Αν με άκουγε ίσως να ήταν καλύτερα

Είδα κάποιον Αιγαλιώτη που παλιά κάναμε παρέα, σήμερα στη Μεγάλου Αλεξάνδρου. Η κοιλιτσα του εξειχε αρκετά και περπατουσε με κάποια μικρή δυσκολία, δεν το περίμενα, δεν είναι 70 ακόμα.
Και θυμάμαι που τον ειχα πετύχει κάποια μέρα στην Ιερά Οδό αν θυμάμαι καλά, και του είπα πως πάω με τα πόδια στο Χαϊδάρι, στο δημαρχείο.
«ΠΟΛΥ μακρυά» μού είπε, και συνέχισε το δρόμο του.
Μήπως είναι έτσι επειδή δεν έκανε ό,τι κι εγώ; Μήπως μια-δυο φορές το χρόνο σ' αυτή την ηλικία (τον υπολογιζω γύρω στα 66) πρέπει να πηγαίνουμε έστω και αργά, καμιά 8αριά χιλιόμετρα, αφού πάρουμε τις σπειρουλίνες μας και ό,τι σχετικό;
Αν έχετε αντιρρηση, αναρτήστε το εδώ, σαν απάντηση. Ευχαρίστως θα ακουσουμε και αντίθετες γνώμες

Καλά που υπάρχει και το άλσος στο Αιγάλεω, αλλιώς θα είχαμε πολλές απώλειες, με την τεράστια επιβάρυνση λόγω καυσαερίων κλπ