Εδώ και αρκετό καιρό, με αφορμή τις κατευθύνεις για αυστηρούς περιορισμούς στις μετακινήσεις και το σύνολο των μέτρων που προώθησε και προωθεί η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας (κατευθύνσεις και μέτρα που σταματούν έξω από τις πύλες των εργοστασίων, έξω από τις πόρτες των σούπερ μάρκετ και συνολικά όλων των μεγάλων χώρων δουλειάς) καθημερινά το … ενδιαφέρον μοιάζει να έχει μεταφερθεί στην ενημέρωση από την τηλεόραση, το διαδίκτυο κτλ.
Οι εργαζόμενοι παρακολουθούμε τα απογευματινά ανακοινωθέντα εκ μέρους της κυβέρνησης, … εξοικειωνόμαστε με νέους όρους, οι οποίοι πριν δεν υπήρχαν στο καθημερινό μας λεξιλόγιο: «Επιπέδωση της καμπύλης της επιδημίας», ονόματα υποψήφιων φαρμάκων και εμβολίων, αριθμοί νεκρών, νοσούντων, διασωληνωμένων, λες και πρόκειται για κάποια άψυχα στατιστικά στοιχεία κάποιων μελετών και πάει λέγοντας.
Άλλοτε, πάλι, η συζήτηση εκτρέπεται σε διάφορα σενάρια για το αν και ποιος «κατασκεύασε» τον ιό, αν πρόκειται για ένα καλά προετοιμασμένο σχέδιο, για το ποια πολιτική αντιμετώπισης του ιού είναι η καλύτερη κοκ.
Τα στοιχεία, όμως, για να καταλήξει ένας εργαζόμενος σήμερα σε μία σειρά από συμπεράσματα είναι μπροστά μας, πολλές φορές αρκετά ξεκάθαρα, ή τουλάχιστον με δυσκολία μπορούν να κρυφτούν.
Συμπέρασμα 1ο: τεράστια κενά σε όλες τις χώρες του κόσμου
Από τις ισχυρότερες χώρες στην καπιταλιστική αλυσίδα, όπως είναι οι ΗΠΑ, η Γερμανία, η Μεγάλη Βρετανία κ.α. μέχρι χώρες όπως η Ελλάδα, η Τσεχία κ.α. παντού η ομολογία είναι κοινή και κυνική: όποιας φύσης μέτρα παίρνονται, σε όποια κατεύθυνση και αν κινούνται αυτά, βασίζονται στη βεβαιότητα ότι κανένα εθνικό σύστημα υγείας, σε καμία καπιταλιστική χώρα δεν αντέχει, δεν είναι στελεχωμένο με επαρκές προσωπικό, με επαρκή αριθμό κλινών ΜΕΘ κοκ. Με πιο απλά λόγια, κανένα σύστημα υγείας στον καπιταλισμό δεν μπορεί να προστατέψει την υγεία του λαού, εξαιτίας των τεράστιων περικοπών που έχουν γίνει σε παγκόσμιο επίπεδο.
Τι κι αν οι εργαζόμενοι, πχ στην Ελλάδα, έχουν χρυσοπληρώσει το ΕΣΥ εδώ και δεκαετίες. Η λογική κινείται γύρω από την ανταποδοτικότητα. Αυτή η πραγματικότητα δεν είναι πρωτόγνωρη για όποιον είχε έστω απευθυνθεί σε ένα δημόσιο νοσοκομείο σε μία ημέρα γενική εφημερίας, που σε χιλιάδες επισκέπτες βρίσκοντας μόνο 1,2 παθολόγοι σε μία ολόκληρη βάρδια. Ειδικά, στη χώρα μας οι ευθύνες είναι διαχρονικές και έχουν όνομα: κυβερνήσεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ που διαρκώς υποβάθμιζαν, υποστελέχωναν κι υποχρηματοδοτούσαν το ΕΣΥ. Μην πάμε μακριά. Το νοσοκομείο «Η Αγία Βαρβάρα» (πρώην Λοιμωδών) έκλεισε επί κυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και το κλείσιμό του ολοκληρώθηκε επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όταν και επισημοποιήθηκε η λειτουργία του όχι ως δευτεροβάθμιας μονάδας υγείας (δηλαδή, νοσοκομείου), αλλά ως πρωτοβάθμιου (ως κέντρου υγείας, δηλαδή!).
