Αναδρομή στο ελληνικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου (κείμενο σε συνέχειες)

**16/2/2024, 12:13**

Ας θυμηθούμε κάποια σημαντικά γεγονότα του ελληνικού πρωταθλήματος της Α' Εθνικής Κατηγορίας.

Υπόθεση Ορφανίδη - Χαλκίδη.

Πριν από τον πρώτο αγώνα για το β’ γύρο του Κυπέλλου Ελλάδας στο ποδόσφαιρο της περιόδου 1981-82 μεταξύ Ηρακλή Θεσσαλονίκης και Παναθηναϊκού (που έγινε στο Καυτανζόγλειο Στάδιο και ανέδειξε νικήτρια τη γηπεδούχο ομάδα με σκορ 1-0) είχε ξεσπάσει το περιβόητο σκάνδαλο απόπειρας δωροδοκίας του ποδοσφαιριστή του «Γηραιού» Γιώργου Ορφανίδη από τον τότε πρόεδρο της Π.Α.Ε. Καστοριάς, Γιώργο Χαλκίδη, ο οποίος και φερόταν να ενεργεί εκ μέρους του Παναθηναϊκού! Μάλιστα στον επαναληπτικό αγώνα της «Λεωφόρου» (όπου τελικά ο Π.Α.Ο. κατάφερε να προκριθεί, επικρατώντας με 3-1 στην παράταση) δεν επιτράπηκε από την αθηναϊκή Π.Α.Ε. η μετάδοση του αγώνα, ούτε καν η απλή λήψη στιγμιοτύπων!!!
Το παρακάτω απόσπασμα εφημερίδας, που πρόσφατα αναρτήθηκε στο φέησμπουκ του Ποδοσφαιρικού Μουσείου Ηρακλή Θεσσαλονίκης τα λέει όλα. Είναι απολύτως προφητικό για τον κατήφορο που ακολούθησε και ουσιαστικά για την απόλυτη σημερινή παρακμή του ελληνικού ποδοσφαίρου:
“… και το σοκ του Ορφανίδη Διπλό σοκ έπαθε ο ποδοσφαιριστής του Ηρακλή Γ. Ορφανίδης στο ίδιο παιχνίδι (σ.σ. β’ αγώνας 3-1 στην παράταση). Ένα κατάμεστο γήπεδο έβραζε εναντίον του επειδή κατάγγειλε πρόσφατα τη δωροδοκία. Βρισιές και μπουκάλια συνόδευαν τον αρχηγό του Ηρακλή 120 λεπτά. Στο τέλος έσπασε. Εκείνη τη στιγμή λοιπόν τον συμπόνεσαν. Πολλοί τον περίμεναν μέχρι αργά για να ολοκληρώσουν το έργο τους… Τι πιο απάνθρωπο μπορούσε να συμβεί; Πού είναι ο αθλητισμός; Ποιος είναι τελικά ο ηθικός αυτουργός όλης αυτής της κατάστασης; Οι φίλαθλοι ή οι “εξυγιαντές”; Μπορεί να υπάρξει γνήσιο και αντικειμενικό πρωτάθλημα μέσα στις συνθήκες που δημιουργούν οι μεγαλοπαράγοντες; Δυστυχώς όχι! Η διαιτησία χάνει κάθε μέρα την ευθύνη της για ένα σωστό πρωτάθλημα. Έχει πέσει στην παγίδα, πολλές φορές μάλιστα οικειοθελώς. Τα αρμόδια όργανα έχουν μπλοκάρει. Όλοι πιέζουν, φωνάζουν για γνήσιο πρωτάθλημα και διαρκώς φροντίζουν για το αντίθετο. Όχι, οι μεγαλοπαράγοντες δεν θέλουν γνήσιο ποδόσφαιρο. Θέλουν τις νίκες με κάθε μέσο. Θέλουν την ενίσχυση των επενδύσεων που έκαναν. Έχοντας παρασύρει αρκετές μάζες οπαδών σ’ αυτό το παιχνίδι, βαδίζουν ολοταχώς για την καταστροφή του δημοφιλέστερου αθλήματος. Αν η αθλητική ηγεσία δεν παρέμβει, το ποτάμι δεν αποκλείεται να ξεχειλίσει.”
