Φωτογραφίες τού Πάτρικ-Έντουαρντ από το Ίδρυμα στο οποίο μεγάλωσε (βίντεο)

Στο Ορφανοτροφείο Χατζηκώνστα (όταν ακόμη στεγαζόταν στην οδό Πειραιώς) μεγάλωσε κι ο πατέρας μου, προπολεμικά, καθώς ήταν ορφανός από πατέρα, από την ηλικία των 7 ετών, περίπου. Θυμάμαι ότι μου έλεγε για τις συνθήκες, που ήταν ιδιαίτερα σκληρές. Ένα απόγευμα πήρε έξοδο για το πατρικό του στο Αιγάλεω, όπου η γιαγιά μου του είχε ετοιμάσει φακές. Το φαγητό όμως τον πείραξε στο στομάχι και αναγκάσθηκε να διανυκτερεύσει εκτός του ιδρύματος, κάτι που του απαγόρευαν οι κανονισμοί. Η ποινή που του επιβλήθηκε ήταν επί ένα 6μηνο να μην έχει το δικαίωμα εξόδου ή επισκεπτηρίου (!!!)

Όποτε περνάω με το αυτοκίνητο από το σημείο που ήταν χτισμένο παλιά το ίδρυμα (από τις εγκαταστάσεις του το μόνο που έχει απομείνει τώρα είναι ο Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου, στη συμβολή της Πειραιώς με την οδό Θερμοπυλών) κάνω ευλαβικά το Σταυρό μου, στη μνήμη του.

Ιδού και μία αγγελία σε εφημερίδα εποχής, για εργασίες που παρέχονταν δωρεάν από τους τροφίμους (οι οποίοι έτσι εκπαιδεύονταν σε διάφορες τέχνες) αλλά που πληρώνονταν από ενδιαφερομένους ιδιώτες, με τα έσοδα, φυσικά, υπέρ του ιδρύματος. 
[Δημοσίευμα της της 2ας Νοεμβρίου του 1920].