Συμπέρασμα 2ο = η αναγκαιότητα ύπαρξης κομμουνιστών σε κάθε χώρο και κλάδο δουλειάς, σε κάθε λαϊκή γειτονιά.
Συμπέρασμα που επιβεβαιώνεται για ακόμη μία φορά. Περίτρανα στην περίπτωση της χώρας μας, αλλά και σε άλλες χώρες, σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Οι δυνάμεις του ΚΚΕ, σε κάθε μετερίζι, είτε πρόκειται για γιατρούς και υγειονομικό και νοσηλευτικό προσωπικό, για εκλεγμένους σε ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, εργαζόμενους σε εργοστάσια, οικοδομές, εμπόριο, εκπαίδευση και αλλού, μαζί με άλλους πρωτοπόρους αγωνιστές, είναι εκείνες που:
α) βγήκαν μπροστά, προτάσσοντας τη θέση «μένουμε δυνατοί». Στην πρώτη γραμμή όλων των χώρων και των κλάδων βρέθηκαν και βρίσκονται οι κομμουνιστές, άλλοι πρωτοπόροι αγωνιστές, αναδεικνύοντας όχι μόνο αμυντικά αιτήματα, αλλά διεκδικώντας ΤΩΡΑ επιθετικά αιτήματα, για να μην πληρώσει τη νέα κρίση ο λαός.
β) έδωσαν πληρωμένη απάντηση στην ακόμα πιο επικίνδυνη λογική που καλλιεργούν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα «λογαριαστούμε αργότερα». Θέση και αντίληψη που επιχειρεί να αφήσει στο απυρόβλητο το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, επιδιώκοντας να εγκλωβίσει εργατικές – λαϊκές μάζες στη λογική της διαχείρισης του ίδιου του απάνθρωπου και σαπισμένου συστήματος που θέτει κριτήρια για το ποιος πρέπει να ζήσει και ποιος όχι, που θεωρεί αναλώσιμο κάθε εργάτη και αυτοαπασχολούμενου.
Συμπέρασμα, που προκύπτει και από άλλες χώρες του κόσμου, με χαρακτηριστικότερα το παράδειγμα της γειτονικής Ιταλίας, όπου η πανεργατική απεργία στην οποία προχώρησαν εργατικά σωματεία αγκαλιάστηκε από πολύ μεγάλο κομμάτι της εργατικής τάξης της χώρας. Αλλά που, ταυτόχρονα, συγκέντρωσε το μίσος και την οργή των Βιομηχάνων της χώρας, διότι αναδείκνυε το κύριο: ότι η ταξική πάλη δε σταματά, λόγω της πανδημίας, ότι η βασική αντίθεση μεταξύ κεφαλαίου – εργασίας συνεχώς βαθαίνει και οξύνεται.
Συμπέρασμα 3ο = Καπιταλισμός ισούται με την η αποθέωση της ατομικής λύσης και όποιον πάρει ο χάρος.
Από όπου κι αν το πιάσει κανείς, αναδεικνύεται περίτρανα, την περίοδο αυτή, το γεγονός ότι το καπιταλιστικό σύστημα προβάλλει την ατομική λύση σε όλα τα επίπεδα, γεγονός που από τη μια διευρύνει τις ταξικές ανισότητες και από την άλλη γεννά αυταπάτες.
· Υγεία = όταν πρόκειται για την αυταπάρνηση που δείχνουν γιατροί και υγειονομικοί προβάλλονται οι θετικές πλευρές των …χειρισμών της κυβέρνησης (!), ενώ, όταν πρόκειται για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της πανδημίας εγκαλείται ατομικά ο κάθε εργαζόμενος. Αίρεται στην πράξη ο ίδιος ο χαρακτήρας του συστήματος υγείας, ενός αγαθού που, ως τέτοιο, θα έπρεπε να απολαμβάνουν ΟΛΟΙ ανεξαιρέτως. Αντί να προβάλλεται η συνολική ευθύνη ενός κεντρικού σχεδίου για την αντιμετώπιση της υγείας του λαού, αντιπαραβάλλεται η λύση ΑΤΟΜΙΚΑ ο καθένας μας να μένει σπίτι, δίχως ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη, στο έλεος ΟΛΟΙ είτε της τύχης είτε μίας μοναστικής αντιμετώπισης του ιού.
