Star Trek (TOS) & Star Trek: Enterprise.

(Γράφει ο Έλληνας λάτρης Νίκος Δ. – Θ. Νικολαΐδης)


Παρακολουθώντας τις αλλεπάλληλες σειρές του τηλεοπτικού, αλλά και κινηματογραφικού franchise (αλληλουχία) Star Trek, το οποίο εμπνεύστηκε ο αείμνηστος Αμερικανός παραγωγός και σκηνοθέτης Gene Roddenberry (1921-1991) δεν μπορώ παρά να εκφράσω το θαυμασμό μου για αυτή τη μεγαλειώδη, συνολική παραγωγή επιστημονικής φαντασίας, αναμφίβολα την κορυφαία στα παγκόσμια χρονικά.  Παρότι και ο εξίσου εμβληματικός (αποκλήθηκε «Master of Disaster») Irwin Allen (1916-1991) έχει παρουσιάσει μία πλειάδα αντίστοιχων σειρών και ταινιών, όπως Voyage to the Bottom of the Sea, Lost in Space, The Time Tunnel, Land of the Giants, The Poseidon Adventure  κ.α., εντούτοις ο Roddenberry έφτασε την επιστημονική φαντασία (Ε.Φ.) στο ζενίθ της, δημιουργώντας μία αληθινή εποποιία! Πολλοί συνάδελφοί του διακρίθηκαν στον ίδιο χώρο προσφέροντάς μας περίφημες δημιουργίες όπως The Twilight Zone (Rod Serling), Space 1999 (Gerry & Sylvia Anderson), Battlestar Galactica (Glen A. Larson), Star Wars (George Lucas), όμως κανένας τους δεν κατάφερε να τον επισκιάσει. Στο «σύμπαν» που έφτιαξε ο τόσο ευφάνταστος Gene, «χώρεσαν» δεκάδες νέοι, παράξενοι κόσμοι και πολιτισμοί, αναλύθηκαν συναισθήματα και καταστάσεις, προβλήθηκαν ηθικά και πολιτικά διλήμματα και παράλληλα, το ενδιαφέρον των θεατών παρέμεινε αναλλοίωτο επί δεκαετίες. Ανά τον κόσμο υπάρχουν σήμερα εκατομμύρια trekkies (θαυμαστές και νοσταλγοί της σειράς) που ανταλλάσσουν απόψεις μέσω διαδικτύου, οργανώνουν και συμμετέχουν ενεργά σε ημερίδες, φεστιβάλ και συνέδρια Ε.Φ., μοιράζονται εμπειρίες και διατηρούν πάντα «ζωντανό» το θρύλο του διαστημόπλοιου Enterprise και των –εκάστοτε- πληρωμάτων του.
Η επιστροφή!
Υπάρχει εδώ το εξής παράδοξο: Ενώ η αρχική σειρά («αυθεντική» - The Original Series) που προβλήθηκε επί μία τριετία (Σεπτέμβριος 1966 – Ιούνιος 1969) γνώρισε μόνο μία περιορισμένη και σχετική απήχηση, διακόπηκε δε, ίσως και άδοξα, εντούτοις όσο τα χρόνια κυλούσαν, «φούντωνε» η επιθυμία των πρώτων πιστών της για την πολυπόθητη επιστροφή! Όταν αυτό έγινε επιτέλους πραγματικότητα με τον 2^ο κύκλο –και ενώ είχαν μεσολαβήσει μερικές εντυπωσιακές ταινίες- το αποτέλεσμα ήταν φανταστικό! Η πρώτη επταετής συνέχεια (1987-1994) με τίτλο The Next Generation (και τον Βρετανό θεατρικό ηθοποιό sir Patrick Stewart να παραλαμβάνει ως κυβερνήτης τη… σκυτάλη από τον επικό Καναδό συνάδελφό William Shatner) προκάλεσε αληθινό πάταγο μεταξύ των θεατών! Τόσο μεγάλη ήταν μάλιστα η επιτυχία της που πριν καν ολοκληρωθεί άρχισαν από τους υπεύθυνούς της να παράγονται παρεμφερείς σειρές, όπως τα Deep Space Nine (1993-1999) και Voyager (1995-2001). Στην πρώτη από αυτές η πλοκή μεταφέρεται στο περιβάλλον ενός διαστημικού σταθμού που διοικεί ένας μαύρος γήινος αξιωματικός (στο ρόλο ο επιβλητικός Avery Brooks), ενώ στη δεύτερη, μία λευκή γυναίκα κυβερνήτης (Kate Mulgrew) οδηγεί τα μέλη του δικού της σκάφους πίσω στη Γη, έπειτα από περιπλάνηση πολλών ετών στο αχανές σύμπαν! Συνδετικό κρίκο μεταξύ όλων αυτών θεωρώ ότι αποτέλεσε η κινηματογραφική ταινία του 1996 με τίτλο The First Contact, που πέτυχε να συσπειρώσει σχεδόν όλα τα πρόσωπα, τα εξωγήινα είδη και τις καταστάσεις των διαδοχικών παραγωγών Star Trek στο χώρο και στο χρόνο, με έναν αξιοθαύμαστο τρόπο!
