Ανάλυση Βούλγαρη εφ' όλης τής ύλης

Ο ρόλος της Τοπικής Διοίκησης και του Δήμου Αιγάλεω στην προώθηση της κεντρικής πολιτικής



Η γενική εικόνα κυβέρνηση και αντιπολίτευσης



Κεντρική πολιτική κατεύθυνση της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, τουλάχιστον τον τελευταίο χρόνο, είναι από τη μια η πολύπλευρη στήριξη των μονοπωλιακών ομίλων και από την άλλη η αποθέωσης της λογικής της «ατομικής ευθύνης». Καμία ενέργεια και κανένα μέτρο για τη στήριξη του λαϊκού εισοδήματος, αλλά – αντίθετα – ψήφιση εκατοντάδων νομοσχεδίων προς όφελος του κεφαλαίου και, συνολικά, σε βάρος των εργατικών, λαϊκών συμφερόντων. Αποκορύφωμα είναι το νομοσχέδιο- έκτρωμα που καταργεί το 8ωρο και χτυπάει το δικαίωμα στη συνδικαλιστική δράση, καταδικάζει τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους στη δουλειά- στα ωράρια- στη ζωή λάστιχο.

Με τα μαζικά συλλαλητήρια εργατικών σωματείων και άλλων μαζικών φορέων, το εργατικό, λαϊκό κίνημα απαιτεί να ξηλωθεί τώρα όλο το αντεργατικό πλαίσιο που έχτισαν η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ κα.

Με αφορμή και το συγκεκριμένο έκτρωμα, επιβεβαιώνεται ότι στα κρίσιμα, στρατηγικά ζητήματα για τις συνθήκες ζωής κι εργασίας του εργατικού, λαϊκού κόσμου υπάρχει «ομοφωνία» των αστικών πολιτικών δυνάμεων. Όσο και αν τα άλλα κυβερνητικά κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ) επιδιώκουν να «καμουφλαριστεί» με υψηλούς τόνους και αντιπολιτευτικές κορώνες.

Ειδικά, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δώσει πολλά «δείγματα γραφής» με την ψήφιση δεκάδων νόμων για νέα προνόμια σε επιχειρηματικούς ομίλους, με τη θέση κατά τη διάρκεια του πρώτου lockdown ότι «θα λογαριαστεί μετά» με την κυβέρνηση της ΝΔ (άρα, μέχρι τη λήξη της πανδημίας να δοθεί συγχωροχάρτι και στήριξη στην αντιλαϊκή πολιτικής) μέχρι την κριτική του περί «ανίκανης κυβέρνησης» και «ανίκανων υπουργών» και την πρότασή του για Υπουργό Υγείας «κοινής αποδοχής». Πρόκειται, για την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ από τη μια να δώσει διαπιστευτήρια στο κεφάλαιο ότι μπορεί να αποτελέσει ικανότερο διαχειριστή και από την άλλη να επιχειρήσει εκ νέου να εγκλωβίσει εργατικές – λαϊκές δυνάμεις.

Το ΚΙΝΑΛ, από τη μεριά του, ασκεί μία «κριτική αντιπολίτευση» στη Νέα Δημοκρατία, υπερψηφίζοντας την πλειοψηφία των νομοσχεδίων που φέρνει στη Βουλή η κυβέρνηση, αλλά και προσπαθώντας να διατηρήσει το ρόλο του ως «ρυθμιστή» μιας επόμενης κυβέρνησης. Ενώ η Ελληνική Λύση του Βελόπουλου στηρίζει εξίσου την κυβέρνηση, επιχειρώντας να συσπειρώσει το ακροδεξιό κοινό της Χρυσής Αυγής.





