Διαχρονικά, είναι συχνό φαινόμενο νομοθετικές πρωτοβουλίες που υιοθετούνται στις Βρυξέλλες να εκλαμβάνονται από τους πολίτες των κρατών-μελών της Ε.Ε. ως αφηρημένα μέτρα, τα οποία δεν είναι σαφές πώς επηρεάζουν τη ζωή τους. Έτσι, παραμένει πρόκληση το πώς η ευρωπαϊκή διάσταση εγγράφεται στη συνείδηση των πολιτών, όταν η συζήτηση δεν αφορά έργα υποδομής με φυσική υπόσταση.

Τα τελευταία χρόνια, μια σειρά από συμβάντα απαίτησαν γρήγορη και συντονισμένη δράση από τις Βρυξέλλες για την αντιμετώπιση ζητημάτων που δεν βρίσκονταν στην Ευρωπαϊκή ατζέντα. Η πανδημία, πέρα από τη συνεργασία στην παρασκευή και διανομή των εμβολίων, πυροδότησε και τη δημιουργία του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Η ρωσική εισβολή και ο πόλεμος στην Ουκρανία με τη συνακόλουθη ενεργειακή κρίση οδήγησαν στο σχέδιο REPowerEU, που επιδιώκει να θέσει ένα πλαίσιο για την ενεργειακή ασφάλεια με τρόπο οικονομικά προσιτό και βιώσιμο.

Αρκετά πριν από αυτά τα γεγονότα, στις 11 Δεκεμβρίου 2019, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σε μία από τις πρώτες σημαντικές ανακοινώσεις της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, παρουσίαζε την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία (ΕΠΣ). Αυτό το φιλόδοξο και πολύπλευρο σχέδιο αποσκοπούσε να αποτελέσει τον οδηγό προκειμένου να αναδειχθεί η Ευρώπη πρώτη κλιματικά ουδέτερη ήπειρος. Στην πορεία, συνδέθηκε και με τα βήματα αντιμετώπισης της πανδημίας COVID-19 και με τα μέτρα που ελήφθησαν για την ενεργειακή κρίση.

Το policy brief του Ιδρύματος Heinrich Boell Ελλάδας προσεγγίζει την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία, το σχέδιο-οδηγό προς την κλιματική ουδετερότητα της Ευρώπης, μέσα από τη δυναμική που θα μπορούσε να λάβει στο ελληνικό εθνικό πλαίσιο. Μετά τα πρώτα βήματα που περιλάμβαναν μια σειρά θεματικών άρθρων και μια δημόσια εκδήλωση, τα οποία δημοσιεύτηκαν στην ιστοσελίδα του ιδρύματος και ήταν αποτέλεσμα της συνεργασίας του με τον Άνεμο Ανανέωσης, και ειδικούς επιστήμονες, το policy brief που συνοψίζει αυτές τις προτάσεις έρχεται να προτείνει πώς η Ελλάδα θα μπορούσε να επωφεληθεί με τον καλύτερο τρόπο από την Ευρωπαική Πράσινη Συμφωνία.

Με δεδομένο ότι ερχόμαστε αντιμέτωποι/ες με τη νέα πραγματικότητα των διαρκών και παράλληλων κρίσεων (permacrisis), είναι σημαντικό να μπορέσουμε να διατηρήσουμε τόσο ως πολίτες όσο και πολύ περισσότερο ως αρχές, την εστίασή μας σε όσα πρέπει να γίνουν για τον περιορισμό των επιπτώσεων της κλιματικής κρίσης. Της κρίσης που συνιστά πλέον το υπόβαθρο της καθημερινότητάς μας και μας καλεί να αλλάξουμε δραστικά τον τρόπο που κάνουμε τα πράγματα. Ας αξιοποιήσουμε τα εργαλεία που έχουμε στα χέρια μας, όπως την Ευρωπαική Πράσινη Συμφωνία.