Βάρβαρη εποχή...

Βλέποντας τις συγκλονιστικές εικόνες που τράβηξε με κινητό τηλέφωνο κάποιος αυτόπτης μάρτυρας του περιστατικού με τις τελευταίες στιγμές του οροθετικού ακτιβιστή Ζακ Κωστόπουλου, ήρθε στο μυαλό μου μία σκηνή που είχα ζήσει ο ίδιος πριν από περίπου 30 χρόνια (ή και περισσότερο) στη συμβολή της Ιεράς Οδού με τη Λεωφόρο Θηβών, δίπλα σε ένα περίπτερο που υπάρχει ακόμη εκεί. Εκεί είχε βρεθεί ένας τρόφιμος του Δρομοκαϊτειου ή του νοσοκομείου "Λοιμωδών", ξένης εθνικότητας και φορέας του HIV ο οποίος προσπάθησε να καλέσει προφανώς κάποιον φίλο του, από το τηλέφωνο του περιπτέρου. Όπως φάνηκε, είχε διαφύγει από το Νοσοκομείο, γιαυτό και άμεσα έφτασαν γύρω του κάποιοι χωροφύλακες με επικεφαλής έναν αξιωματικό, ο οποίος έτρεμε από την αγωνία, ίσως περισσότερο από τον ίδιο τον ασθενή, που έμοιαζε με κυνηγημένο ζώο. Τον εξουδετέρωσαν τελικά, πετώντας του μία ... κουβέρτα, καθώς άκουσα να λέγεται ότι... δάγκωνε όσους τον πλησίαζαν κλπ. Όταν οι αστυνομικοί απομακρύνθηκαν με τον άρρωστο, κάποιος είπε στον περιπτερά: "Αυτό το ακουστικό, που το χρησιμοποίησε ο αλλοδαπός που πιάσανε, να μη το ξαναδώσεις στο κοινό, άλλαξε το..."