Η εικόνα που επικρατεί στο Δήμο του Αιγάλεω



Αντίστοιχη εικόνα παρατηρείται στη μικρογραφία του επιπέδου του δήμου Αιγάλεω. Η διοίκηση Γκίκα – που στηρίζεται, άλλωστε, από τη Νέα Δημοκρατία – προωθεί το σύνολο της πολιτικής της κυβέρνησης. Οι υπόλοιπες παρατάξεις επιλέγουν να «συγκρουστούν» με τη Διοίκηση του Δήμου σε δευτερεύοντα ζητήματα, ενώ στα κύρια και τα κεντρικά συμφωνούν, δείχνοντας πλήρη ομοφωνία στις αποφάσεις τους.

Τα κεντρικά θέματα της λειτουργίας του Δήμου είναι ο Προϋπολογισμός, το Τεχνικό Πρόγραμμα και τα τέλη ηλεκτροφωτισμού και καθαριότητας. Σε όλα αυτά (και σε άλλα περισσότερα) οι εκπρόσωποι Νέας Δημοκρατίας, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και κάθε λογής δήθεν ανεξάρτητοι ψήφισαν ΟΜΟΦΩΝΑ υπέρ και συνεχίζουν να το πράττουν σε κάθε κρίσιμο θέμα που έρχεται για συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο.



Η Διοίκηση του Δήμου, που στηρίζεται από τη Νέα Δημοκρατία:



Διατήρησε, μεν, τα λεγόμενα ανταποδοτικά τέλη στο ίδιο επίπεδο. Όμως, οι φόροι αυτοί που πληρώνει ο λαός του Αιγάλεω και που απαγορεύεται να αξιοποιηθούν οπουδήποτε αλλού, εκτός από δαπάνες που σχετίζονται με την καθαριότητα και τον ηλεκτροφωτισμό είναι ενδεικτικοί της φύσης του φόρου αυτού. Η λογική ΟΛΩΝ των παρατάξεων κινείται γύρω από τα «ισόποσα κατανεμημένα ποσά». Μία οικογένεια, δηλαδή, που μένει σε ένα σπίτι 50 τ.μ. θα κληθεί να πληρώσει 55€, με ένα εισόδημα γύρω στα 1000€, ενώ μία βιομηχανική μονάδα, μία τράπεζα, ένα σούπερ μάρκετ με τζίρους εκατομμυρίων ευρώ θα κληθούν να πληρώσουν, για παράδειγμα 80€ το μήνα!

Το επιχείρημα ότι για δέκατο χρόνο τα δημοτικά τέλη παραμένουν σταθερά χωρίς αύξηση, δεν αποδεικνύει κάποια φιλολαϊκή πολιτική, το αντίθετο! Όλα αυτά τα χρόνια το λαϊκό εισόδημα έχει δεχτεί τεράστια επίθεση, δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι έχουν χάσει τη δουλειά τους, οι συντάξεις έχουν περικοπεί. Το εργατικό – λαϊκό εισόδημα έχει υποστεί μείωση πάνω από 30%! Και ενώ θα έπρεπε να υπάρχει αντίστοιχη μείωση στη φορολογία (άμεση και έμμεση) τόσο σε κεντρικό όσο και σε τοπικό επίπεδο, συμβαίνει το αντίθετο. Πόσο μάλλον, σε συνθήκες νέας καπιταλιστικής κρίσης, με γιγάντωση της ανεργίας τόσο για τους εργαζόμενους όσο για τους αυτοαπασχολούμενους.

