Καφαντάρη δραστήρια

Στην τοποθέτηση της, η Χαρά Καφαντάρη, ανέφερε ότι η βία κατά των γυναικών για το Συμβούλιο της Ευρώπης είναι «μεγάλο εμπόδιο για την ισότητα», ενώ για τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας είναι «παγκόσμιο πρόβλημα υγείας με διαστάσεις επιδημίας».

Ο συνήθης ύποπτος είναι γνωστός, αλλά είναι απλά θέμα χρωμοσωμάτων και ορμονών ή μια επίκτητη συμπεριφορά; Σ’ ένα σύστημα που γίνεται ολοένα ανταγωνιστικό και αυτό που θεωρούμε κοινωνικό πλέγμα συνεχώς συρρικνώνεται, είναι εξαιρετικά δύσκολο να διατηρηθεί μια ισορροπία, με αποτέλεσμα η βία που ξεσπά να πλήττει τους πιο αδύναμους. Ωστόσο, η οικονομική κρίση δεν είναι δικαιολογία, είναι προσπάθεια εκλογίκευσης, είναι τακτική υπεράσπισης. Ο ρατσισμός πάντα αντλούσε δύναμη από την ικανότητα να ενθαρρύνει τον σεξουαλικό εξαναγκασμό, χρησιμεύει πάντα ως μια πρόκληση για τη γυναικεία κακοποίηση. Ο σεξουαλικός εξαναγκασμός είναι μάλλον μια βασική διάσταση κοινωνικών σχέσεων ανάμεσα στο θύτη και στο θύμα, μια άμεση έκφραση του δικαιώματος ιδιοκτησίας. Έτερο σημείο των καιρών, η μετανάστευση, συμβάλλει και στο traffiking και στη σεξουαλική εκμετάλλευση.

Η τεράστια έξαρση βίας κατά των γυναικών αποτελεί μόνο μια όψη της βαθιάς και συνεχιζόμενης κρίσης του συστήματος. Η απειλή της θα εξακολουθήσει να υπάρχει για όσο καιρό η γενική καταπίεση των γυναικείων δικαιωμάτων θα παραμείνει ένα απαραίτητο στήριγμα για το σύστημα.

Το γυναικείο κίνημα κατά της βίας πρέπει να τοποθετηθεί σ’ ένα στρατηγικό πλαίσιο με πολιτικές στοχευμένες και μέτρα που θα κάνουν καλύτερη τη ζωή μας, χωρίς θεσμικές διακρίσεις, με προστασία της μητρότητας, με εξάλειψη της βίας στους χώρους εργασίας, που να περιλαμβάνει την τελική ήττα του συστήματος.