Θυμίζω ότι εκείνη η χρονιά ήταν από τις πλέον δραματικές τόσο στο Κύπελλο, όσο και στο Πρωτάθλημα. Με τον Ολυμπιακό (που είχε πετύχει να κατακτήσει τα δύο προηγούμενα -και πρώτα στα χρονικά- επαγγελματικά πρωταθλήματα) να έχει πολλά αγωνιστικά προβλήματα στο τρίτο κατά σειρά, ο Π.Α.Ο. έδειχνε αποφασισμένος να πάρει τώρα τα σκήπτρα από τον αιώνιο αντίπαλό του. Ας μην ξεχνάμε πως οι οπαδοί του είχαν να πανηγυρίσουν τον τίτλο του πρωταθλητή, από το 1977, όταν η «σιδερένια» ομάδα του Κάζιμιρ Γκόρσκι κατέκτησε το «νταμπλ».
Πέραν της «κόντρας» που είχε αρχίσει από το καλοκαίρι του 1981 μεταξύ των δύο προέδρων Σταύρου Νταϊφά και Γιώργου Βαρδινογιάννη, λόγω της μετεγγραφικής απόκτησης από το «τριφύλλι» των διεθνών άσων του ΟΣΦΠ Κυράστα και Γαλάκου (αργότερα θα τους ακολουθήσουν οι Σαργκάνης, Βαμβακούλας και πιο μετά ο Αποστολάκης) υπήρχαν και άλλα κρίσιμα ζητήματα, όπως η ελληνοποίηση του Αργεντινού άσου Χουάν Ραμόν Ρότσα (που αρχικά εμφανίστηκε ως... Μπουμπλής και δημότης... Αιγάλεω) και την οποία επεδίωκε σφόδρα ο Π.Α.Ο., αλλά φυσικά την αντέκρουσε το ίδιο σθεναρά ο Ο.Σ.Φ.Π.
Όσον αφορά στο πρωτάθλημα, θα έλεγα πως ο Παναθηναϊκός «έβγαλε μόνος τα μάτια του», αφού λόγω των άθλιων εκτρόπων που σημειώθηκαν σε βάρος της αποστολής του Ηρακλή στον επαναληπτικό του Κυπέλλου, η αγανάκτηση όλων των Θεσσαλονικέων φιλάθλων (κάθε συλλογικής απόχρωσης) ήταν διάχυτη. Το γεγονός αυτό κόστισε πολύ ακριβά στους «πράσινους» που φαίνεται πως δεν είχαν υπολογίσει ότι ο δρόμος για τον τίτλο θα περνούσε και από τη συμπρωτεύουσα. Έτσι χάρις στην εκρηκτική παρουσία 40.000 θεατών κατά το δραματικό αγώνα της 33^ης (προ-τελευταίας) αγωνιστικής ημέρας του Πρωταθλήματος μεταξύ Ηρακλή – ΠΑΟ που έγινε στις 23 Μαΐου του ’82 στο Καυτανζόγλειο, το παιχνίδι τελείωσε με νικητή τον Ηρακλή (2-1) στέλνοντας ουσιαστικά τους δύο «αιώνιους αντιπάλους» σε αγώνα μπαράζ!
