος τράγος». Γιατί; Μόνος του ενεργούσε;;; Πρωθυπουργός δεν υπήρχε, δεν τα συζητούσαν, υφυπουργό δεν είχε ολόκληρο Τσακαλώτο (με τις επενδύσεις του πατέρα του εν αγνοία του, όπως ο ίδιος δικαιολογήθηκε). Ότι του ερχόταν στο κεφάλι δηλαδή έκανε τόσους μήνες ο Βαρουφάκης και δεν έδινε λογαριασμό σε κανέναν; Και δεν τον απέπεμψε την επόμενη στιγμή ο Τσίπρας; Αυτά είναι αστεία πράγματα. Ο Γιάνης λοιπόν ήταν ο μόνος που είχε τα κότσια να υψώσει ανάστημα στον αείμνηστο γερμανό υπουργό οικονομικών που είχε καταφέρει να γίνει αντιπαθής σε όλους τους Έλληνες. Θεός σχωρέστον, είχε κι αυτός τις ιδέες του, ίδιες μέχρι το τέλος.
Απόδειξη για όλα αυτά αποτελεί η πρόσφατη αχαρακτήριστη πράξη των γερμανών σε βάρος του Γιάνη, ένδειξη του πως αντιλαμβάνονται τη δημοκρατία. Δεν πρόσβαλαν όμως το Βαρουφάκη, προσέβαλαν κάθε Έλληνα, ανεξαρτήτως αν συμφωνεί ή διαφωνεί με όσα λέει και πιστεύει ο Γιάνης. Η Ελλάδα δίδαξε τη Δημοκρατία και έδωσε τα φώτα του πολιτισμού παντού και δεν της αξίζει τέτοια απαξία. Ο μόνος που είναι σε θέση να «τα πει χύμα» στην Ευρώπη, «έξω από τα δόντια» δίχως να υπολογίζει το πολιτικό κόστος (έλεος με αυτή την καραμέλα) είναι αυτός και ουδείς άλλος.
Επιπλέον, τον πίστεψε ο μεγάλος μας σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς, ο άνθρωπος που προκάλεσε παγκόσμια συγκίνηση με το «Ζ» (από το ομώνυμο έργο του Βασίλη Βασιλικού) αναπαριστώντας τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη από το τραμπούκικο παρακράτος της δεκαετίας του ’60. Ο ίδιος αυτός Γαβράς έκανε μία ακόμη ταινία, αφιερωμένη σε όσα έλαβαν χώρα σε εκείνες τις αέναες, όσο και τραγικές διαπραγματεύσεις. Την είδα, μου άρεσε και τη συνιστώ.
Ακόμη (last but not least που λένε και οι Άγγλοι) μεταξύ των υποψηφίων του Μέρα25 είναι ο αθλητής της καλαθοσφαίρισης Αβραάμ (Άκης) Καλλινικίδης, ένας άνθρωπος με άμεμπτο χαρακτήρα που δεν διστάζει να πει δημόσια την άποψή του, για κάθε θέμα που πιστεύει πως τον αγγίζει και που χρήζει σχολιασμού. Κι αυτός μου κάνει λοιπόν και θα τον ήθελα μέσα στην Ευρωβουλή.
Η απόφαση της ψήφου είναι προσωπική υπόθεση. Ας ελπίσω ότι η δική μου δεν πήγε χαμένη…

Αιθεροβάμων ο... ανώνυμος!