· Εκπαίδευση = εκπαιδευτικοί να προσπαθούν να βγάλουν «το φίδι από την τρύπα», αυτοσχεδιάζοντας και προσπαθώντας να επιλύσουν προβλήματα που το ίδιο το Υπουργείο έπρεπε να αντιμετωπίσει. Οι μαθητές από την άλλη να κατανοούν ότι η όλη υπόθεση είναι, εκ των πραγμάτων «χαμένη». Και οι μεν και οι δε να καλούνται να βρουν οι ίδιοι τα τεχνολογικά και άλλα μέσα, προκειμένου να μπορούν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της τηλεκπαίδευσης.
· Εργαζόμενοι = να έρχονται αντιμέτωποι με την ΠΛΗΡΗ αντίφαση. Από τη μια, να καλούνται να «μείνουν σπίτι» και να τηρούν τις αποστάσεις. Από την άλλη, να υποχρεώνονται να εργάζονται σε εργοστάσια, μεγάλους χώρου δουλειάς, μην τηρώντας κανένα μέτρο, προκειμένου η μεγαλοεργοδοσία να συνεχίζει απτόητη να εισπράττει. Και, φυσικά, ατομικά ο καθένας μας να φροντίζει για την προσωπική του υγιεινή, αγοράζοντας οι ίδιοι μάσκες, γάντια, αντισηπτικά κτλ.
Συμπέρασμα 4ο = Καπιταλισμός το σύστημα στο οποίο όλα πωλιούνται και όλα αγοράζονται.
Με πρώτο από όλα, το αγαθό της Υγείας το οποίο θα έπρεπε να είναι καθολικό, δωρεάν και υποχρεωτικό για όλους, δίχως την παραμικρή ανάμειξη του ιδιωτικού τομέα. Τα παραδείγματα είναι πολλά, αποκαλυπτικά και ιδανικά για την εξαγωγή συμπερασμάτων από κάθε εργαζόμενο.
· Σφαγή των μεγάλων καπιταλιστικών χωρών για το ποια θα κατασκευάσει πρώτη το εμβόλιο και – κατ’ επέκταση – ποια θα κατοχυρώσει την πατέντα και θα διαθέτει το μονοπώλιο, αύριο, στην αγορά!
· Σφαγή μεγάλων καπιταλιστικών χωρών για το ποια θα προμηθευτεί μάσκες, γάντια και άλλα υλικά.
· Αγοραπωλησίες αντίστοιχων προϊόντων με μοναδικό κριτήριο ποιος θα «σκάσει μπροστάτζα» τα περισσότερα μετρητά.
· Προσλήψεις γιατρών και υγειονομικού προσωπικού που είτε είναι φάντασμα και δε γίνονται ποτέ, είτε αποτελούν προϊόν φτηνής προεκλογικής προπαγάνδας (χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Ελλάδας). Όπως και να έχει, όμως, η αντιμετώπιση των τεράστιων κενών που υπάρχουν σε κάθε χώρα μπαίνει στο στεγνό κριτήριο «κόστους – οφέλους», της λογικής του τζόγου, «πολλά βάζεις, πολλά παίρνεις».
Και ο κατάλογος είναι μακρύς, ατελείωτος και ενδεικτικός!
Αυτή την περίοδο θα πρέπει όλοι μας να την αξιοποιήσουμε. Είναι περίοδος συγκέντρωσης πείρας για την εργατική τάξη. Είναι παράλληλα περίοδος όξυνσης της ταξικής πάλης σε ασυνήθιστες συνθήκες. Μέσα στη δίνη της πανδημίας, η ταξική πάλη όχι μόνο δεν κάνει παύση, αλλά εντείνεται. Διευρύνονται οι ταξικές ανισότητες, η ταξική πόλωση και οι αντιθέσεις. Οι φτωχογειτονιές της Νέας Υόρκης μετρούν εκατόμβες και ανοίγονται μαζικοί τάφοι για τους νεκρούς, ενώ στην Ελβετία 5άστερα ξενοδοχεία προσφέρουν υπηρεσίες «καραντίνας πολυτελείας». Στις ΗΠΑ καταγράφηκαν περίπου 15 εκατ. άνεργοι σε διάστημα δύο βδομάδων, ενώ την ίδια ώρα τα μεγαθήρια του ηλεκτρονικού εμπορίου όπως η «Amazon» πολλαπλασιάζουν τα κέρδη τους. Στη χώρα μας καταγράφηκαν μέσα σε μερικές βδομάδες σχεδόν 100.000 απολύσεις.