Απόσπασμα πρωτοσέλιδου της εφημερίδας 'ΦΩΣ των Σπορ' πολύ μικρής διάστασης (εύλογη χρήση) για λόγους προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων (πηγή fosonline)
Σημειώνω εδώ ότι οι «ερυθρόλευκοι» είχαν τρομερά -και σε έναν βαθμό δίκαια- παράπονα από τον τρόπο χάρις τον οποίο ο Παναθηναϊκός τους είχε αποκλείσει -την ίδια εκείνη χρονιά- στο Κύπελλο Ελλάδας. Ήταν ένα φοβερό «νοκ-άουτ» παιχνίδι που έγινε για το δεύτερο γύρο της διοργάνωσης στη «Λεωφόρο» (Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 1982) και έληξε υπέρ του Π.Α.Ο. με σκορ 3-2. Οι έντονες διαμαρτυρίες της πειραϊκής Π.Α.Ε. πήγαζαν από το πρωτάκουστο συμβάν ο διαιτητής εκείνης της συγκλονιστικής αναμέτρησης να έχει υποδείξει τρία πέναλτι σε βάρος του Ολυμπιακού, που αρχικά προηγήθηκε με 2-0 και επιπλέον του ακυρώθηκε ένα τρίτο τέρμα!
Μέχρι εκείνο λοιπόν το σημείο του πρωταθλήματος (που τον «έπιασε» στην πρώτη θέση της βαθμολογίας ο Ολυμπιακός) ο Παναθηναϊκός κρατούσε πάντα τα «ηνία», έστω και με διαφορά «βραχείας κεφαλής» για να την χάσει ένα μόλις βήμα πριν από το... νήμα! Ο Ολυμπιακός αναθάρρησε –φαίνεται πως η επιστράτευση του Αλκέτα Παναγούλια, ο οποίος αντικατέστησε τον αρχικό προπονητή των Πειραιωτών Χέλμουτ Σενέκοβιτς, του έδωσε αγωνιστικά φτερά- με συνέπεια οι παίκτες του να κατέλθουν στον ιστορικό αγώνα (που ορίστηκε να γίνει στο Εθνικό Στάδιο του Βόλου) αποφασισμένοι να μην αφήσουν τον Π.Α.Ο. να τους «πάρει τον αέρα», όπως και έγινε!
Την Τρίτη 29 Ιουνίου και μπροστά σε 7.000 θεατές οι παίκτες του Παναγούλια επικράτησαν με σκορ 2-1 (6’ Εσταβίλιο, 70’ Αναστόπουλος – 82’ Ζιάκος) και πήραν έτσι πανηγυρικά το τρίτο στη σειρά τρόπαιο του Πρωταθλήματος. Ο ηττημένος Π.Α.Ο. του Λάκη Πετρόπουλου, στον αντίποδα, περιορίστηκε στην κατάκτηση του Κυπέλλου αφού δέκα ημέρες πριν (Σάββατο 19 Ιουνίου) είχε νικήσει δύσκολα στον Τελικό της Νέας Φιλαδέλφειας με σκορ 1-0 την έξοχη –και συνεχώς ανερχόμενη τότε- Λάρισα (στον πάγκο της οποίας καθόταν ο Αντώνης Γεωργιάδης) με ένα γκολ του Δραμινού σέντερ φορ Γρηγόρη Χαραλαμπίδη στο 49^ο λεπτό (ο ίδιος απώλεσε ένα πέναλτι στο 72’).
Πηγές:
https://bluearena.gr/blog/2023/06/13/ntokoymento-diloseis-orfanidi-tertilini-gia-tin-ypothesi-dorodokias-vid/
Προσωπικό αρχείο του συντάκτη του κειμένου.
rsssf.com
wikipedia

