Χρόνια Μυελογενής Λευχαιμία

Μου έκανε εντύπωση η τελευταία παράγραφος, ότι με έγκαιρη διάγνωση και σωστή λήψη τής αγωγής, το ενδεχόμενο να χρειαστεί χημειοθεραπεία ήταν πολύ μικρό. Δυστυχώς εγώ δεν είχα ασχοληθεί με τις λεπτομέρειες τής ασθένειάς της, ασχολούνταν η ίδια με αυτό, και μάλιστα μού είχε πει να μην  πηγαίνω στο νοσοκομείο, επειδή δεν επιτρεπόταν εύκολα η πρόσβαση, αλλά μια μέρα που βρήκα ότι πρώτη τροφή για την άνοδο τών λευκών αιμοσφαιρίων είναι τα μύδια και τα στρείδια και τής πρότεινα μέσω μιας νοσηλεύτριας να φάει (δεν τα έτρωγε ποτέ αυτά, λόγω τροφικών δηλητηριάσεων που μπορεί να προκαλέσουν) μού είπε πως γι' αυτό δεν ήθελε να πάω νοσοκομείο, μήπως κι αρχίσω τις εξυπνάδες με πράγματα που διαβάζω, γιατί είμαι από μικρός κατά τών φαρμάκων, λόγω τών παρενεργειών τους. Άρχισα όμως να πηγαίνω στο νοσοκομείο, όταν είδα πως το κινητό της δεν λειτουργούσε. Η νοσηλεύτρια μετά τις πρώτες επισκέψεις μου (ήταν σε θάλαμο κόβιντ μαζί με δυο άντρες) μού είπε πως την επόμενη μέρα βελτιωνόταν η υγεία της, άρα τής έκανε καλό η επίσκεψή μου και τα λόγια υποστήριξης που τής έλεγα, παρά τις πολύ άσχημες διαγνώσεις που άκουγα. Μερικές φορές πήγαινα τσάμπα στο νοσοκομείο, δεν με άφηναν να μπω στο νοσοκομείο, στο οποίο μπήκα έξι φορές αν δεν κάνω λάθος, και ήμουν ο μοναδικός πολίτης που μπήκε εκεί το διάστημα που είχε κόβιντ, τον οποίο κόλλησε στο νοσοκομείο, μαζί με λοίμωξη τού αίματος. Η πόρτα τού δωματίου ήταν συνεχώς κλειστή για να μη διαδοθεί ο ιός, και οι νοσηλευτές μπαίναν μέσα κάθε μια ώρα περίπου. Κάποια στιγμή είδα πως το κινητό της είχε αναζητήσεις για το ποδόσφαιρο, ενώ δεν ασχολούνταν μ' αυτό. Από πού κι ως πού; Μου πέρασε από το μυαλό ότι κάποιος το είχε χρησιμοποιήσει είτε εν αγνοία της είτε δεν ξέρω κι εγώ πώς (κάποιος μού είπε πως μπορεί να το έδωσε σε κάποιον από τους άλλους ασθενείς). Η Ρένα πέθανε 4 ώρες αφότου έφυγα Δευτέρα ξημερώματα στις 6.30 (ήμουν εκεί από το απόγευμα τής Κυριακής, 5 παρά) και πέθανε στις 10.23 (έτσι έγραψαν στο πιστοποιητικό θανάτου).