Πίσω στον… 22^ο αιώνα!
Ωστόσο έμελλε οι παραγωγοί να μας χαρίσουν ένα ακόμη «υποσύνολο» της σειράς, καθώς η τρίτη τηλεοπτική δημιουργία (των Rick Berman και Brannon Braga) στην οποία θα βλέπαμε ξανά το πλήρωμα ενός Enterprise να πρωταγωνιστεί, «γεννήθηκε» το 2001 και κράτησε επί μία τετραετία, έως το 2005. Σε αντίθεση με την έως τότε τάση οι νέες παραγωγές να μεταφέρουν τη δράση όλο και πιο μελλοντικά, η σειρά Enterprise (όπως ονομάστηκε αρχικά, αργότερα Star Trek: Enterprise) μας… γυρίζει πίσω στον… 22^ο αιώνα, εκατό δηλαδή χρόνια προγενέστερα της αρχικής σειράς (23^ος αιώνας). Αυτή το φορά το πρώτο διαστημόπλοιο Enterprise είναι ακόμη στα… σπάργανα και για το ρόλο του κυβερνήτη επιλέχθηκε ο Αμερικανός ηθοποιός Scott Bakula. Ερμηνεύει υπέροχα το χαρακτήρα του ταλαντούχου πλοιάρχου Jonathan Archer, γιου ενός από τους πιονέρους της διαστημικής τεχνολογίας, του ανθρώπου που σχεδίασε το πρώτο σκάφος στα χρονικά που μπορούσε να κινηθεί με ταχύτητα «δίνης 5», κατά πολύ ανώτερης δηλαδή της έως τότε συμβατικής «ώσης». Το φράγμα της ταχύτητας του φωτός είχε πλέον ξεπεραστεί!
Η αντίφαση…
Μοναδικό «μειονέκτημα» στη νέα αυτή παραγωγή είναι η απόδοση της τεχνολογικής πιστότητας, πάντα σε σχέση με εκείνη που είχε παρουσιαστεί στην αρχική σειρά. Ενώ παρατηρούμε τον προσεκτικό σχεδιασμό των σεναριογράφων ώστε να μην εμφανιστεί κάποια χρονική ανακολουθία, εντούτοις υπάρχει μία σαφής αναντιστοιχία. Πολύ σωστά εμφανίζονται οι συσκευές (σαρωτές, όπλα, αντιγραφείς τροφής, πυρήνας δίνης κ.λ.π.) του 22^ου αιώνα υποδεέστερες τεχνολογικά και σχεδιαστικά από εκείνες του 23^ου (μεταφορέας ύλης, ασπίδες σκάφους, τορπίλες φωτονίων, φέιζερ κλπ), όμως εκεί που υπάρχει «χτυπητή» αστοχία είναι στο σχεδιασμό των στολών του πληρώματος και στο περιβάλλον της «γέφυρας» του σκάφους, όπως και των αιθουσών του. Η παραγωγή του 1966-1969 είναι λογικό να έχει χρησιμοποιήσει τις σχεδιαστικές και τις τεχνολογικές δυνατότητες εκείνης της εποχής. Τα ρούχα που φορούν ο κάπτεν Κερκ, ο Βουλκάνιος ύπαρχος μίστερ Σποκ (Λέοναρντ Νίμοϋ), ο Δρ. Μακόυ (Ντε Φόρεστ Κέλλυ), ο αρχιμηχανικός Σκότυ (Τζέιμς Ντούχαν) και οι υπόλοιποι συμπρωταγωνιστές παραπέμπουν με αναμφίβολο τρόπο σε πολύ ξεπερασμένη σήμερα μόδα. Επίσης, «φτωχό» είναι το εσωτερικό του διαστημόπλοιου, όπου παρουσιάζονται συσκευές να ελέγχονται ή να λειτουργούν με κουμπιά, μοχλούς, φωτεινούς… γλόμπους κλπ. Τότε βεβαίως (στα μέσα της δεκαετίας του ’60, όταν ο άνθρωπος ακόμη δεν είχε πατήσει στη Σελήνη), όλα αυτά έδειχναν πολύ προχωρημένα. Σήμερα ωστόσο, δεν είναι… Από την άλλη, οι στολές του πλοιάρχου Άρτσερ, του υποπλοιάρχου Τάκερ (Κόνορ Τρίνιρ) και της εξωγήινης υποδιοικήτριας T’Pal (Τζολίν Μπλέιλοκ), είναι πανομοιότυπες με τις στολές των αστροναυτών της NASA του 21^ου αιώνα και σίγουρα φαίνονται πολύ πιο μοντέρνες από τις πολύ στενές και (ασφυκτικά σχεδόν) εφαρμοστές του Κερκ και του Σποκ. Για να μην κάνουμε λόγο για τις μπότες στο TOS, που παραπέμπουν σε… γκέτες του μεσαίωνα!

ΡΕΣΤΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ

Διαχειριστής έγραψε:ΡΕΣΤΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ

Να είσαι καλά, τη σειρά αυτή την "έχω φάει με το κουτάλι"!!!