Υποψηφιότητες για τις βουλευτικές εκλογές του 2024
Από τις 577 υποψηφιότητες που πρέπει να πληρωθούν, μερικές παρατηρούνται ή προκαλούν συζήτηση ή ακόμη και διαμάχη.Ο Jérôme Guedj, απερχόμενος βουλευτής του Σοσιαλιστικού Κόμματος, σε αντίθεση με τον Jean-Luc Mélenchon, ανακοίνωσε στις 14 Ιουνίου ότι θα κατέβει χωρίς την ετικέτα του Νέου Λαϊκού Μετώπου, λέγοντας ότι αρνήθηκε να «συνδεθεί με την υποψηφιότητα του LFI». Όταν ρωτήθηκε, ο Olivier Faure είπε ότι «σεβάστηκε απόλυτα την επιλογή του»20.
Ο Philippe Poutou επενδύεται στην πρώτη εκλογική περιφέρεια της Aude21, ο Φρανσουά Ολάντ (μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του) στην πρώτη εκλογική περιφέρεια του Corrèze22, Léon Deffontaines στην τρίτη εκλογική περιφέρεια του Somme23 και Pierre Larrouturou στην πέμπτη εκλογική περιφέρεια της Essonne24. Ο Adrien Quatennens κατεβαίνει στην πρώτη εκλογική περιφέρεια του Βορρά, επενδύοντας μόνο από την La France Insoumise (LFI) χωρίς την υποστήριξη του Λαϊκού Μετώπου, το οποίο δεν παρουσιάζει υποψήφιο εναντίον του25,26. Ωστόσο, η φεμινίστρια ακτιβίστρια Amy Bah, μέλος της #NousToutes συλλογικής και κοινοβουλευτικής βοηθού της Raquel Garrido μέχρι τη διάλυση, ήρθε να θέσει υποψηφιότητα σε αυτή την εκλογική περιφέρεια «στο όνομα των αξιών του Νέου Λαϊκού Μετώπου». Έλαβε την υποστήριξη της σοσιαλίστριας Martine Aubry27,28. Τέλος, ο Adrien Quatennens δήλωσε ότι παραιτείται από την υποψηφιότητά του για επανεκλογή29. Αντικαθίσταται από τον Aurélien Le Coq, συν-ηγέτη της Young Insoumise30. Ωστόσο, η Amy Bah διατηρεί την υποψηφιότητά της31.
Το LFI αρνείται την υποψηφιότητα πέντε επαναστατικών κομμάτων, των Alexis Corbière, Raquel Garrido, Frédéric Mathieu, Hendrik Davi και Danielle Simonnet32,33,34. Σε αντίδραση, η Marine Tondelier αμφισβήτησε αυτή την απόφαση, περιγράφοντας αυτή την «εκκαθάριση» ως απαράδεκτη: «Δεν βλέπω γιατί δεν πρέπει να υποστηρίξουμε τους βουλευτές που απέρχονται»35. Για τον Olivier Faure: «Το Λαϊκό Μέτωπο δεν αξίζει να αμαυρώνεται από ανεύθυνες αποφάσεις», προσπαθεί να βρει μια λύση σε αυτή την κατάσταση36. Στη θέση της Raquel Garrido, η LFI επένδυσε τον Aly Diouara, που είχε εμμονή με τους «Εβραίους» και τους «λευκούς» στα κοινωνικά της δίκτυα, σύμφωνα με τη Le Figaro και υποστηρικτή του ιμάμη Hassan Iquioussen, που απελάθηκε στο Μαρόκο για ομιλίες «μίσους προς τις αξίες της Δημοκρατίας, συμπεριλαμβανομένου του κοσμικού κράτους»37. Οι Alexis Corbière, Raquel Garrido, Danielle Simonnet (απέναντι στη Céline Verzeletti) εξακολουθούν να διατηρούν τις υποψηφιότητές τους38.
Το LFI επενδύει τον Raphaël Arnault (r),
εκπρόσωπο της Νέας Αντιφασιστικής Φρουράς, τριπλό φάκελο S και κλήθηκε από την αστυνομία για εξύμνηση της τρομοκρατίας, στην πρώτη εκλογική περιφέρεια του Vaucluse39,40,41. Η ανάληψη των καθηκόντων του δημιουργεί διαμάχη42. Ο Φιλίπ Πασκάλ, της Δημοκρατικής και Κοινωνικής Αριστεράς, κατεβαίνει εναντίον του43. Υποστηρίζεται από το PS, το PCF, τους Οικολόγους και την Génération.s43.Το LFI επενδύει την Amal Bentounsi (r),
εγγεγραμμένη στο αρχείο επιθέσεων κατά της δημόσιας ασφάλειας για «εξτρεμιστικά κινήματα» και «αστική βία», στην έκτη εκλογική περιφέρεια Seine-et-Marne44. Η μεγαλύτερη αδερφή της Amine Bentounsi, είναι η ιδρύτρια της συλλογικότητας Urgence notre police assassine. Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας, ένα σχόλιο που δημοσιεύθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2015 με τη σελίδα της συλλογικότητας στο Facebook επικρίθηκε: «Δεν μπορείτε να κατηγορήσετε έναν πιστό ότι είναι ομοφοβικός αν η θρησκεία του είναι»45. Η Amal Bentounsi εξηγεί σε δήλωσή της ότι δεν ήταν η αιτία αυτού του σχολίου46,47.Το βράδυ της 16ης Ιουνίου, την τελευταία ημέρα υποβολής υποψηφιοτήτων, οι εντάσεις που συνδέονται με την ανάληψη των καθηκόντων φαινόταν να έχουν καταλαγιάσει48, και οι παρατηρητές μιλούν για μια ενωμένη αριστερά49.