Το Τεχνικό Πρόγραμμα που καταρτίστηκε, δηλαδή τα έργα υποδομής που πρέπει να γίνουν περιορίζονται σε μία λίστα … ευχών (η αρχική αποτύπωση κάνει λόγο για 87 εκατομμύρια, ενώ το ψηφισμένο πρόγραμμα καταλήγει να είναι της τάξης των …. 9 εκατομμυρίων!). Τί περιλαμβάνει στην πραγματικότητα; Απανωτές μελέτες, σε λογικές ράβε –ξήλωνε στις πλατείες (μόνο το έργο της πεζοδρόμησης και ασφαλτόστρωσης γύρω από το Μπαρουτάδικο κόστισε πάνω από 1,5 εκατομμύριο €, έργο ψηφισμένο από τη Διοίκηση Μπίρμπα και υλοποιημένο από τη Διοίκηση Γκίκα). Αντίθετα, υπάρχει πλήρης ανυπαρξία έργων υποδομής που να υπηρετούν τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες (αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά, αντιπυρικά, κατασκευή σχολείων και παιδικών σταθμών, στήριξη των ερασιτεχνικών πολιτιστικών και αθλητικών σωματείων, παιδική κατασκήνωση στη Ραφήνα και τόσα άλλα). Και, φυσικά, η συντριπτική πλειοψηφία όσων έργων υλοποιηθούν θα είναι από ιδιώτες. Μπούκωμα με χρήμα, δηλαδή, κάθε λογής εργολάβου, που για κάθε έργο που αναλαμβάνουν ο καθένας τους παίρνει και καμία εικοσαριά παρατάσεις! Από όσα έργα υλοποιηθούν μόνο το … 0,003% των έργων και των μελετών θα πραγματοποιηθούν από υπηρεσίες του Δήμου!

Όσο για τον Προϋπολογισμό του Δήμου; Ο προϋπολογισμός έχει καταρτιστεί σα να μην υπάρχει πανδημία. Σα να έχει εξαλειφθεί από 1/1/2021. Και αυτό αφορά και τα έσοδα και τα έξοδα. Κυρίως, όμως, αφορά τα έσοδα. Προβλέπεται πολλαπλασιασμός στην είσπραξη κάθε είδους φόρου, τέλους από το λαό, από τους καταστηματάρχες, από τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος κτλ. Πολλαπλασιασμός στα έσοδα από κάθε είδους μισθώσεις (κυλικεία κτλ), από τα τροφεία των παιδικών σταθμών κοκ. Παράλληλα, αυξάνονται τα κονδύλια που προορίζονται για ιδιώτες και που αποτελεί και μία έμμεση ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών του Δήμου. Μερικά ενδεικτικά παραδείγματα είναι: η αύξηση κατά 20% του ποσού που δίνεται στην ιδιωτική εταιρεία για τη φύλαξη του Μπαρουτάδικου. Περίπου 1 εκατομμύριο € αφορά σε αστική αναζωογόνηση και σε πιλοτικές εφαρμογές έξυπνης πόλης και την προβολή του Αιγάλεω ως προορισμού πολιτισμού και αναψυχής!!! Ενώ υπολογίζονται σε επιπλέον 4 εκατομμύρια € τα έσοδα του Δήμου από τα λεγόμενα «αδήλωτα τετραγωνικά».



Η παράταξη της «Ανάπλασης», που στηρίζεται από το ΣΥΡΙΖΑ



Ψήφισε όλα τα παραπάνω, με το επιχείρημα ότι «είναι το δικό μας πρόγραμμα που είχαμε ως προηγούμενη διοίκηση». Μία ευθεία ομολογία ότι οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Δημοκρατίας στο Δήμο Αιγάλεω συμφωνούν με τους “κόφτες” των κατευθύνσεων της ΕΕ σε αναγκαία έργα υποδομών, συναντιούνται, όταν πρόκειται να προωθήσουν τις αντιλαϊκές τους πολιτικές.

Η κριτική που ασκεί στην κυβέρνηση σε κεντρικά πολιτικά ζητήματα που συζητιούνται στο δημοτικό συμβούλιο, όπως η διαχείριση της πανδημίας, κινείται γύρω από την «ανικανότητα» κυβέρνησης και Υπουργών, αποκρύπτοντας το γεγονός ότι πρόκειται για μία συνειδητή, ταξική επιλογή.