**22/2/2024, 18:36**

Πρόλογος

Με ιδιαίτερη χαρά, φίλοι αναγνώστες της ΔΟΡΥΦΟΡΙΚΗΣ, παραδίδω στην κρίση σας την καταγραφή της ιστορίας του ελληνικού ποδοσφαίρου. Έπειτα από την παρουσίαση της Β’ Εθνικής (των ετών 1960-2000), ήρθε η στιγμή να ασχοληθώ με μια πληρέστερη καταγραφή όλων των εθνικών μας πρωταθλημάτων, κατά τις δεκαετίες του '80 και του '90.
Διάλεξα το παραπάνω χρονικό διάστημα, έχοντας ως βασικό μου κριτήριο ότι κατά τη διάρκειά του συντελέσθηκαν αρκετά ενδιαφέροντα γεγονότα που η ανάμνησή τους είναι ακόμη νωπή στο μυαλό των Ελλήνων φιλάθλων. Δε θέλησα να επεκταθώ στα πιο πρόσφατα χρόνια, καθώς όσο πλησιάζουμε προς το παρόν, ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος οι όποιες κρίσεις και τα συμπεράσματα που αποτυπώνονται να υπόκεινται σε μια διαρκώς μεταβαλλόμενη δυναμική, αφού πρόσωπα και καταστάσεις εξακολουθούν να παραμένουν στο προσκήνιο.
Η δεκαετία του ‘80 φαντάζει κάπως μακρινή, είναι αλήθεια, ωστόσο κανείς απ’ όσους ασχολήθηκαν στη νιότη τους με το ελληνικό ποδόσφαιρο εκείνο το διάστημα δε θα μπορούσε να δεχθεί πως έφθασε η ώρα να παραδοθεί στη λήθη.
Οι τότε πρωταγωνιστές των γηπέδων, όπως και οι οπαδοί που τους αποθέωναν ή τους αποδοκίμαζαν είναι ακόμη ενεργοί και σχετικά νέοι, τόσο ώστε το ενδιαφέρον τους για αυτή την ιστορική αναδρομή που επιχειρώ εδώ να διατηρείται, πιστεύω, αμείωτο.
Με την προσδοκία ότι η προσπάθειά μου θα βρει μιμητές στο μέλλον, σας εύχομαι να απολαύσετε αυτή την εξιστόρηση που παρακολουθεί βήμα-βήμα την εξέλιξη των ποδοσφαιρικών μας διοργανώσεων και φιλοδοξεί να προσθέσει ένα ακόμη μικρό λιθαράκι στη σχετική βιβλιογραφία.

Με τιμή,
Νίκος Δ - Θ. Νικολαΐδης.

**23/2/2024, 18:31**

Η αγωνιστική σεζόν 1991-92 (ή αλλιώς η διοργάνωση του 13ου Επαγγελματικού Πρωταθλήματος στην Α' Εθνική) υπήρξε ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, καθώς τον τίτλο του πρωταθλητή διεκδίκησαν οι τρεις ομάδες του τέως "Π.Ο.Κ.", (Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, Α.Ε.Κ.) ενώ για την αποφυγή του υποβιβασμού πάλεψαν μεταξύ τους -ούτε λίγο ούτε πολύ- 12 σύλλογοι.

Με μια ματιά στην τελική βαθμολογία της περιόδου, ο οποιοσδήποτε αντιλαμβάνεται εύκολα για τι πράγμα μιλάμε: Τον 7^ο της τελικής κατάταξης Άρη Θεσσαλονίκης από τον 16^ο Πανιώνιο χωρίζουν μόλις δυο βαθμοί (31 έναντι 29), με το ισχύον τότε (για τελευταία χρονιά) σύστημα (2-1-0).
Στα αξιοσημείωτα ήταν πως η Α.Ε.Κ. του Ντούσαν Μπάγεβιτς κατάφερε να πάρει τον τίτλο (επαναλαμβάνοντας το επίτευγμα του 1989) ύστερα από έναν... σχεδόν δαιμονιώδη β’ γύρο αγώνων (όπου σημείωσε 12 νίκες και 4 ισοπαλίες), χάνοντας μόνο από τον Π.Α.Ο. (στο ματς του Ο.Α.Κ.Α.)

Στον αντίποδα, η ομάδα της Νέας Σμύρνης απώλεσε την κατηγορία για πρώτη φορά στα χρονικά.
Για να συμβεί όμως αυτό, χρειάσθηκε ακριβώς στην τελευταία αγωνιστική η Ξάνθη να νικήσει εκτός έδρας με 2-1 τον αδιάφορο Αθηναϊκό Βύρωνα (12^ος με 30 β.), την ίδια ώρα που οι Νεοσμυρνιώτες συντρίβονταν με 4-0 στο Στάδιο "Αλκαζάρ" από τη Λάρισα (που τερμάτισε στην 8^η θέση, με 31 β.) Με τις δυο προαναφερόμενες ομάδες ισοβάθμησαν ακόμη η Δόξα Δράμας και η Παναχαϊκή και η... ρουλέτα της μεταξύ τους συγκομιδής βαθμών έδειξε "κόκκινο" στον ιστορικό Πανιώνιο.

