Ο «Ζαγκόρ», η πασίγνωστη στους παλιότερους μορφή του μελαχρινού αλτρουιστή με το τσεκούρι που αγωνίζεται να επιβάλει το δίκαιο και να προστατεύει τους αδυνάτους στη βόρεια Αμερική των αρχών του 19^ου αιώνα, δημιουργήθηκε στα 1961 από τους Ιταλούς Sergio Bonelli (που εμπνεύστηκε το σενάριο) και Gallieno Ferri (που ανέλαβε την εικονογράφηση). Στην πορεία ο σχεδιασμός της σειράς πέρασε στα χέρια και πολλών άλλων καλλιτεχνών


Στη χώρα μας ήταν ο Στέλιος Ανεμοδουράς που αποφάσισε να εισάγει το χαρακτήρα, δημιουργώντας το ομώνυμο εβδομαδιαίο έντυπο, του οποίου το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε την επομένη των Χριστουγέννων (26 Δεκεμβρίου) του 1970, ημέρα Σάββατο. Μετά την έκδοση του «Όμπραξ» (Ιούνιος 1971), το «Ζαγκόρ» εμφανιζόταν στα περίπτερα κάθε  Πέμπτη έως και το τέλος της έκδοσής του (Δεκέμβριος 1975).


Βγήκαν συνολικά 260 τεύχη, που σήμερα θεωρούνται δυσεύρετα και «σούπερ συλλεκτικά» και φυσικά κοστολογούνται πανάκριβα από τους περισσότερους εμπόρους (υπάρχουν πάντα και «φωτεινές» εξαιρέσεις), που εκμεταλλεύονται έτσι την «αδυναμία» των συλλεκτών.


Η αναβίωση του περιοδικού επιχειρήθηκε τρεις φορές. Στα μέσα της δεκαετίας του '80 απ' τις εκδόσεις Παπαχρυσάνθου και στα τέλη της επόμενης δεκαετίας από την "Κόμπρα Πρες", όπως και πρόσφατα από τον εκδοτικό οίκο "Μικρός Ήρως" του Λεωκράτη Ανεμοδουρά, που έφτασε σε 16 μηνιαία τεύχη, ενώ τώρα κυκλοφορούν και σχετικοί τόμοι.

• Στο σχέδιο (άνω) ο Ζαγκόρ με το Μεξικανό φίλο του "Τσίκο".
  

Πράγματι ο Ζαγκορ κυκλοφορούσε Σάββατα και είχε επιλεγμένες ιστορίες από τους "πατεράδες του" Sergio Bonelli και Gallieno Ferri. Η επιτυχία του βασιζόταν πρώτα απ΄όλα τόσο στο μικρό του σχήμα αλλά και στο προσεγμένο εξώφυλλο  με την καλή εικονογράφηση, by Byron. Όντως η
εισπρακτική του επιτυχία ήταν μεγάλη κι αυτό οφειλόταν σε τρεις κυρίως λόγους. Ότι απευθυνόταν σε μικρό ηλικιακά κοινό αλλά και σε μεγάλους, οι πρωταγωνιστές του ήταν ήρωες που συχνά αντιμετώπιζαν καταστάσεις με ορισμένους περιφερειακούς τύπους και όχι μόνο, ενώ ζούσαν σε μια ελώδη περιοχή κατά τον 19ο αιώνα, στο δάσος του Darkwood.


Από τους κεντρικούς χαρακτήρες ξεχωρίζει η μορφή του συντρόφου του Ζαγκόρ, Τσίκο Φελίππε Καγιετάνο Y Martinez ενώ είναι ο αχώριστος φίλος του. Εδώ ο Φέρρι με το πενάκι του παριστάνει τον κοιλαρά φίλο του ζαγκορ κοντό, αλλά και χιουμοριστικά δοσμένο στις ιστορίες, με αστεία εμφάνιση και λεκτικές ατάκες ενώ υπαρκτό είναι κάποιο περιποιημένο μουστάκι.
Οι δύο φίλοι δεν φορούν ποτέ τους καπέλο κάτι που είναι περιττό για αυτούς για αλληγορικούς ίσως λόγους όπως η ανεξαρτησία, η κατοικία τους δεν είναι σε κατοικημένο μέρος αλλά στην εξοχή, ζώντας εκεί από το κυνήγι ή το ψάρεμα ενώ έχουν μαζί τα όπλα τους ένα τομαχόουκ για τον Ζαγκόρ ή πιστόλι και για τους δύο.

Εξαιρετική η εικόνα (ο Ζαγκόρ, όπως άλλωστε και ο Μίστερ ΝΟ, εξακολουθούν την έκδοσή τους στην Ιταλία) που παραθέσατε, όπως και όσα αναφέρετε. Με μεγάλη μου χαρά διαπιστώνω ότι στο φόρουμ μας υπάρχει ένας ακόμη συνομιλητής, που λατρεύει όπως κι εγώ, τα παλαιά κόμικς! Αν μου επιτρέπετε μόνο, μία ελάχιστη διόρθωση. Τα εξώφυλλα στην ελληνική εκδοχή του περιοδικού Σαγκόρ δεν σχεδίαζε ο δικός μας Byron (Βύρων Απτόσογλου) αλλά ήταν σχέδια του εμβληματικού Ιταλού σχεδιαστή Γκαλιένο Φέρι. Ευχαριστώ.