Τελευταίο επεισόδιο στην κριτική απέναντι στην κυβέρνηση είναι ότι η πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας στηρίζεται σε ένα τρίπτυχο έλλειψης δημοκρατίας, απαξίωσης του δημόσιου τομέα και ιδιωτικοποιήσεις, αυταρχισμό. Όμως, δεν μπορεί να κρύψει ότι η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει βάλει την αντιλαϊκή της υπογραφή: στο κλείσιμο δεκάδων νοσοκομείων (μεταξύ αυτών και το πρώην Λοιμωδών), στην ψήφιση του τρίτου μνημονίου, στη διατήρηση της απαγόρευσης προσλήψεων, στο ξύλο σε φοιτητές και σε συνταξιούχους, στην επίσημη πρώτη εμφάνιση της «Αύρας» στις διαδηλώσεις, στη μετατροπή της χώρας σε μία απέραντη ΑμερικανοΝΑΤΟϊκή βάση, στον περιορισμό του δικαιώματος στην απεργία. Και σε άλλα τόσα, που υλοποίησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Αλήθεια, τι αποτελούν, αν όχι την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, τα έργα και οι ημέρες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Ειδικά, όσον αφορά στον καθορισμό των δημοτικών τελών, το επιχείρημα που ακούγεται από τη μεριά της παράταξης που στηρίζεται από το ΣΥΡΙΖΑ ότι το Αιγάλεω έχει τα χαμηλότερα δημοτικά τέλη είναι, τουλάχιστον, αποπροσανατολιστικό. Το 1,10€/τ.μ. μπορεί να έχει οριστεί για τα λαϊκά νοικοκυριά, που ασθμαίνουν για να τα βγάλουν πέρα. Όμως, τα δημοτικά τελη για τις μεγάλες και πολύ μεγάλες επιχειρήσεις, που έχει καθοριστεί στο 2,05€/τ.μ., είναι κατά πολύ χαμηλότερο με κριτήριο την κερδοφορία τους. Αντίστοιχα στον “πάτο” είναι τα τέλη για τις βιομηχανίες, που ανέρχεται από 2,20€/τ.μ. μέχρι 3,56€/τ.μ., ενώ για τις τράπεζες και τα σούπερ μάρκετ έχει καθοριστεί στα 5,50€/τ.μ.





Η παράταξη «Νέα Εποχή» του κυρίου Σκλαβούνου, που στηρίζεται από το ΚΙΝΑΛ



Αντίστοιχα, έχει ψηφίσει με χέρια και με πόδια το σύνολο, σχεδόν, όλων των θεμάτων που έχουν έρθει στο Δημοτικό Συμβούλιο αυτά τα δύο χρόνια! Και, μάλιστα, με την ίδια επιχειρηματολογία. Αποκορύφωμα είναι η θέση για τον προϋπολογισμό του Δήμου ότι «είναι ένας προϋπολογισμός που κινείται στο πλαίσιο των περικοπών, αλλά δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, προκειμένου να λειτουργήσει ο Δήμος»!

Πρόκειται για την αποθέωση της λογικής του «εφικτού». Όπου «εφικτό» είναι μόνο όσα μπορεί να σηκώσει η οικονομία της αγοράς, οι απαιτήσεις της αστικής τάξης. Δεν είναι, αντίθετα,... εφικτά τα έργα που αφορούν σε σύγχρονες υποδομές, στην κατασκευή σχολείων, παιδικών σταθμών, νοσοκομείων, σύγχρονου δικτύου δημοτικής συγκοινωνίας και άλλα τόσα. Γιατί – προφανώς – οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες θυσιάζονται μπροστά στις ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας.

Κι ακόμα παραπέρα. Στην πρόσφατη συζήτηση σχετικά με το νέο εκλογικό νόμο που ψήφισε η Νέα Δημοκρατία η συγκεκριμένη παράταξη υπεραμύνθηκε της μεταφοράς αρμοδιοτήτων στους Δήμους, αλλά και της οικονομικής αυτοτέλειάς τους, με την παράλληλη αποδέσμευση από το κράτος. Μα αυτός είναι ο στρατηγικός στόχος της αστικής τάξης: από τη μια να απαλλαγεί το κεντρικό κράτος – όπως και στην πλειοψηφία των χωρών της Ε.Ε. – από κρίσιμους, για το λαό, τομείς (Παιδεία, Υγεία κ.α.) και από την άλλη να αυξήσουν οι Δήμοι τους «ιδίους πόρους» με το μοναδικό τρόπο που επιθυμούν, δηλαδή την αύξηση της φορολογίας!