Η Α.Ε.Κ. όμως, ήταν πραγματικά ασυγκράτητη. Παρέμεινε αήττητη εντός έδρας, όπου παραχώρησε μόλις 4 ισοπαλίες. Μακριά από τη Νέα Φιλαδέλφεια σημείωσε 10 νίκες και 4 ισοπαλίες, συλλέγοντας συνολικά 54 πόντους. Είχε τη δεύτερη καλύτερη άμυνα με 25 γκολ, έναντι 21 του τρίτου Παναθηναϊκού (48 β.) και τη δεύτερη καλύτερη επίθεση με 72 τέρματα, έναντι 74 του δεύτερου Ολυμπιακού (51 β.), ο οποίος υστέρησε σε νίκες έξω από την έδρα του, καθώς πέτυχε μόλις 6.

Ο τέταρτος Π.Α.Ο.Κ. (39 β.) με μόνο μια νίκη μακριά από την Τούμπα, δεν ήταν δυνατό να απειλήσει την κορυφή.
Πέμπτος με 35 βαθμούς αναδείχθηκε ο -ισχυρότατος εκείνη την εποχή- Απόλλων Αθηνών (πλέον Απόλλων Σμύρνης) και έκτος με 34β. ο πάντα υπολογίσιμος Ο.Φ.Η. του αείμνηστου Ευγένιου Γκέραντ.
Από κει και πέρα έγινε...σκοτωμός! Από τους τρεις «νεοφώτιστους» τα κατάφεραν να σωθούν η Κόρινθος (10^η με 31 β.) και ο Πιερικός (με 30β.), αλλά ατύχησε ο ιστορικός Εθνικός Πειραιώς, που παρότι έκοψε βαθμό από την Α.Ε.Κ. στο Φάληρο, ήρθε τελευταίος (24 β.) και επέστρεψε άδοξα στη Β’ Εθνική. "Άχρωμος" ήταν και ο Ηρακλής (9^ος με 31 β.), ενώ ο Πανσερραϊκός παρά την προσπάθεια που κατέβαλλε, δεν απέφυγε το μοιραίο (ήταν 17^ος με 26 β.)

Η πρωταθλήτρια Α.Ε.Κ. στηρίχθηκε κύρια στους Αντώνη Μήνου, Χρήστο Βασιλόπουλο, Βάϊο Καραγιάννη, Στέλιο Μανωλά, Ρέφικ Σαμπανάτζοβιτς, Παύλο Παπαϊωάννου, Αλέκο Αλεξανδρή, Τόνυ Σαβέβσκι, Γιώργο Σαββίδη, Βασίλη Δημητριάδη και Ντανιέλ Μπατίστα, ενώ σημαντικά βοήθησαν οι Τζίμης Πατίκας (το "καγκουρό"), Σταύρος Σταματής, Γιώργος Κούτουλας, Τάκης Καραγκιοζόπουλος και ο ομογενής Φρανκ Κλόπας.

Πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος αναδείχθηκε ο Βασίλης Δημητριάδης με 28 γκολ, ενώ δεύτερος ήταν ο Δημήτρης Σαραβάκος του Π.Α.Ο. με 24 τέρματα.

Στο Κύπελλο Ελλάδας ο Ολυμπιακός έφθασε στην επικράτηση έπειτα από διπλό (μόνο εκείνη τη χρονιά) Τελικό επί του Π.Α.Ο.Κ. Θεσσαλονίκης, από τον οποίο κατάφερε να μη χάσει -ύστερα από μακρά, αρνητική παράδοση- στη συμπρωτεύουσα!

Αναλυτικά είχαμε στα Προημιτελικά: Ποσειδών Μηχανιώνας-Ατρόμητος Αθηνών 0-0 και 1-2, Δόξα Δράμας-Π.Α.Ο.Κ. 2-0 και 0-4, Α.Ε.Κ.-Ο.Φ.Η. 0-0 και 2-1, Ο.Σ.Φ.Π.-Π.Α.Ο. 0-0 και 1-1. Στα Ημιτελικά: Α.Ε.Κ.-Π.Α.Ο.Κ. 2-0 και 0-3 και Ατρόμητος Αθηνών-Ο.Σ.Φ.Π. 1-4 και 1-4.
Οι δύο Τελικοί: Π.Α.Ο.Κ.-Ο.Σ.Φ.Π. 1-1 και 0-2.