Στις 17 Ιουνίου, ο Manuel Bompard έκρινε την υποψηφιότητα του François Hollande ως «αρκετά ασυνάρτητη». Ωστόσο, προσθέτει με τον ίδιο τρόπο που ελπίζω ότι οι πολιτικοί εταίροι δεν αμφισβητούν την επιλογή των υποψηφίων μας, δεν θα το κάνω για τους εταίρους μου»50.
Στις 27 Ιουνίου, το LFI απέσυρε την υποψηφιότητά του από τον Reda Belkadi, υποψήφιο στην πρώτη εκλογική περιφέρεια του Loir-et-Cher, του οποίου τα αντισημιτικά και ομοφοβικά tweets αποκαλύφθηκαν την ίδια μέρα από τη νοσοκόμα Vincent Lautard51.
Διορισμός του πρωθυπουργού σε περίπτωση νίκης στις γενικές εκλογές του 2024
Αρχικά, το Νέο Λαϊκό Μέτωπο δεν διορίζει τον επόμενο πρωθυπουργό, εάν πετύχει στις βουλευτικές εκλογές του 2024. Ο Jean-Luc Mélenchon δήλωσε στις 12 Ιουνίου ότι «αισθάνθηκε ικανός» να γίνει πρωθυπουργός, αλλά δήλωσε ότι «δεν εξαλείφω τον εαυτό μου, αλλά δεν επιβάλλω τον εαυτό μου»52 και στις 16 Ιουνίου «Αν νομίζετε ότι δεν πρέπει να είμαι πρωθυπουργός, δεν θα είμαι»53 πριν δηλώσει, στις 22 Ιουνίου, ότι ήταν «προφανώς» έτοιμος να αναλάβει αυτή την ευθύνη. Και προσθέτει: «Είχε επιτευχθεί συμφωνία ώστε να είναι "η μεγαλύτερη κοινοβουλευτική ομάδα που παρουσιάζει τον υποψήφιο πρωθυπουργό"».54,55. Αλλά για τον Raphaël Glucksmann ή την Carole Delga, ο αριστερός υποψήφιος για το Matignon «δεν θα είναι ο Jean-Luc Mélenchon». Μετά την ομιλία του στις 22 Ιουνίου, η φιγούρα του κραδαίνεται από το RN και το προεδρικό στρατόπεδο ως αντιθετικό στοιχείο56,57. Αρκετές φωνές στον συνασπισμό αντιτίθενται σε αυτή την υπόθεση58,59, θεωρώντας ότι δεν είναι αρκετά ενωτικός, ιδίως ο Fabien Roussel, ο Clémentine Autain, ο François Hollande ή η Marine Tondelier60. Πρόσθεσε στις 24 Ιουνίου ότι «δεν ήταν υποψήφιος για τίποτα», αλλά διαβεβαίωσε ότι ο πρωθυπουργός θα είναι Ανυπότακτος61. Στις 25 Ιουνίου, ο François Ruffin δήλωσε ότι ο Jean-Luc Mélenchon «αποτελεί εμπόδιο στη νίκη» του Νέου Λαϊκού Μετώπου62,63.Ο François Ruffin και ο Fabien Roussel λένε ότι είναι έτοιμοι να αναλάβουν αυτή την ευθύνη64,65,66. Η αντιπρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης Valérie Rabault ζήτησε μια «γυναικεία υποψηφιότητα», επικαλούμενη την Carole Delga, την Clémentine Autain και την ίδια67. Ο πρώην ηγέτης του CFDT Laurent Berger προτείνεται επίσης από τους Raphaël Glucksmann και Sandrine Rousseau52, αλλά ο τελευταίος αρνήθηκε αυτή τη δυνατότητα στις 24 Ιουνίου68.
Στις 18 Ιουνίου, ο Olivier Faure πρότεινε ότι σε περίπτωση νίκης, οι μελλοντικοί βουλευτές του Νέου Λαϊκού Μετώπου θα πρέπει να ψηφίσουν για να επιλέξουν τον πρωθυπουργό. Αυτή η πρόταση δεν κερδίζει την υποστήριξη του LFI, με τον Manuel Bompard να θεωρεί ότι η μεγαλύτερη ομάδα θα πρέπει να «κάνει μια πρόταση»69.
Στις 22 Ιουνίου, μια δημοσκόπηση του LegiTrack από την OpinionWay-Vae Solis για το Les Echos και το Radio Classique έδειξε ότι σε περίπτωση νίκης του Νέου Λαϊκού Μετώπου, οι Γάλλοι θα προτιμούσαν έναν πρωθυπουργό από το PS (44% των ερωτηθέντων) παρά από το LFI (25%)70.
_________________