Η πανδημία αποτελεί έναν αντικειμενικό κίνδυνο. Για τους εργαζόμενους όμως ο πραγματικός εχθρός είναι το κοινωνικό - οικονομικό σύστημα, που εμποδίζει να αντιμετωπιστεί η πανδημία αποτελεσματικά, που υπονομεύει τις δυνατότητες που έχει κατακτήσει η ανθρώπινη εργασία, η επιστημονική και τεχνολογική ανάπτυξη. Εχθρός μας είναι η καπιταλιστική εκμεταλλευτική κοινωνία που φορτώνει στους εργαζόμενους βαρύ τίμημα με ανεργία, φτώχεια και περισσότερους θανάτους.
Το ΚΚΕ πρωτοστατεί στον αγώνα στις νέες αυτές συνθήκες.
Αποκαλύπτουμε το φρικαλέο πρόσωπο του καπιταλισμού, μέσα από πλήθος παραδειγμάτων, που προσφέρει απλόχερα η μακάβρια πραγματικότητα. Η πανδημία δεν αποκαλύπτει απλά επιμέρους «δυσλειτουργίες» του καπιταλισμού, αλλά αποκαλύπτει με χτυπητό τρόπο την πραγματική αντιλαϊκή του φύση.
Πρωτοστατούμε στην οργάνωση αγωνιστικών διεκδικήσεων για την υγεία του λαού, ενάντια στο σάρωμα των εργασιακών σχέσεων και το φόρτωμα της κρίσης στο λαό.
Προβάλλουμε τις δυνατότητες της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας, η οποία δεν κινείται με τους νόμους της αγοράς και τη ζούγκλα του καπιταλιστικού κέρδους, αλλά με γνώμονα την επιστημονικά σχεδιασμένη παραγωγή για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών. Με νέα ορμή, για την ανάταση του αγωνιστικού οράματος και του ρεαλιστικού στόχου της κοινωνικής ανατροπής.
Βασίλης Βούλγαρης
Δημοτικός Σύμβουλος, Λαϊκή Συσπείρωση Αιγάλεω
Μας εστάλη με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
_________________
Οι εργαζόμενοι παρακολουθούμε τα απογευματινά ανακοινωθέντα εκ μέρους της κυβέρνησης, … εξοικειωνόμαστε με νέους όρους, οι οποίοι πριν δεν υπήρχαν στο καθημερινό μας λεξιλόγιο: «Επιπέδωση της καμπύλης της επιδημίας», ονόματα υποψήφιων φαρμάκων και εμβολίων, αριθμοί νεκρών, νοσούντων, διασωληνωμένων, λες και πρόκειται για κάποια άψυχα στατιστικά στοιχεία κάποιων μελετών και πάει λέγοντας.
Άλλοτε, πάλι, η συζήτηση εκτρέπεται σε διάφορα σενάρια για το αν και ποιος «κατασκεύασε» τον ιό, αν πρόκειται για ένα καλά προετοιμασμένο σχέδιο, για το ποια πολιτική αντιμετώπισης του ιού είναι η καλύτερη κοκ.
Τα στοιχεία, όμως, για να καταλήξει ένας εργαζόμενος σήμερα σε μία σειρά από συμπεράσματα είναι μπροστά μας, πολλές φορές αρκετά ξεκάθαρα, ή τουλάχιστον με δυσκολία μπορούν να κρυφτούν.
Συμπέρασμα 1ο: τεράστια κενά σε όλες τις χώρες του κόσμου
Από τις ισχυρότερες χώρες στην καπιταλιστική αλυσίδα, όπως είναι οι ΗΠΑ, η Γερμανία, η Μεγάλη Βρετανία κ.α. μέχρι χώρες όπως η Ελλάδα, η Τσεχία κ.α. παντού η ομολογία είναι κοινή και κυνική: όποιας φύσης μέτρα παίρνονται, σε όποια κατεύθυνση και αν κινούνται αυτά, βασίζονται στη βεβαιότητα ότι κανένα εθνικό σύστημα υγείας, σε καμία καπιταλιστική χώρα δεν αντέχει, δεν είναι στελεχωμένο με επαρκές προσωπικό, με επαρκή αριθμό κλινών ΜΕΘ κοκ. Με πιο απλά λόγια, κανένα σύστημα υγείας στον καπιταλισμό δεν μπορεί να προστατέψει την υγεία του λαού, εξαιτίας των τεράστιων περικοπών που έχουν γίνει σε παγκόσμιο επίπεδο.