Οι «ανεξάρτητοι» Μερκουράκη και Σάμιος



Η πολιτική τους κινείται στα όρια του πολιτικού τυχοδιωκτισμού, με την αμέριστη στήριξη και συμπαράσταση στη Διοίκηση της Νέας Δημοκρατίας. Προφανώς, για την παράταξη της κυρίας Μερκουράκη, είναι λογικό, αφού πρόκειται για στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, που για τους δικούς της λόγους κατέβηκε αυτόνομα στις τελευταίες δημοτικές εκλογές. Η ίδια, άλλωστε, δηλώνει, μέλος της «μεγάλης πατριωτικής παράταξης της Νέας Δημοκρατίας».

Ο δε Σάμιος, όμως, που αυτοπροβάλλεται ως «αριστερός» αποκαλύπτεται καθημερινά. Και μόνο η τοποθέτηση της παράταξής του στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό του δήμου αρκεί. Αφού … «κατακεραύνωσε» τη διοίκηση Γκίκα για το πόσο «αντιλαϊκός» είναι ο προϋπολογισμός, ψήφισε ΥΠΕΡ, γιατί «ένας αντιλαϊκός προϋπολογισμός είναι καλύτερος από το να μην υπάρχει καθόλου προϋπολογισμός»!





Η παράταξη «Ρήγμα στα Δυτικά», που στηρίζεται από τον οπορτουνιστικό χώρο



Επιβεβαιώνει με τη στάση της όλη την πολιτική αφερεγγυότητα που χαρακτηρίζει το συγκεκριμένο χώρο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί και το γεγονός ότι σε όλη τη διάρκεια της πανδημίας, δε συμμετέχει σε καμία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, ως «ένδειξη διαμαρτυρίας», επειδή στην αρχή γίνονταν «δια περιφοράς». Όταν, όμως, κάτω από την επίμονη και συνεχή στάση της Λαϊκής Συσπείρωσης, έγινε κατορθωτό όλες οι συνεδριάσεις να πραγματοποιούνται με τηλεδιασκέψεις, εξακολουθούσε να λάμπει δια της απουσίας της, την ώρα που συζητούνταν κρίσιμα και σοβαρά ζητήματα σε όλες τις συνεδριάσεις.

Τόσο στις συζητήσεις σχετικά με τον Προϋπολογισμό, το Τεχνικό Πρόγραμμα και τον καθορισμό των δημοτικών τελών, όσο και σε εκείνη για τον επερχόμενο εκλογικό νόμο ήταν παντελώς απόντες.







Κρίσιμα συμπεράσματα για τον εργατικό, λαϊκό κόσμο του Αιγάλεω

Η συμφωνία των αστικών πολιτικών κομμάτων στο επίπεδο της Βουλής με τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και οι αντιλαϊκές και αντεργατικές τους πολιτικές που χτυπούν τους εργαζόμενους, το λαό συνολικά, μεταφέρεται και στο επίπεδο των αστικών πολιτικών παρατάξεων στο επίπεδο του Δήμου. Άλλωστε, «το κράτος έχει συνέχεια».

Απέναντι στην «ομοφωνία» κεντρικών και τοπικών εκπροσώπων της ενιαίας αντιλαϊκής πολιτικής στέκεται το ΚΚΕ και οι κομμουνιστές δημοτικοί σύμβουλοι της Λαϊκής Συσπείρωσης. Γιατί έχει «πυξίδα» του τις σύγχρονες εργατικές, λαϊκές ανάγκες και τις δυνατότητες να ικανοποιηθούν. Χωρίς κανένα συμβιβασμό με το «ρεαλισμό» και την «κανονικότητα» της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και των πολιτικών της διαχειριστών.



Βασίλης Βούλγαρης

Στέλεχος του Κ.Κ.Ε.

Δημοτικός Σύμβουλος Αιγάλεω,

εκλεγμένος με τη Λαϊκή Συσπείρωση