Φέισμπουκ


Χθες στις 1:05 μ.μ.  ·


Ειναι αυτες οι μνημες που αθελα πλημμυριζουν τον νου , ειδικα τετοιες στιγμες...Που το θλιβερο αγγελμα του θανατου, ενας Αγαπημενου φιλου-συμμαθητη οπως ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΥΚΑΡΗΣ,στην κυριολεξια σου κοβει τα ποδια....Μνημες της καλυτερης ζωης μας, οταν πηγαιναμε σχολειο εκει στις παραγκες αρχικα του 13 ου δημοτικου σχολειου στο Αιγαλεω.....Κλωτσαγαμε την μπαλλα στην αλανα διπλα στο σχολειο- παντα στην ιδια ομαδα στο χωρισμα στο διπλο- και στο σπιτι του...Παιδικα παιχνιδια, ,τρεξιμο ατελειωτο, κρυφτο,κυνηγητο, αμπαριζα, εξερευνησεις στο ΜΠΑΡΟΥΤΑΔΙΚΟ απο τις τρυπες του τειχους του..Αυτοσχεδια σμοι με ψευτοβαρκες δικην κανοε-καγιακ στην υποτιθεμενη λιμνη εκει που υπαρχει σημερα ο αγωνιστικος χωρος του ΔΑΚ ΕΥΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ...Η κυρα Βιολεττα η μανα του παντα βολικη ,καταδεκτικη και ο κυρ Γιαννης ο αειμνηστος πατερας του πιο αυστηρος αλλα να μας αγαπαει ολους στην παλιοπαρεα μας..Η τυχη τα χει φερει ετσι που και ο μεγαλος αδελφος του Αντωνη Ο Γιωργος να πηγαινει μαζιμε τον δικο μου μεγαλο αδελφο τπν Γιαννη στην ιδια ταξη, φιλοι κι αυτοι...Καπως ετσι περασανε τα χρονια του δημοτικου , βρισκομασταν κι αργοτερα , και στην πορεια της ζωης σε τοσες κοινες παρεες...Βοηθησε τον ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ στα πρωτα βηματα του σαν συλλογος με πολλα δωρα ,οταν σαν ενας επιτυχημενος επιχειρηματιας του ειχαμε απευθυνθει για βοηθεια και ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ μας τον ειχε τιμησει γι αυτη την βοηθεια. Αλλωστε το ιδιο επραττε για τοσους και τοσους συλλογους της πολης μας. Και ΛΙΓΟ ΑΡΓΟΤΕΡΑ για καποια χρονια φλερταρε με τους αγωνες δρομου τρεχοντας μαζι μας και με την φανελλα του συλλογου μας...Ακομα εχω και θα εχω στην μνημη μου αυτες τις μοναδικες στιγμες που ειχαμε ζησει στην Λαρισα ,οταν ειχαμε συντρεξει για χιλιομετρα τερματιζοντας σχεδον ταυτοχρονα στον αγωνα ΤΥΡΝΑΒΟΥ-ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ-ΛΑΡΙΣΑΣ και μετα καθησαμε και τα ειπαμε, τα ηπιαμε μεχρις αργα το απογευμα; ενθυμουμενοι τα παλια...Μνημες παλιες αλλα ανεξιτηλες ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ξεχωριστο, μοναδικο ανθρωπο, ενα παιδι της γειτονιας μας ,που χασαμε δυστυχως για παντα..Εναν σπανιο χαρακτηρα που στην δυσκολη περιοδο της οικονομικης κρισης , τακτοποιησε μεχρι τελευταια δεκαρα ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΤΟΥ και σε ορισμενες περιπτωσεις και με παραπανισιες βοηθειες...Τα λογια ειναι περιττα μπροστα στην θλιψη..Μαζι με τον Αντωνη φευγει ενα κομματι της αθωοτητας μας...Και τα λογια παρηγοριας στην μανα του, στον αδελφο του, στην γυναικα του, στα παιδια του, στην εγγονη του φανταζουν λιγα -πολυ λιγα...Η μνημη του αιωνια στις καρδιες μας...ΔΕΝ ΑΝΘΗΣΕΣ ΕΠΙ ΜΑΤΑΙΩ...ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΙΣ ΑΠΑΤΗΤΕΣ ΚΟΡΥΦΕΣ ΑΚΡΙΒΕ ΜΟΥ ΦΙΛΕ ΑΝΤΩΝΗ ΣΥΚΑΡΗ...