Τι κι αν οι εργαζόμενοι, πχ στην Ελλάδα, έχουν χρυσοπληρώσει το ΕΣΥ εδώ και δεκαετίες. Η λογική κινείται γύρω από την ανταποδοτικότητα. Αυτή η πραγματικότητα δεν είναι πρωτόγνωρη για όποιον είχε έστω απευθυνθεί σε ένα δημόσιο νοσοκομείο σε μία ημέρα γενική εφημερίας, που σε χιλιάδες επισκέπτες βρίσκοντας μόνο 1,2 παθολόγοι σε μία ολόκληρη βάρδια. Ειδικά, στη χώρα μας οι ευθύνες είναι διαχρονικές και έχουν όνομα: κυβερνήσεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ που διαρκώς υποβάθμιζαν, υποστελέχωναν κι υποχρηματοδοτούσαν το ΕΣΥ. Μην πάμε μακριά. Το νοσοκομείο «Η Αγία Βαρβάρα» (πρώην Λοιμωδών) έκλεισε επί κυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και το κλείσιμό του ολοκληρώθηκε επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όταν και επισημοποιήθηκε η λειτουργία του όχι ως δευτεροβάθμιας μονάδας υγείας (δηλαδή, νοσοκομείου), αλλά ως πρωτοβάθμιου (ως κέντρου υγείας, δηλαδή!).
Συμπέρασμα 2ο = η αναγκαιότητα ύπαρξης κομμουνιστών σε κάθε χώρο και κλάδο δουλειάς, σε κάθε λαϊκή γειτονιά.
Συμπέρασμα που επιβεβαιώνεται για ακόμη μία φορά. Περίτρανα στην περίπτωση της χώρας μας, αλλά και σε άλλες χώρες, σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Οι δυνάμεις του ΚΚΕ, σε κάθε μετερίζι, είτε πρόκειται για γιατρούς και υγειονομικό και νοσηλευτικό προσωπικό, για εκλεγμένους σε ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, εργαζόμενους σε εργοστάσια, οικοδομές, εμπόριο, εκπαίδευση και αλλού, μαζί με άλλους πρωτοπόρους αγωνιστές, είναι εκείνες που:
α) βγήκαν μπροστά, προτάσσοντας τη θέση «μένουμε δυνατοί». Στην πρώτη γραμμή όλων των χώρων και των κλάδων βρέθηκαν και βρίσκονται οι κομμουνιστές, άλλοι πρωτοπόροι αγωνιστές, αναδεικνύοντας όχι μόνο αμυντικά αιτήματα, αλλά διεκδικώντας ΤΩΡΑ επιθετικά αιτήματα, για να μην πληρώσει τη νέα κρίση ο λαός.
β) έδωσαν πληρωμένη απάντηση στην ακόμα πιο επικίνδυνη λογική που καλλιεργούν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα «λογαριαστούμε αργότερα». Θέση και αντίληψη που επιχειρεί να αφήσει στο απυρόβλητο το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, επιδιώκοντας να εγκλωβίσει εργατικές – λαϊκές μάζες στη λογική της διαχείρισης του ίδιου του απάνθρωπου και σαπισμένου συστήματος που θέτει κριτήρια για το ποιος πρέπει να ζήσει και ποιος όχι, που θεωρεί αναλώσιμο κάθε εργάτη και αυτοαπασχολούμενου.
