Ένας ξεχωριστός άνθρωπος

Πέρασαν κιόλας 16 ολόκληρα χρόνια απ' τη στιγμή που ένα ακόμη κομμάτι του παρελθόντος των αναμνήσεών μου, πέταξε για πάντα μακριά. Ήταν φθινόπωρο του 2002 όταν αντίκρισα για τελευταία φορά το δάσκαλό μου πριν κι εκείνος ταξιδέψει για τις κοιλάδες της αιωνιότητας. Θυμάμαι σαν τώρα την εικόνα του, με μάτια υγρά από τη συγκίνηση να με αποχαιρετά, καθώς του έσφιξα για τελευταία φορά το χέρι.
Ο αείμνηστος Λευτέρης Χρυσός (που διακρίνεται στο κέντρο της φωτογραφίας από το σχολικό έτος 1975-76) ήταν μια ξεχωριστή περίπτωση, τόσο ανθρώπου, όσο και εκπαιδευτικού. Γνήσιος παιδαγωγός, με τεράστια γνώση στο αντικείμενο και συναίσθηση του ρόλου του, ένας σπουδαίος ρέκτης της γνώσης μέχρι τα στερνά του. Στο «Πράσινο» δημοτικό σχολείο έφθασε έως το βαθμό του διευθυντή, αφήνοντας πραγματικά εποχή.
Οι πρωτοποριακές μέθοδοι που εφάρμοζε στη διδασκαλία, αλλά και οι αξιοσημείωτες πρωτοβουλίες του να οργανώνει συζητήσεις και ομιλίες με τους γονείς πάνω σε ευαίσθητα κοινωνικά ζητήματα ήταν στοιχεία που τον κατέστησαν ιδιαίτερα αγαπητό. Για μας, τους μαθητές του, ήταν ο ηγέτης, μια σχεδόν εμβληματική μορφή που μας οδηγούσε με ασφάλεια στα μονοπάτια της μάθησης, αλλά και της κουλτούρας. Δε φαντάζομαι ότι θα υπήρχαν πολλοί δάσκαλοι εκείνο τον καιρό οι οποίοι θα μιλούσαν σε 10χρονα παιδιά για το «Κοινωνικό Συμβόλαιο» του Ζαν-Ζακ Ρουσώ ή το «Πνεύμα των Νόμων» του Μοντεσκιέ.
Για όσα πολύτιμα μας πρόσφερε, θα του είμαι πάντα ευγνώμων. Όπως και δε θα ξεχάσω το σύνθημα που δονούσε τα στήθη μας, όταν διατρανώναμε την αγάπη μας για εκείνο το σπουδαίο άνθρωπο: «Εδώ, εδώ, στο γήπεδο αυτό, κι εσείς θα προσκυνήσετε τον κύριο Χρυσό»

Να αναφέρουμε εδώ ότι το "Πράσινο" βρίσκεται στις οδούς Γρηγορίου Κυδωνιών και Ρήγα Φεραίου στον τομέα 12242.

Admin έγραψε:Να αναφέρουμε εδώ ότι το "Πράσινο" βρίσκεται στις οδούς Γρηγορίου Κυδωνιών και Ρήγα Φεραίου στον τομέα 12242.

... Επίσης να πούμε ότι προ μερικών ετών το κτίριο κατεδαφίστηκε και στήθηκε εκ νέου, ως "προ-κατ". Ωστόσο, σε μεγάλο βαθμό θυμίζει την προηγούμενη κατασκευή.