Οι δύο Γερμανοί φονιάδες που αιματοκύλησαν την Αττική!

Την άνοιξη του 1969 η ελληνική κοινωνία συγκλονίστηκε από μία σειρά άγριων εγκλημάτων, τα οποία τρομοκράτησαν την κοινή γνώμη.

Συνολικά έξι άνθρωποι δολοφονήθηκαν άγρια και (όπως αποδείχτηκε) εντελώς αναίτια και ένας ακόμη τραυματίστηκε βαριά, όμως επέζησε.

Η χωροφυλακή της 'χούντας' (που κυβερνούσε τη χώρα από την 21η Απριλίου του 1967) 'χτένισε' μεγάλες περιοχές σε όλη την Αττική, όπου από τις αρχές Μαρτίου έως και τα μέσα Απριλίου, είχαν σημειωθεί τα στυγερά εγκλήματα. Οι αρχές τελικά έφτασαν στους δολοφόνους χάρις στην παρατηρητικότητα μίας γυναίκας, που είδε παρκαρισμένο στο στενό της στην περιοχή Χαϊδαρίου (μεταξύ της Ιεράς Οδού και της Λεωφόρου Αθηνών) ένα άγνωστο αυτοκίνητο, με σπασμένο το εμπρός φανάρι και ίχνη αίματος στο καπό.

Απόσπασμα από ρεπορτάζ της εφημερίδας Μακεδονία.

Υπαίτιοι των ανήκουστων πράξεων ήταν δύο Γερμανοί υδραυλικοί ηλικίας 30-31 ετών, ο 'ψυχρός' και αμετανόητος έως το τέλος, Χέρμαν Ντουφτ, άγαμος και ο 'συνεργάτης' του (ουσιαστικά υποχείριό του) Χανς Μπασενάουερ, νυμφευμένος στη Γερμανία και πατέρας τριών παιδιών! Κίνητρο για τις αποτρόπαιες πράξεις τους (σκότωναν εν-ψυχρώ, με μαχαίρι, ρόπαλο ή πυροβολώντας τα ανύποπτα θύματά τους) ήταν η ληστεία.

Δίκη και καταδίκη.
Στη δίκη τους ο Μπασενάουερ εμφανίστηκε μετανιωμένος, κάτι που δεν ισχύει για το συνεργό του, έναν ιδιαίτερα σκληρό και απαθή φονιά. Καταδικάστηκαν σε θάνατο και μεταφέρθηκαν στις φυλακές, ο Ντουφτ στην Κέρκυρα και ο Μπασενάουερ στην Αίγινα. Μέχρι την ημέρα της εκτέλεσής τους, που έγινε σαν σήμερα και ταυτόχρονα, τις πρωινές ώρες της 15ης Δεκεμβρίου 1969, μεσολάβησαν διάφορα γεγονότα. Στη Γερμανία ανοίχτηκε λογαριασμός για τη συλλογή χρημάτων προς ενίσχυση των οικογενειών των δολοφονημένων, αλλά το ποσό που μαζεύτηκε ήταν ελάχιστο. Η Γερμανική κυβέρνηση γνώριζε ότι παρά το γεγονός πως στη χώρα δεν ίσχυε η θανατική ποινή, εντούτοις και σε μεγάλο βαθμό, οι Γερμανοί πολίτες τάσσονταν υπέρ αυτής, για τις περιπτώσεις ειδεχθών εγκλημάτων. 

Το παρασκήνιο.
Αρχικά η εκτέλεση αναβλήθηκε, ωστόσο η αίτηση χάριτος που υπέβαλαν οι θανατοποινίτες απορρίφθηκε. Κάποιοι εκτιμούν πως οι "συνταγματάρχες" θα ήταν διατεθειμένοι να μετατρέψουν την ποινή σε ισόβια, γιαυτό και δόθηκε η παράταση. Ίσως να πίστευαν πως μία επίσημη αναγνώριση του δικτατορικού καθεστώτος από την Ομοσπονδιακή (Δυτική) Γερμανία, θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν 'αντίδωρο' για την μετατροπή της 'εσχάτης των ποινών'. Παρόλα αυτά, τα ξημερώματα της 15ης Δεκεμβρίου οι δύο εγκληματίες αντίκρισαν τις κάννες του εκτελεστικού αποσπάσματος, ο Μπασενάουερ με δεμένα τα μάτια (όπως συνηθιζόταν) και κλαίγοντας με λυγμούς και ο Ντουφτ ατάραχος, χωρίς μαντήλι στο πρόσωπο. Ήταν οι μοναδικοί ξένοι υπήκοοι που εκτελέστηκαν ποτέ στην Ελλάδα.

Απόηχος.
Η σύζυγος του Μπασενάουερ (η οποία είχε υποστεί σοκ όταν είχε μάθει για τα εγκλήματά του) δήλωσε ότι ο άνδρας της ασφαλώς πήρε μία δίκαιη τιμωρία, πρόσθεσε όμως, πως να εκτελεστεί τόσο κοντά στην εορτή των Χριστουγέννων (κάτι που απέφευγαν οι ελληνικές αρχές) δεν ήταν και μία τόσο... χριστιανική πράξη. Μετά από αυτή την πολύκροτη υπόθεση, η ελληνική κοινωνία άλλαξε ριζικά νοοτροπία σε σχέση με το πως αντιμετώπιζε την εγκληματικότητα, της οποίας παρουσιάζονταν τώρα, μία νέα, εφιαλτική παράμετρος.