Η αποχή ποτέ δεν είναι προτιμητέα

Για να καταλάβω: Ο Σήφης Ζαχαριάδης υποστηρίζει ότι ο πατέρας του δεν ήταν μεταξύ όσων κήρυξαν αποχή από τις εκλογές, ή δεν ήταν μεταξύ όσων από αυτούς μετάνιωσαν στη συνέχεια:

Δε μου απάντησες. Επιπρόσθετα, η εμφανιζόμενη ως "διάσταση" (που αναφέρεις) μεταξύ των απόψεων του ΕΑΜ και του ΚΚΕ επί τόσο κεφαλαιώδους σημασίας ζήτημα όπως ήταν το θέμα των εκλογών του 1946, είναι μάλλον υποκριτική, δεδομένου ότι το ΚΚΕ ήταν ο "σιδερένιος βραχίονας" του ΕΑΜ.

Ο Σήφης Ζαχαριάδης, σε όσες συνεντεύξεις του έχει τύχει να διαβάσω, παρουσιάζει ως 'θύμα' των Σοβιετικών τον πατέρα του και λογικό είναι. Η γνώμη μου, ωστόσο, είναι διαφορετική. Για τον "εκβιασμό" των Τσιριμώκου και Σβώλου δεν γνωρίζω. Ασφαλώς και δεν ταυτιζόταν (τυπικά) το ΕΑΜ ("Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο" το είπαν, ως απελευθερωτικό κίνημα άλλωστε λειτουργούσε, με πολυσυλλεκτική σύνθεση, από κομμουνιστές έως και μη βασιλόφρονες δεξιούς στη δύναμή του, με κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών -2.000.000 μέλη στην Απελευθέρωση- την αγνή επιθμία να κάνουν Αντίσταση), όμως αυτό δε σημαίνει ότι τα "νήματα" στις αποφασιστικές ενέργειες (όπως ήταν η απόφαση περί αποχής) δεν κινούσε η "αφανής" αλλά παντοδύναμη Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. που, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ήταν το πιο ισχυρό από τις 4 "συνιστώσες" του Ε.Α.Μ. Η Ε.Δ.Α. από την άλλη, περισσότερο το Κ.Κ.Ε. θύμιζε, παρά το Ε.Α.Μ.