Συμπέρασμα, που προκύπτει και από άλλες χώρες του κόσμου, με χαρακτηριστικότερα το παράδειγμα της γειτονικής Ιταλίας, όπου η πανεργατική απεργία στην οποία προχώρησαν εργατικά σωματεία αγκαλιάστηκε από πολύ μεγάλο κομμάτι της εργατικής τάξης της χώρας. Αλλά που, ταυτόχρονα, συγκέντρωσε το μίσος και την οργή των Βιομηχάνων της χώρας, διότι αναδείκνυε το κύριο: ότι η ταξική πάλη δε σταματά, λόγω της πανδημίας, ότι η βασική αντίθεση μεταξύ κεφαλαίου – εργασίας συνεχώς βαθαίνει και οξύνεται.
Συμπέρασμα 3ο = Καπιταλισμός ισούται με την η αποθέωση της ατομικής λύσης και όποιον πάρει ο χάρος.
Από όπου κι αν το πιάσει κανείς, αναδεικνύεται περίτρανα, την περίοδο αυτή, το γεγονός ότι το καπιταλιστικό σύστημα προβάλλει την ατομική λύση σε όλα τα επίπεδα, γεγονός που από τη μια διευρύνει τις ταξικές ανισότητες και από την άλλη γεννά αυταπάτες.
· Υγεία = όταν πρόκειται για την αυταπάρνηση που δείχνουν γιατροί και υγειονομικοί προβάλλονται οι θετικές πλευρές των …χειρισμών της κυβέρνησης (!), ενώ, όταν πρόκειται για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της πανδημίας εγκαλείται ατομικά ο κάθε εργαζόμενος. Αίρεται στην πράξη ο ίδιος ο χαρακτήρας του συστήματος υγείας, ενός αγαθού που, ως τέτοιο, θα έπρεπε να απολαμβάνουν ΟΛΟΙ ανεξαιρέτως. Αντί να προβάλλεται η συνολική ευθύνη ενός κεντρικού σχεδίου για την αντιμετώπιση της υγείας του λαού, αντιπαραβάλλεται η λύση ΑΤΟΜΙΚΑ ο καθένας μας να μένει σπίτι, δίχως ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη, στο έλεος ΟΛΟΙ είτε της τύχης είτε μίας μοναστικής αντιμετώπισης του ιού.
· Εκπαίδευση = εκπαιδευτικοί να προσπαθούν να βγάλουν «το φίδι από την τρύπα», αυτοσχεδιάζοντας και προσπαθώντας να επιλύσουν προβλήματα που το ίδιο το Υπουργείο έπρεπε να αντιμετωπίσει. Οι μαθητές από την άλλη να κατανοούν ότι η όλη υπόθεση είναι, εκ των πραγμάτων «χαμένη». Και οι μεν και οι δε να καλούνται να βρουν οι ίδιοι τα τεχνολογικά και άλλα μέσα, προκειμένου να μπορούν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της τηλεκπαίδευσης.
· Εργαζόμενοι = να έρχονται αντιμέτωποι με την ΠΛΗΡΗ αντίφαση. Από τη μια, να καλούνται να «μείνουν σπίτι» και να τηρούν τις αποστάσεις. Από την άλλη, να υποχρεώνονται να εργάζονται σε εργοστάσια, μεγάλους χώρου δουλειάς, μην τηρώντας κανένα μέτρο, προκειμένου η μεγαλοεργοδοσία να συνεχίζει απτόητη να εισπράττει. Και, φυσικά, ατομικά ο καθένας μας να φροντίζει για την προσωπική του υγιεινή, αγοράζοντας οι ίδιοι μάσκες, γάντια, αντισηπτικά κτλ.
Συμπέρασμα 4ο = Καπιταλισμός το σύστημα στο οποίο όλα πωλιούνται και όλα αγοράζονται.
Με πρώτο από όλα, το αγαθό της Υγείας το οποίο θα έπρεπε να είναι καθολικό, δωρεάν και υποχρεωτικό για όλους, δίχως την παραμικρή ανάμειξη του ιδιωτικού τομέα. Τα παραδείγματα είναι πολλά, αποκαλυπτικά και ιδανικά για την εξαγωγή συμπερασμάτων από κάθε εργαζόμενο.
· Σφαγή των μεγάλων καπιταλιστικών χωρών για το ποια θα κατασκευάσει πρώτη το εμβόλιο και – κατ’ επέκταση – ποια θα κατοχυρώσει την πατέντα και θα διαθέτει το μονοπώλιο, αύριο, στην αγορά!
· Σφαγή μεγάλων καπιταλιστικών χωρών για το ποια θα προμηθευτεί μάσκες, γάντια και άλλα υλικά.