**26/2/2024, 19:03**

Το καλοκαίρι του 1992, η πρωταθλήτρια Α.Ε.Κ. δεν αρκέστηκε στις… δάφνες του τίτλου της, αλλά κινήθηκε δραστήρια στο μετεγγραφικό «τοπίο». Έχασε μεν δυο βασικά της στελέχη, όπως ήταν ο κύπριος Γιώργος Σαββίδης (που υπέγραψε στην Ομόνοια) και ο Ντανιέλ Μπατίστα (ο οποίος μεταπήδησε στον Ολυμπιακό), όμως δεν παρέμεινε άπρακτη. Έπειτα από εισήγηση του Ντούσαν Μπάγεβιτς (που βρισκόταν για 5^ο συνεχή χρόνο στην τεχνική της ηγεσία) ήρθαν στην «Ένωση» σπουδαίοι παίκτες: Ο αμυντικός μέσος Γιώργος Αγορογιάννης από τη Λάρισα, ο πανύψηλος και ντελικάτος Σέρβος επιθετικός Ζόραν Σλίσκοβιτς, ο κεντρικός αμυντικός Μανώλης Παπαδόπουλος (που έμεινε ελεύθερος απ’ τον Ιωνικό), ο ταλαντούχος τερματοφύλακας της Α.Ε. Ποντίων Βέροιας Ατματζίδης και ο Τάσος Μητρόπουλος, που άφησε για πρώτη φορά τον αγαπημένο του Ολυμπιακό! Ακόμη υπέγραψε ο βορειοηπειρώτης Πάτσιο, καθώς και οι νεαροί Λουκίνας, Τοσουνίδης. Τον ίδιο καιρό αποδεσμεύθηκε ο γκολκίπερ Φάνης Κοφινάς, ενώ έμεινε (τιμής ένεκεν) ο Σπύρος Οικονομόπουλος, ο «μίστερ πρωτάθλημα 1989».
Στον Ολυμπιακό, ο Όλεγκ Μπλαχίν ανανέωσε την παρουσία του για 3^η συνεχόμενη περίοδο. Η διοίκηση των Πειραιωτών μπήκε με ορμή στο παιχνίδι και απέκτησε -μέσω της δικαστικής οδού- τόσο τον Μπατίστα, όσο και τον αείμνηστο διεθνή σέντερ-μπακ Γιώργο Μητσιμπόνα (από τον Π.Α.Ο.Κ.) Με επεισοδιακό επίσης τρόπο πήρε και το Γιώργο Μίρτσο, ένα ιδιαίτερα προικισμένο πορτιέρο, με αρκετά όμως προβλήματα συμπεριφοράς. Για να τον εντάξουν στο δυναμικό τους, οι παράγοντες του Ο.Σ.Φ.Π. χρειάσθηκε να ζητήσουν τη συνδρομή του …Ιωνικού, που τον απέκτησε απ’ την Παναχαϊκή και στη συνέχεια τους τον έδωσε !!!) Ως αντάλλαγμα για την εξυπηρέτηση αυτή, στον Ιωνικό δόθηκε ο διεθνής γκολκίπερ Θεολόγης Παπαδόπουλος, που έως τότε αγωνιζόταν στον Πανιώνιο. Παράλληλα, στο μεγάλο λιμάνι βρέθηκε και ο ανερχόμενος κεντρικός αμυντικός του Παναιτωλικού Μιχάλης Κούσουλας, αλλά και ο ομογενής (εξ’ Αυστραλίας) Ρεφίνης. Συγκίνηση προκάλεσε στους οπαδούς του «θρύλου» τον ίδιο καιρό η αποχώρηση τόσο του Μητρόπουλου, όσο και του Νίκου Αναστόπουλου, που υπόγραψε στον Ιωνικό.