· Αγοραπωλησίες αντίστοιχων προϊόντων με μοναδικό κριτήριο ποιος θα «σκάσει μπροστάτζα» τα περισσότερα μετρητά.
· Προσλήψεις γιατρών και υγειονομικού προσωπικού που είτε είναι φάντασμα και δε γίνονται ποτέ, είτε αποτελούν προϊόν φτηνής προεκλογικής προπαγάνδας (χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Ελλάδας). Όπως και να έχει, όμως, η αντιμετώπιση των τεράστιων κενών που υπάρχουν σε κάθε χώρα μπαίνει στο στεγνό κριτήριο «κόστους – οφέλους», της λογικής του τζόγου, «πολλά βάζεις, πολλά παίρνεις».
Και ο κατάλογος είναι μακρύς, ατελείωτος και ενδεικτικός!
Αυτή την περίοδο θα πρέπει όλοι μας να την αξιοποιήσουμε. Είναι περίοδος συγκέντρωσης πείρας για την εργατική τάξη. Είναι παράλληλα περίοδος όξυνσης της ταξικής πάλης σε ασυνήθιστες συνθήκες. Μέσα στη δίνη της πανδημίας, η ταξική πάλη όχι μόνο δεν κάνει παύση, αλλά εντείνεται. Διευρύνονται οι ταξικές ανισότητες, η ταξική πόλωση και οι αντιθέσεις. Οι φτωχογειτονιές της Νέας Υόρκης μετρούν εκατόμβες και ανοίγονται μαζικοί τάφοι για τους νεκρούς, ενώ στην Ελβετία 5άστερα ξενοδοχεία προσφέρουν υπηρεσίες «καραντίνας πολυτελείας». Στις ΗΠΑ καταγράφηκαν περίπου 15 εκατ. άνεργοι σε διάστημα δύο βδομάδων, ενώ την ίδια ώρα τα μεγαθήρια του ηλεκτρονικού εμπορίου όπως η «Amazon» πολλαπλασιάζουν τα κέρδη τους. Στη χώρα μας καταγράφηκαν μέσα σε μερικές βδομάδες σχεδόν 100.000 απολύσεις.
Η πανδημία αποτελεί έναν αντικειμενικό κίνδυνο. Για τους εργαζόμενους όμως ο πραγματικός εχθρός είναι το κοινωνικό - οικονομικό σύστημα, που εμποδίζει να αντιμετωπιστεί η πανδημία αποτελεσματικά, που υπονομεύει τις δυνατότητες που έχει κατακτήσει η ανθρώπινη εργασία, η επιστημονική και τεχνολογική ανάπτυξη. Εχθρός μας είναι η καπιταλιστική εκμεταλλευτική κοινωνία που φορτώνει στους εργαζόμενους βαρύ τίμημα με ανεργία, φτώχεια και περισσότερους θανάτους.
Το ΚΚΕ πρωτοστατεί στον αγώνα στις νέες αυτές συνθήκες.
Αποκαλύπτουμε το φρικαλέο πρόσωπο του καπιταλισμού, μέσα από πλήθος παραδειγμάτων, που προσφέρει απλόχερα η μακάβρια πραγματικότητα. Η πανδημία δεν αποκαλύπτει απλά επιμέρους «δυσλειτουργίες» του καπιταλισμού, αλλά αποκαλύπτει με χτυπητό τρόπο την πραγματική αντιλαϊκή του φύση.
Πρωτοστατούμε στην οργάνωση αγωνιστικών διεκδικήσεων για την υγεία του λαού, ενάντια στο σάρωμα των εργασιακών σχέσεων και το φόρτωμα της κρίσης στο λαό.
Προβάλλουμε τις δυνατότητες της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας, η οποία δεν κινείται με τους νόμους της αγοράς και τη ζούγκλα του καπιταλιστικού κέρδους, αλλά με γνώμονα την επιστημονικά σχεδιασμένη παραγωγή για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών. Με νέα ορμή, για την ανάταση του αγωνιστικού οράματος και του ρεαλιστικού στόχου της κοινωνικής ανατροπής.
Βασίλης Βούλγαρης
Δημοτικός Σύμβουλος, Λαϊκή Συσπείρωση Αιγάλεω
Μας εστάλη με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
_________________