Ο Π.Α.Ο. είχε πλέον τον Ίβιτσα Όσιμ στον πάγκο του, στη θέση του Βασίλη Δανιήλ ο οποίος θα συνέχιζε στον Απόλλωνα της Καλαμαριάς. Είχε όμως και προβλήματα με τον αργεντινό μέσο Χουάν Χοσέ Μπορέλι που ακόμη δεν είχε προσαρμοσθεί στην ομάδα, αλλά και τον Πάρι Γεωργακόπουλο, που σύντομα θα σταματούσε -δυστυχώς πολύ πρόωρα- τη μπάλα. Οι «πράσινοι» προχώρησαν σε προσθήκη νέου αίματος στη σύνθεσή τους με την απόκτηση τεσσάρων ελπιδοφόρων ποδοσφαιριστών από ομάδες της περιφέρειας. Από την Ξάνθη (όπου ως αντάλλαγμα παραχωρήθηκε ο Γιώργος Αθανασιάδης) ήρθε ο Μαρίνος Ουζουνίδης. Από την Κατερίνη (και τον Πιερικό) ο Αστέριος Γιώτσας, από τη Νάουσα ο Δημήτρης Μάρκος και απ’ την Πτολεμαΐδα ο υψηλόσωμος κυνηγός Γιάννης Θωμαΐδης, που έπαιζε στον τοπικό Εορδαϊκό. Αντίθετα, αποχώρησαν ο Γιώργος Τσιφούτης με το Λύσανδρο Γεωργαμλή (υπέγραψαν αμφότεροι στον Ο.Φ.Η.), ο Βαγγέλης Βλάχος (που… κατηφόρισε στην Κόρινθο) και ο Καλπάκης, στη Δόξα Δράμας.
Τέλος, απώλειες είχε και ο Π.Α.Ο.Κ., χάνοντας κι αυτός δυο έμπειρους παίκτες. Το Ρόδιο Γιώργο Σκαρτάδο (που πήγε στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης) και το Μητσιμπόνα. Ακόμη, αποδέσμευσε το βετεράνο τερματοφύλακα Γιάννη Γκιτσιούδη που παραχωρήθηκε στον ανερχόμενο Πανηλειακό, ομάδα τότε της Γ’ Εθνικής. Ο νέος (Μαυροβούνιος) τεχνικός του συλλόγου Λιούπκο Πέτροβιτς στήριζε πολλές ελπίδες στους νεοαποκτηθέντες Μάκη Χάβο (ηγετικός χαφ από τον Πανσερραϊκό), Ηλιάδη (αμυντικό), στον πάντα ικανό σκόρερ Θανάση Δημόπουλο (οι δύο τελευταίοι από τον Ηρακλή) και στον Καπετανόπουλο (Άργους), αλλά και τον Παύλο Δερμιτζάκη, από την Καβάλα.
Σε ένα προοίμιο των αναμετρήσεων της περιόδου, στις 29 Αυγούστου του 1992 δόθηκε στο Ολυμπιακό Στάδιο ο Τελικός του «Σούπερ Καπ», όπου ο Ολυμπιακός υπερίσχυσε της Α.Ε.Κ. με σκορ 3-1. Ήταν η δεύτερη κατάκτησή του σε εκείνο το βραχύβιο θεσμό (1987: Ο.Σ.Φ.Π., 1988: Π.Α.Ο. και 1989: Α.Ε.Κ.)

1	#1
2	#352
3	#000000
4	#0000ff
5	#175
6	#news
7	#2
8	#954f72
9	#380-7163

Αναδρομή στο ελληνικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου (κείμενο σε συνέχειες)

Αναδρομή στο ελληνικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου (κείμενο σε συνέχειες)

Από το 1983 και μετά...

Α' Εθνική Κατηγορία (1991-92)

Καλοκαίρι 1992: Οι μετεγγραφές των τεσσάρων ισχυρών στην Α' Εθνική.

Δευ	Τρι	Τετ	Πεμ	Παρ	Σαβ	Κυρ
		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	31